http://pantip.com/topic/32105841
คือเราอยากจะมีดีเทลนิดนึง เมื่อคืนพิมพ์ไปแบบมึนงงนะคะ งานซาๆแล้วขอเล่าหน่อย
แฟนเราเคยดีแสนดี อ่อนโยน ปกป้อง ดูแล เทคแคร์ เอาใจใส่ ละเอียดอ่อนจนเราคาดไม่ถึง เวลาเหลือเฟือ อยู่กับเรามากกว่าอยู่บ้านตัวเอง
จนมาวันนึง งานเค้าเครียดมาก เลยลาออกจากงาน อยากทำธุรกิจของตัวเอง คุณแม่ให้เงินเดือนใช้ เวลาเลยไม่มีให้เหมือนเดิม อ้างงานไม่ได้ ออกจากบ้านเรื่อยเปื่อยไม่ได้ เดี๋ยวแม่บอกว่าใช้เงินไร้สาระต้องใช้เงินเดือนที่แม่ให้อย่างคุ้มค่า ไปเรียนทำกระเป๋าหนังทุกวันไม่มีวันหยุดตั้งแต่10.00-17.00 ตอนเย็น ไปเล่นโยคะต่อทุกวันเพื่อสุขภาพเพราะตอนทำงานประจำสุขภาพแย่มาก
เค้าบอกเลิกเรา เพราะเค้าจะไม่มีเวลา คงดูแลเราไม่ได้เหมือนเดิมและไม่อยากทำให้เราเสียใจ ให้โอกาสเราไปเจอคนอื่น อยากจะตั้งใจทำงาน เรายังคุยกันได้เหมือนเดิม ไปไหนกันได้เหมือนเดิม แต่ไม่ใช่ในสถานะแฟน เค้าอยากจะตั้งใจทำงานให้สามารถดูแลตัวเองและคนอื่นได้จริงๆ ถ้าในอนาคตจะรีเทิร์นกัน เค้าพร้อมเสมอ
เราเสียใจ ตั้งใจเลิกกับเค้าจริงๆ เค้ายังโทรมาถาม เป็นไงบ้างคะ ดีขึ้นมั้ย เราบอกว่าอย่าเพิ่งโทรมานะคะ พยามทำใจอยู่ ไม่รับรู้เรื่องของอีกฝ่ายดีกว่า
เราลบเฟซบุ๊คเค้าเพราะเราพยายามจะไม่รับรู้เรื่องของเค้า เค้าคิดเอาเองว่าเรามีคนใหม่เลยลบเฟซบุ๊คของเค้าไม่อยากให้เค้าเห็น และพูดประมาณว่าให้ป้องกันด้วย(จริงๆเปล่าเลยนะ)
อีกวันนึงก็โทรมาพูดดี บอกไปเดินห้าง เจอโปรโมชั่นอันนี้ น่าจะชอบ อยากทำมั้ยคะ
เป็นอย่างนี้อยู่10วัน เราตัดสินใจโทรไปหาเค้า ว่าต้องการอย่างนี้จริงๆเหรอคะ ดูเหมือนยังรักกัน เลิกกันทำไมคะ ที่พูดแรงๆดูถูกเราเพราะหึงใช่มั้ยคะ คุณกำลังลำบาก ทำไมไม่ให้เราอยู่ให้กำลังใจคะ ทำไมต้องไล่เราไป เราโน้มน้าวเค้าสารพัด จนในที่สุดเค้ายอมกลับมาคบกัน
เย็นวันนั้น เค้ามาเซอไพรซ์เราที่ห้อง บอกขอบคุณ รู้สึกเหมือนยังไม่เสียเราไป เราให้เค้าขอโทษที่พูดไม่ดีกับเรา และตั้งใจว่า เราทั้งสองคนจะพยายามจูนเข้าหากัน
หลังจากนั้น
เราได้เจอกันอาทิตย์ละครั้ง ครั้งละ4-5ชม. ส่วนใหญ่จะเป็นวันอาทิตย์ หลังเค้าเลิกเรียน และวันนั้นไม่ไปเล่นโยคะ
เราตกลงว่าจะคุยกันก่อนนอนทุกๆวัน วันละนิดก็ได้
เราฝึกใช้เวลาอยู่กับตัวเอง พยายามไม่งอนถ้าไม่ได้เจอกัน
แต่ในใจ เราคิดว่า ถ้าเราเป็นเค้า เราสามารถหาโอกาสมาเจอกันได้นะ เช่น ไปเรียนอาทิตย์ละ6วันพอ เอาเวลา1วันเต็มๆมาเจอกัน
จนมาถึงอาทิตย์นี้ เค้าหายไป ไม่ค่อยโทรมา วันนี้เป็นวันเกิดของเรา
ปีที่แล้ว เรางอนเค้าก่อนจะเที่ยงคืน เพราะเค้าบอกว่าไปส่งน้องสาวดูเลดี้กาก้า แต่สุดท้ายก็โผล่มาเซอไพรซ์หน้าห้องเราตอนเที่ยงคืน และบอกเราว่า เค้าเป็นแฟนนะ เรื่องสำคัญแบบนี้เค้าจะลืมได้ยังไง เชื่อใจเค้านะ วันหลังอย่างอนอีก
ปีนี้ เราคิดเอาเอง ว่าที่เค้าหายไปทั้งอาทิตย์สงสัยจะทำให้เซอไพรซ์สมจริง ไม่เป็นไร ไม่โกรธ จนมาถึงเมื่อวาน โทรมาฝากเราทำธุระให้ และบอกว่าอาทิตย์นี้เจอกันไม่ได้ ไปส่งอากงที่ชลบุรี
เราเสียใจ ที่ถ้าไม่เดือดร้อน เค้าก็ไม่โทรมา แต่ไม่เป็นไร สงสัยเค้าแกล้ง เราต้องเชื่อใจเค้า
คืนนั้น เรารอ เราเชื่อ เค้าต้องมาแน่ๆ ถ้าไม่มา ยังไงเค้าก็ต้องไม่ลืม เค้าต้องโทรมา
เที่ยงคืนกว่า ยังไม่มีวี่แวว เราโทรไป เค้าบอกวันนี้ขับรถทั้งวัน โทรศัพท์ไม่ได้ชาร์จแบต เลยไม่ได้โทรหา เราชวนคุยเรื่อยเปื่อย กะว่า เค้าจะบอกHBDมั้ยน้า
แต่เค้าไม่บอกค่ะ เค้าลืม เราเลยบอกเค้าไปว่านี่วันเกิดเรา
เค้าบอกว่า โอย ลืมจริงๆ ขอโทษ hbdนะคะ
เราก็พร้ำเพ้อว่าเสียใจจริงๆ ไหนเคยบอกว่า อย่างนู้นอย่างนี้อย่างนั้น ทำไมวันเกิดแมวสองอาทิตย์ที่แล้วยังจำได้เลย บลาๆ
เค้า .. ก็ขอโทษแล้ว จะให้ทำยังไง ไปนอนซะนะ
เราเฟลมาก เราคาดหวังกับเค้าเกินไป เราเสียใจที่เค้าไม่เป็นเหมือนที่เคยเป็น ความดีของเค้าตอนแรกๆเป็นมาตรฐานที่เราคาดหวัง
เราไม่ได้อยากจะทะเลาะจบกับเค้าเพราะเรื่องจำวันเกิดไม่ได้แค่นี้ แต่ทุกอย่างโถมเข้ามาในหัวเรา ทำไมเค้าไม่หาเวลามาเจอ ทำไมไม่โทรมา ถ้าคิดถึงทำไมไม่บอก ทำไมวันสำคัญของคนรักถึงจำไม่ได้ในขณะที่เป็นคนอื่นทำไมจำได้
เราตัดสินใจส่งข้อความไปบอกเค้า ว่าเราจะไม่เสียใจเพราะเค้าอีก จบกันแค่นี้เถอะ
เค้าส่งกลับมาบอกเราว่า คราวนี้เค้าคงเสียเราไปจริงๆ ขอโทษด้วย ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง หวังว่าเราจะเป็นพี่น้องกันได้ในอนาคต
เรารู้ว่าเราคอยไปคิดแทนเค้า ไปคาดหวังว่า เค้าควรจะทำอย่างโง้นอย่างงี้อย่างงั้น
ซึ่งเค้าก็มีเหตุผลของเค้า ซึ่งอาจจะไม่ใช่มาตรฐานของเรา
เราไม่แน่ใจว่าเราทำถูกมั้ย ที่ตัดสินใจเลิกกับเค้า อยากให้เค้ากลับไปเป็นเหมือนที่เคยเป็น แต่เราไม่สามารถยอมรับกับสิ่งที่เค้าเป็นตอนนี้ได้
เราสองคนคบกันไม่ถูกจังหวะ ไม่ถูกเวลา เรากับเค้าคงเข้ากันไม่ได้จริงๆ เราไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะลงเอยแบบนี้
คือเรามึนๆ พิมพ์วกไปวนมา ไม่รู้เรื่อง เสียใจมากค่ะ
จบ
ปล.ให้อภัยเราเถอะ วันนี้ตั้งกระทู้บ่อย ประสาทจะกิน T_T
จากกระทู้>> อกหัก สดๆ นอนไม่หลับ ทรมาน อยากเล่า :(
คือเราอยากจะมีดีเทลนิดนึง เมื่อคืนพิมพ์ไปแบบมึนงงนะคะ งานซาๆแล้วขอเล่าหน่อย
แฟนเราเคยดีแสนดี อ่อนโยน ปกป้อง ดูแล เทคแคร์ เอาใจใส่ ละเอียดอ่อนจนเราคาดไม่ถึง เวลาเหลือเฟือ อยู่กับเรามากกว่าอยู่บ้านตัวเอง
จนมาวันนึง งานเค้าเครียดมาก เลยลาออกจากงาน อยากทำธุรกิจของตัวเอง คุณแม่ให้เงินเดือนใช้ เวลาเลยไม่มีให้เหมือนเดิม อ้างงานไม่ได้ ออกจากบ้านเรื่อยเปื่อยไม่ได้ เดี๋ยวแม่บอกว่าใช้เงินไร้สาระต้องใช้เงินเดือนที่แม่ให้อย่างคุ้มค่า ไปเรียนทำกระเป๋าหนังทุกวันไม่มีวันหยุดตั้งแต่10.00-17.00 ตอนเย็น ไปเล่นโยคะต่อทุกวันเพื่อสุขภาพเพราะตอนทำงานประจำสุขภาพแย่มาก
เค้าบอกเลิกเรา เพราะเค้าจะไม่มีเวลา คงดูแลเราไม่ได้เหมือนเดิมและไม่อยากทำให้เราเสียใจ ให้โอกาสเราไปเจอคนอื่น อยากจะตั้งใจทำงาน เรายังคุยกันได้เหมือนเดิม ไปไหนกันได้เหมือนเดิม แต่ไม่ใช่ในสถานะแฟน เค้าอยากจะตั้งใจทำงานให้สามารถดูแลตัวเองและคนอื่นได้จริงๆ ถ้าในอนาคตจะรีเทิร์นกัน เค้าพร้อมเสมอ
เราเสียใจ ตั้งใจเลิกกับเค้าจริงๆ เค้ายังโทรมาถาม เป็นไงบ้างคะ ดีขึ้นมั้ย เราบอกว่าอย่าเพิ่งโทรมานะคะ พยามทำใจอยู่ ไม่รับรู้เรื่องของอีกฝ่ายดีกว่า
เราลบเฟซบุ๊คเค้าเพราะเราพยายามจะไม่รับรู้เรื่องของเค้า เค้าคิดเอาเองว่าเรามีคนใหม่เลยลบเฟซบุ๊คของเค้าไม่อยากให้เค้าเห็น และพูดประมาณว่าให้ป้องกันด้วย(จริงๆเปล่าเลยนะ)
อีกวันนึงก็โทรมาพูดดี บอกไปเดินห้าง เจอโปรโมชั่นอันนี้ น่าจะชอบ อยากทำมั้ยคะ
เป็นอย่างนี้อยู่10วัน เราตัดสินใจโทรไปหาเค้า ว่าต้องการอย่างนี้จริงๆเหรอคะ ดูเหมือนยังรักกัน เลิกกันทำไมคะ ที่พูดแรงๆดูถูกเราเพราะหึงใช่มั้ยคะ คุณกำลังลำบาก ทำไมไม่ให้เราอยู่ให้กำลังใจคะ ทำไมต้องไล่เราไป เราโน้มน้าวเค้าสารพัด จนในที่สุดเค้ายอมกลับมาคบกัน
เย็นวันนั้น เค้ามาเซอไพรซ์เราที่ห้อง บอกขอบคุณ รู้สึกเหมือนยังไม่เสียเราไป เราให้เค้าขอโทษที่พูดไม่ดีกับเรา และตั้งใจว่า เราทั้งสองคนจะพยายามจูนเข้าหากัน
หลังจากนั้น
เราได้เจอกันอาทิตย์ละครั้ง ครั้งละ4-5ชม. ส่วนใหญ่จะเป็นวันอาทิตย์ หลังเค้าเลิกเรียน และวันนั้นไม่ไปเล่นโยคะ
เราตกลงว่าจะคุยกันก่อนนอนทุกๆวัน วันละนิดก็ได้
เราฝึกใช้เวลาอยู่กับตัวเอง พยายามไม่งอนถ้าไม่ได้เจอกัน
แต่ในใจ เราคิดว่า ถ้าเราเป็นเค้า เราสามารถหาโอกาสมาเจอกันได้นะ เช่น ไปเรียนอาทิตย์ละ6วันพอ เอาเวลา1วันเต็มๆมาเจอกัน
จนมาถึงอาทิตย์นี้ เค้าหายไป ไม่ค่อยโทรมา วันนี้เป็นวันเกิดของเรา
ปีที่แล้ว เรางอนเค้าก่อนจะเที่ยงคืน เพราะเค้าบอกว่าไปส่งน้องสาวดูเลดี้กาก้า แต่สุดท้ายก็โผล่มาเซอไพรซ์หน้าห้องเราตอนเที่ยงคืน และบอกเราว่า เค้าเป็นแฟนนะ เรื่องสำคัญแบบนี้เค้าจะลืมได้ยังไง เชื่อใจเค้านะ วันหลังอย่างอนอีก
ปีนี้ เราคิดเอาเอง ว่าที่เค้าหายไปทั้งอาทิตย์สงสัยจะทำให้เซอไพรซ์สมจริง ไม่เป็นไร ไม่โกรธ จนมาถึงเมื่อวาน โทรมาฝากเราทำธุระให้ และบอกว่าอาทิตย์นี้เจอกันไม่ได้ ไปส่งอากงที่ชลบุรี
เราเสียใจ ที่ถ้าไม่เดือดร้อน เค้าก็ไม่โทรมา แต่ไม่เป็นไร สงสัยเค้าแกล้ง เราต้องเชื่อใจเค้า
คืนนั้น เรารอ เราเชื่อ เค้าต้องมาแน่ๆ ถ้าไม่มา ยังไงเค้าก็ต้องไม่ลืม เค้าต้องโทรมา
เที่ยงคืนกว่า ยังไม่มีวี่แวว เราโทรไป เค้าบอกวันนี้ขับรถทั้งวัน โทรศัพท์ไม่ได้ชาร์จแบต เลยไม่ได้โทรหา เราชวนคุยเรื่อยเปื่อย กะว่า เค้าจะบอกHBDมั้ยน้า
แต่เค้าไม่บอกค่ะ เค้าลืม เราเลยบอกเค้าไปว่านี่วันเกิดเรา
เค้าบอกว่า โอย ลืมจริงๆ ขอโทษ hbdนะคะ
เราก็พร้ำเพ้อว่าเสียใจจริงๆ ไหนเคยบอกว่า อย่างนู้นอย่างนี้อย่างนั้น ทำไมวันเกิดแมวสองอาทิตย์ที่แล้วยังจำได้เลย บลาๆ
เค้า .. ก็ขอโทษแล้ว จะให้ทำยังไง ไปนอนซะนะ
เราเฟลมาก เราคาดหวังกับเค้าเกินไป เราเสียใจที่เค้าไม่เป็นเหมือนที่เคยเป็น ความดีของเค้าตอนแรกๆเป็นมาตรฐานที่เราคาดหวัง
เราไม่ได้อยากจะทะเลาะจบกับเค้าเพราะเรื่องจำวันเกิดไม่ได้แค่นี้ แต่ทุกอย่างโถมเข้ามาในหัวเรา ทำไมเค้าไม่หาเวลามาเจอ ทำไมไม่โทรมา ถ้าคิดถึงทำไมไม่บอก ทำไมวันสำคัญของคนรักถึงจำไม่ได้ในขณะที่เป็นคนอื่นทำไมจำได้
เราตัดสินใจส่งข้อความไปบอกเค้า ว่าเราจะไม่เสียใจเพราะเค้าอีก จบกันแค่นี้เถอะ
เค้าส่งกลับมาบอกเราว่า คราวนี้เค้าคงเสียเราไปจริงๆ ขอโทษด้วย ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง หวังว่าเราจะเป็นพี่น้องกันได้ในอนาคต
เรารู้ว่าเราคอยไปคิดแทนเค้า ไปคาดหวังว่า เค้าควรจะทำอย่างโง้นอย่างงี้อย่างงั้น
ซึ่งเค้าก็มีเหตุผลของเค้า ซึ่งอาจจะไม่ใช่มาตรฐานของเรา
เราไม่แน่ใจว่าเราทำถูกมั้ย ที่ตัดสินใจเลิกกับเค้า อยากให้เค้ากลับไปเป็นเหมือนที่เคยเป็น แต่เราไม่สามารถยอมรับกับสิ่งที่เค้าเป็นตอนนี้ได้
เราสองคนคบกันไม่ถูกจังหวะ ไม่ถูกเวลา เรากับเค้าคงเข้ากันไม่ได้จริงๆ เราไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะลงเอยแบบนี้
คือเรามึนๆ พิมพ์วกไปวนมา ไม่รู้เรื่อง เสียใจมากค่ะ
จบ
ปล.ให้อภัยเราเถอะ วันนี้ตั้งกระทู้บ่อย ประสาทจะกิน T_T