อ่านแล้วรู้สึกยังไงบ้างคะ

บทละคร ดวงจันทร์ ผู้ชม      

เธอที่รัก
ในความเงียบงันนั้น
แม้แสงสว่างอาจถูกพระอาทิตย์มาพรากจากไป
แต่เราก็ยังคงเหลือความนวลจากแสงของดวงจันทร์.

ดวงอาทิตย์ใช่ผูกขาดแสงสว่าง
เมื่อความมืดเข้ามาเยือน
แสงดาวกระพริบ และแสงจากดวงจันทร์จักเข้ามาแทนที่. ...

ฉันได้ยินเสียงดวงดาวกำลังกระพริบ ถักทอท้องฟ้ายามค่ำคืน
พระอาทิตย์จะกลับมาเมื่อไหร่ไม่มีใครรู้
ไม่ได้เหลือเพียงเราสองคน

และผู้คนที่กำลังหลับ อาจกำลังได้ยินเสียงกระซิบจากบทสนทนา

ตัวอักษรที่เธอรักอาจเพียงตัวอักษร
บทสนทนาและเรื่อราวที่กำลังดำเนิน
อาจเพียงตอนนึงของบทละคร.

บทที่ไม่เคยเป็นความลับ
เราอาจเป็นตัวละคร ที่กำลังมีผู้ชม.