ผมเป็นคนอ้วน ที่อายกับการใส่เสื้อผ้าแล้ว นมห้อย ออกมา 555
ผมเป็นคนไม่ชอบออกจากบ้าน เพราะไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะ
ผมเลยอยู่บ้าน เล่นเกม และช่วยงานบ้านตลอดหลายปี ตั้งแต่ ม.2 ตอนนี้ ม.5แล้ว
มีงานเทศกาลต่างๆ เช่น สงกานต์ ก็จะไม่ออกไปร่วมงาน เพราะคนเยอะและพูดคุยไม่เก่ง
เพื่อนบางคนชวนไปเที่ยวนู้น กินนี่ แต่ผมก็ไม่ไป
มีเที่ยวเป็นครั้งคราวกับเพื่อนสนิท อยู่โรงเรียนจะสนิทกับคนอื่นยาก เพื่อนสนิทผมกลุ่มนี้มีอยู่ 6 คนเอง
คนหลายคนมองผมเป็นคนเก็บตัว กลุ่มคนรู้จักก็มองว่าติดเกม แต่เพื่อนสนิทผมไม่มีการคิดร้ายอะไรกับผมเลย
มีครั้งหนึ่งปิดเทอมไปเที่ยวทางไกลที่เชียงใหม่กับเพื่อนกลุ่มหนึ่ง เพราะเขาบอกมาว่า ค่าเหมารถตู้แพง เราเลยช่วยออกแล้วไปเที่ยวด้วย
กลุ่มเพื่อนพวกนี้ กินเหล้า เข้าผับ เป็นธรรมดาของวัยรุ่น ทุกวันที่ผมไป ผมเฝ้ารอการถึงวันที่จะกลับบ้าน
เขาชวนผมไปผับ แต่ผมปฏิเสธ และเลือกที่จะหาร้านเกมแถวนั้นเล่น เป็นเวลาหลายวัน
*พวกเพื่อนเราอายุไม่ถึงแต่เนียนเข้าไปได้ บางคนก็เข้าไม่ได้รอเข้าพรุ่งนี้
จนถึงวันกลับมาใช้ชีวิตปกติ โรงเรียนเปิดเทอมเรียบร้อย
ผมได้ยินพวกเพื่อนกลุ่มนี้เล่าต่อให้กับเพื่อนของเขาหลายกลุ่ม ว่าวันที่ไปเที่ยวผมไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเลย เล่นแต่เกม
เดินผ่านพวกมันก็ล้อว่า ไอเด็กติดเกม ไอเด็กติดเกม ผมก็อายคนรอบข้างเป็น
ทำให้ผมคิดมาก คนอื่นที่ผมไม่รู้จักมองผมเป็นเด็กติดเกม ผมเครียดมากเลย
ผมจะทำอย่างไงให้ไม่คิดมากกับเรื่องนี้ดี เครียดมาก จริงๆนี่บอกเลย
ผมไม่ชอบออกจากบ้าน แต่เพื่อนที่โรงเรียนมองผมเป็นเด็กติดเกม ทำไงให้ไม่คิดมากดี
ผมเป็นคนไม่ชอบออกจากบ้าน เพราะไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะ
ผมเลยอยู่บ้าน เล่นเกม และช่วยงานบ้านตลอดหลายปี ตั้งแต่ ม.2 ตอนนี้ ม.5แล้ว
มีงานเทศกาลต่างๆ เช่น สงกานต์ ก็จะไม่ออกไปร่วมงาน เพราะคนเยอะและพูดคุยไม่เก่ง
เพื่อนบางคนชวนไปเที่ยวนู้น กินนี่ แต่ผมก็ไม่ไป
มีเที่ยวเป็นครั้งคราวกับเพื่อนสนิท อยู่โรงเรียนจะสนิทกับคนอื่นยาก เพื่อนสนิทผมกลุ่มนี้มีอยู่ 6 คนเอง
คนหลายคนมองผมเป็นคนเก็บตัว กลุ่มคนรู้จักก็มองว่าติดเกม แต่เพื่อนสนิทผมไม่มีการคิดร้ายอะไรกับผมเลย
มีครั้งหนึ่งปิดเทอมไปเที่ยวทางไกลที่เชียงใหม่กับเพื่อนกลุ่มหนึ่ง เพราะเขาบอกมาว่า ค่าเหมารถตู้แพง เราเลยช่วยออกแล้วไปเที่ยวด้วย
กลุ่มเพื่อนพวกนี้ กินเหล้า เข้าผับ เป็นธรรมดาของวัยรุ่น ทุกวันที่ผมไป ผมเฝ้ารอการถึงวันที่จะกลับบ้าน
เขาชวนผมไปผับ แต่ผมปฏิเสธ และเลือกที่จะหาร้านเกมแถวนั้นเล่น เป็นเวลาหลายวัน
*พวกเพื่อนเราอายุไม่ถึงแต่เนียนเข้าไปได้ บางคนก็เข้าไม่ได้รอเข้าพรุ่งนี้
จนถึงวันกลับมาใช้ชีวิตปกติ โรงเรียนเปิดเทอมเรียบร้อย
ผมได้ยินพวกเพื่อนกลุ่มนี้เล่าต่อให้กับเพื่อนของเขาหลายกลุ่ม ว่าวันที่ไปเที่ยวผมไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเลย เล่นแต่เกม
เดินผ่านพวกมันก็ล้อว่า ไอเด็กติดเกม ไอเด็กติดเกม ผมก็อายคนรอบข้างเป็น
ทำให้ผมคิดมาก คนอื่นที่ผมไม่รู้จักมองผมเป็นเด็กติดเกม ผมเครียดมากเลย
ผมจะทำอย่างไงให้ไม่คิดมากกับเรื่องนี้ดี เครียดมาก จริงๆนี่บอกเลย