คือตอนนี้เวลาใครถามเรื่องการวางตัวกับภรรยาเป็นแบบไหน ผมก็ตอบเค้าไปตามความเป็นจริง ผู้ถามมักลงท้ายว่าผมเป็นคนกลัวเมีย ไม่รู้จะจริงไหม ซึ่งตัวผมก็ไม่แน่ใจ เลยอยากให้ทุกท่านแสดงความคิดเห็นกันสักนิด
สามีที่กลัวภรรยาในภาพยนตร์ หรือ ละคร ผมมองว่ามันเวอร์ไป แบบว่ายกมือไหว้เมีย พูดกับเมียจ๊ะจ๊า เมียสั่งอะไรต้องทำ ฯลฯ หากมีแบบนี้จริง ก็ดูออกเลยว่าสามีกลัวภรรยาแน่นอน แต่สำหรับผมแล้วไม่ได้เป็นแบบนั้นครับ
- เวลามีความคิดเห็นไม่ตรงกัน ผมก็จะอธิบายเหตุผล หลักการ มาโต้เถียง แต่ทำไมผมไม่เคยชนะเลย ทั้งที่หลักการและเหตุผลเป็นวิชาการทั้งนั้น
- ทำไมเวลาจะซื้อของ ผมต้องกังวลว่า "เมียจะด่าหรือเปล่า" เลยไม่ค่อยได้ซื้ออะไรนักหรอก ในขณะที่เธอนึกจะซื้ออะไรก็ซื้อเลย ไม่เกรงกลัวผมเลย
- เงินเดือนของผม เธอจะยึดไปทั้งหมด รวมทั้งเงินอื่นๆด้วย โดยเธอให้เหตุผลว่า "ผมเก็บเงินไม่เป็น" "ซื้อของไม่เข้าเรื่อง" ด้วยเหตุผลเท่านี้ ทำไมผมต้องยอม
- เวลาผมขับรถพาเธอไปไหน ถ้าผมเกิดขี่ผิดทางหรือหลงล่ะก็ ผมต้องโดนบ่นตลอดทาง แต่เวลาให้เธอนำทาง ผิดตั้งแต่เริ่ม ผมไม่บ่นใส่เธอเลยสักคำ
- เวลานัดหมายว่าจะทำอะไร เช่น วันนี้ไปกินข้าวในห้างกัน หากเธอเกิดอารมณ์เสียขึ้นก่อน เป็นอันว่านัดหมายที่วางไว้นั้นจะต้องโดนยกเลิกหมด ในขณะที่ถ้าผมอารมณ์เสียบ้าง แล้วเธอสั่งให้ทำอะไร ผมก็ยังต้องทำอยู่ดี ?
- เวลาทะเลาะกัน ทำไมผมต้องเงียบก่อน เป็นแบบนี้ทุกครั้ง
- เวลาผมทำอะไรผิด เธอก็จะบ่น ด่า เป็นเวลานานๆ แต่พอเธอทำอะไรผิด ผมจะบ่นให้บ้าง เธอก็มักจะตวาดใส่ ไม่ก็ร้องไห้ แล้วผมก็ต้องหยุดไปโดยปริยาย
- เวลาผมทำข้าวของเสียหาย ไม่รอดครับ โดนเละทุกที แต่หากเธอทำเสียหายบ้างน่ะ "ซื้อใหม่เลย"
- ถ้าผมซื้อกับข้าวมาให้ แล้วเธอไม่ชอบ เธอก็จะบ่นว่าผมไม่ใส่ใจว่าเค้าชอบอะไรสารพัด ฯลฯ แต่เวลาที่เธอซื้อมา ผมเกิดไม่ชอบ เธอก็จะบอกว่า "กินๆไปเหอะ อย่าเรื่องมาก" แล้วผมก็ต้องยอมอีกน่ะแหละ
มีอีกหลายอย่างที่ไม่ได้กล่าวถึง แต่ที่ว่ามาทุกท่านคงเห็นภาพน่ะครับ ผมคิดว่าผมไม่ได้กลัวภรรยา เพียงแต่ผมไม่ชอบเถียงกับเธอมากกว่า จึงคิดว่าถ้าไม่ใช่เรื่องที่เสียหาย ยอมได้ก็ยอม เพราะการทะเลาะกันมันทำให้เราใช้คำพูดที่รุนแรงขึ้น จากคำที่ไม่เคยพูดก็จะหยิบมาพูดล่ะ ทีนี้มันจะสร้างความแตกร้าวขึ้น แต่การทะเลาะมันก็ทำห้เห็นธาตุแท้ของคนเหมือนกัน สำหรับผมทะเลาะกับแฟนหลายครั้งแล้ว เรารู้จักธาตุแท้ของกันและกันดีแล้ว ทุกครั้งที่ทะเลาะ ผมไม่เคยใช้คำหยาบ ไม่เคยลงไม้ลงมือ และไม่เคยชนะเธอเลย เป็นเพราะผมยอม และก็รักเธอมากกว่า ไม่ชอบเห็นเธอร้องไห้ หรือเสียใจ แต่ชอบเห็นเธอมีความสุข ชอบเห็นเธอร่าเริง ถึงแม้เราจะเหนื่อยใจบ้างก็ไม่เป็นไร เพราะเวลาเธอร่าเริงมีความสุข "เธอจะสวยมาก" ผมจึงยอมเสมอไป ในสายตาผม จะมองเธอเป็นเด็กเสมอ ดังนั้นเวลาเธอทำอะไรไม่ค่อยมีเหตุผลหรือใช้อารมณ์ผมจะไม่ถือสา นั่นแหละคือสิ่งที่ผมคิดว่า "ผมไม่ได้เป็นคนกลัวเมีย" เพียงแต่ยอมเพราะรักเท่านั้นเอง
นี่แหละนางมารร้ายของผม
แบบนี้เค้าเรียกว่า "กลัวเมีย" หรือเปล่าหนอ
สามีที่กลัวภรรยาในภาพยนตร์ หรือ ละคร ผมมองว่ามันเวอร์ไป แบบว่ายกมือไหว้เมีย พูดกับเมียจ๊ะจ๊า เมียสั่งอะไรต้องทำ ฯลฯ หากมีแบบนี้จริง ก็ดูออกเลยว่าสามีกลัวภรรยาแน่นอน แต่สำหรับผมแล้วไม่ได้เป็นแบบนั้นครับ
- เวลามีความคิดเห็นไม่ตรงกัน ผมก็จะอธิบายเหตุผล หลักการ มาโต้เถียง แต่ทำไมผมไม่เคยชนะเลย ทั้งที่หลักการและเหตุผลเป็นวิชาการทั้งนั้น
- ทำไมเวลาจะซื้อของ ผมต้องกังวลว่า "เมียจะด่าหรือเปล่า" เลยไม่ค่อยได้ซื้ออะไรนักหรอก ในขณะที่เธอนึกจะซื้ออะไรก็ซื้อเลย ไม่เกรงกลัวผมเลย
- เงินเดือนของผม เธอจะยึดไปทั้งหมด รวมทั้งเงินอื่นๆด้วย โดยเธอให้เหตุผลว่า "ผมเก็บเงินไม่เป็น" "ซื้อของไม่เข้าเรื่อง" ด้วยเหตุผลเท่านี้ ทำไมผมต้องยอม
- เวลาผมขับรถพาเธอไปไหน ถ้าผมเกิดขี่ผิดทางหรือหลงล่ะก็ ผมต้องโดนบ่นตลอดทาง แต่เวลาให้เธอนำทาง ผิดตั้งแต่เริ่ม ผมไม่บ่นใส่เธอเลยสักคำ
- เวลานัดหมายว่าจะทำอะไร เช่น วันนี้ไปกินข้าวในห้างกัน หากเธอเกิดอารมณ์เสียขึ้นก่อน เป็นอันว่านัดหมายที่วางไว้นั้นจะต้องโดนยกเลิกหมด ในขณะที่ถ้าผมอารมณ์เสียบ้าง แล้วเธอสั่งให้ทำอะไร ผมก็ยังต้องทำอยู่ดี ?
- เวลาทะเลาะกัน ทำไมผมต้องเงียบก่อน เป็นแบบนี้ทุกครั้ง
- เวลาผมทำอะไรผิด เธอก็จะบ่น ด่า เป็นเวลานานๆ แต่พอเธอทำอะไรผิด ผมจะบ่นให้บ้าง เธอก็มักจะตวาดใส่ ไม่ก็ร้องไห้ แล้วผมก็ต้องหยุดไปโดยปริยาย
- เวลาผมทำข้าวของเสียหาย ไม่รอดครับ โดนเละทุกที แต่หากเธอทำเสียหายบ้างน่ะ "ซื้อใหม่เลย"
- ถ้าผมซื้อกับข้าวมาให้ แล้วเธอไม่ชอบ เธอก็จะบ่นว่าผมไม่ใส่ใจว่าเค้าชอบอะไรสารพัด ฯลฯ แต่เวลาที่เธอซื้อมา ผมเกิดไม่ชอบ เธอก็จะบอกว่า "กินๆไปเหอะ อย่าเรื่องมาก" แล้วผมก็ต้องยอมอีกน่ะแหละ
มีอีกหลายอย่างที่ไม่ได้กล่าวถึง แต่ที่ว่ามาทุกท่านคงเห็นภาพน่ะครับ ผมคิดว่าผมไม่ได้กลัวภรรยา เพียงแต่ผมไม่ชอบเถียงกับเธอมากกว่า จึงคิดว่าถ้าไม่ใช่เรื่องที่เสียหาย ยอมได้ก็ยอม เพราะการทะเลาะกันมันทำให้เราใช้คำพูดที่รุนแรงขึ้น จากคำที่ไม่เคยพูดก็จะหยิบมาพูดล่ะ ทีนี้มันจะสร้างความแตกร้าวขึ้น แต่การทะเลาะมันก็ทำห้เห็นธาตุแท้ของคนเหมือนกัน สำหรับผมทะเลาะกับแฟนหลายครั้งแล้ว เรารู้จักธาตุแท้ของกันและกันดีแล้ว ทุกครั้งที่ทะเลาะ ผมไม่เคยใช้คำหยาบ ไม่เคยลงไม้ลงมือ และไม่เคยชนะเธอเลย เป็นเพราะผมยอม และก็รักเธอมากกว่า ไม่ชอบเห็นเธอร้องไห้ หรือเสียใจ แต่ชอบเห็นเธอมีความสุข ชอบเห็นเธอร่าเริง ถึงแม้เราจะเหนื่อยใจบ้างก็ไม่เป็นไร เพราะเวลาเธอร่าเริงมีความสุข "เธอจะสวยมาก" ผมจึงยอมเสมอไป ในสายตาผม จะมองเธอเป็นเด็กเสมอ ดังนั้นเวลาเธอทำอะไรไม่ค่อยมีเหตุผลหรือใช้อารมณ์ผมจะไม่ถือสา นั่นแหละคือสิ่งที่ผมคิดว่า "ผมไม่ได้เป็นคนกลัวเมีย" เพียงแต่ยอมเพราะรักเท่านั้นเอง
นี่แหละนางมารร้ายของผม