คุณเคยเกลียดใครมากขนาดที่อยากให้อีกฝ่ายหายไปจากโลกนี้ไหมคะ
ดิฉันเป็นค่ะ ดิฉันเกลียดคนๆหนึ่งมากขนาดที่อยากให้เขาตาย และหายไปจากโลกนี้
มันเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมาก เพราะเมื่อเวลาที่เราเริ่มคบหาดูใจกัน ตั้งท้อง และมีลูกกัน จุดเล็กๆหรือใหญ่ๆที่เป็นข้อเสีย ดิฉันเคยคิดว่า เมื่อชั่งน้ำหนักแล้วถ้าเรารับได้ ยอมรับได้ นั่นคือ การยอมรับสิ่งที่คนที่เรารักเป็นอย่างแท้จริง
เพียงแต่เมื่อถึงวันที่อีกฝ่ายเปลี่ยนใจไปแล้ว เลือกที่จะรักตัวเองมากกว่า และเลือกที่จะรักคนอื่นมากกว่า คนรักและลูกในไส้ ความจริงที่ผ่านเข้ามามันจะโหดร้ายมากกว่าที่ดิฉันจะรับได้
ด้านมืดที่ซุกซ่อนค่อยๆผ่อนออกมา เปิดเผยให้เห็นถึงความไม่พึงพอใจ และเจตนาในการบิดเบือนให้อีกฝ่ายดูสกปรกต่อสายตาคนรอบข้างของตนเองอย่างไร้ความปราณี และยินดีที่จะเชิดชูคนอื่นอย่างไม่ละอายใจ
ในตอนแรกดิฉันเฝ้าถามตัวเองว่า ดิฉันจะทำยังไงต่อไป เพราะดิฉันถูกหักหลังในวันที่ไม่มีอะไรเหลือมากนัก และยังไม่สามารถพึ่งตัวเองได้ เพราะเราคิดว่าจะพึ่งพาเขาก่อนตามข้อตกลงที่ได้ตกลงกันไว้ โดยที่ไม่คาดคิดว่า เขาจะหักหลังจะใจร้ายก่อนถึงกำหนดข้อตกลงนั้นอย่างเลือดเย็น
ดิฉันไม่เข้าใจว่า ผู้ชายที่มีครอบครัวแล้ว ทำไมยังมีผู้หญิงต้องการอยู่ ทั้งๆที่เขาก็รู้ว่า ผู้ชายคนนั้นมีครอบครัวแล้ว ผู้หญิงโดยทั่วไปบางคนถึงได้อยากได้ผู้ชายที่มีเจ้าของแล้วกันนัก อยากได้มากขนาดเสนอตัว ไม่ยอมหยุดแม้จะถูกเตือน และผู้ชายที่รู้ว่าตัวเองมีครอบครัวแล้วจึงไม่เรียนรู้ที่จะซื่อสัตย์ต่อชีวิตคู่ ทั้งที่ความซื่อสัตย์ต่อครอบครัวนั้นเป็นพื้นฐานที่ควรมีในครอบครัวก่อนเป็นอันดับแรกก่อนที่จะออกสู่สังคม และที่ดิฉันแปลกใจมากที่สุดคือ ทำไมความละอายที่ควรจะได้รับการบ่มเพาะมาแต่เด็กถึงไม่มี
แต่ถ้ามองกลับกันดิฉันอาจเป็นคนที่ติดอยู่ในปลักของอุดมคติที่ไม่สอดคล้องต่อความเป็นจริงก็เป็นได้ เพราะอาจเป็นไปได้ว่าMoralของคนบางส่วนอาจะไม่สูงส่งดังเช่นที่ดิฉันคาดหวังไว้ เพระคำว่า ใครๆเขาก็ทำกัน ซึ่งอาจทำให้ดิฉันกลายเป็นคนที่คิดมาก หรือคาดหวังมากไปเอง ว่าคนอื่นจะคิดเช่นเดียวกัน ทั้งที่ความเป็นจริงชุดรูปแบบความคิดของแต่ละคนไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน
จากเหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมด จนถึงวันนี้ ดิฉันได้ครุ่นคิดถึงเหตุ-ผล ต่างๆนาๆ เท่าที่พอจะเป็นไปได้ มันไม่ง่ายในการขจัดความคับข้องใจทั้งหมดออกไป แต่อาจกล่าวได้ว่า ความคับข้องใจนั้นได้ถูกปลดออกและลดลง เมื่อดิฉันมองเห็นว่า อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุด
ไม่ว่าวันนี้จะแย่ หรือดี คนที่เดินจากไป ไม่ว่าเต็มใจหรือไม่ที่ต้องไป แต่ดิฉันโชคดีมากที่มีลูกอยู่ข้างๆดิฉันเสมอ ดิฉันเชื่อในหลักของการกระทำ มากกว่าการพูดลอยๆให้ดูดี คนเราไม่ว่าจะแย่หรือดี หรือปานกลาง สุดท้ายแล้วตัวเองต้องผ่านไปได้ด้วยตัวเอง เพราะแรงทอยของลูกเต๋านั้นต้องเกิดจากมือที่ลงกระทำเสมอ
คนเราจะวาดฝันอนาคตอันสวยงามไว้อย่างไรก็ได้ จะวาดให้เป็นเจ้าชายเจ้าหญิงก็ได้ จะวาดให้เป็นก้อนเมฆ ฟ้าฝนก็ได้ แต่สุดท้ายแล้วเท้าเราต้องอยู่กับความจริงเสมอ และต้องเติบโตตามสิ่งที่ผ่านเข้ามาเช่นกัน
ดิฉันได้รับกำลังใจจากพื้นที่แห่งนี้เสมอมา เมือยามมีปัญหาที่ไม่กล้าที่จะพูด หรือไม่รู้จะเอื้อนเอ่ยเริ่มต้นอย่างไร วันนี้ขอบคุณมากค่ะ ดิฉันได้ยืนขึ้นแล้วค่ะ และพร้อมที่จะเดินต่อไปข้างหน้าอย่างเต็มที่
ที่ผ่านมาดิฉันได้ผ่านจุดที่เยือกแข็ง โดดเดี่ยว เศร้าสร้อย เก็บกด และกลายเป็นระเบิดโกโก้ครันซ์มาแล้ว จากวันนั้นจนวันนี้ ขอบคุณมากค่ะ ที่มีพื้นที่ให้พูดในสิ่งที่อยากจะพูด และระบายในสิ่งที่อยากระบาย และได้รับกำลังใจ ข้อคิด ต่างๆที่ให้เสมอมา ขอบคุณมากค่ะ
และขอให้กำลังใจกับคนที่กำลังพบเรื่องแย่ๆนะคะ ดิฉันเชื่อในหลักของความจริง ไม่ว่าโลกนี้จะเปลี่ยนไป หรือคำพูดใครจะเปลี่ยนความจริงไป แต่ความจริงก็คือ ความจริงค่ะ ความจริงจะพิสูจน์ตัวของมันเอง ขอเพียงคุณหนักแน่นต่อความจริงนั้นไว้ เพราะแท้จริงแล้ว ความจริงไม่ได้มีขึ้นเพื่อให้คุณท้อ แต่มันมีขึ้นเพื่อให้คุณไตร่ตรอง และสู้ค่ะ คนที่พ่ายแพ้ต่อความจริง จะต้องวิ่งหนีไปตลอดชีวิต และดิฉันเชื่อว่า การวิ่งหนีนั้นมันเหนื่อบกว่าการยืนนิ่งแล้วยิ้มรับสิ่งที่เกิดขึ้นค่ะ สู้ๆนะคะ
ระบาย และ ขอขอบคุณสำหรับสิ่งที่ผ่านมาจากพื้นที่แห่งนี้
ดิฉันเป็นค่ะ ดิฉันเกลียดคนๆหนึ่งมากขนาดที่อยากให้เขาตาย และหายไปจากโลกนี้
มันเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมาก เพราะเมื่อเวลาที่เราเริ่มคบหาดูใจกัน ตั้งท้อง และมีลูกกัน จุดเล็กๆหรือใหญ่ๆที่เป็นข้อเสีย ดิฉันเคยคิดว่า เมื่อชั่งน้ำหนักแล้วถ้าเรารับได้ ยอมรับได้ นั่นคือ การยอมรับสิ่งที่คนที่เรารักเป็นอย่างแท้จริง
เพียงแต่เมื่อถึงวันที่อีกฝ่ายเปลี่ยนใจไปแล้ว เลือกที่จะรักตัวเองมากกว่า และเลือกที่จะรักคนอื่นมากกว่า คนรักและลูกในไส้ ความจริงที่ผ่านเข้ามามันจะโหดร้ายมากกว่าที่ดิฉันจะรับได้
ด้านมืดที่ซุกซ่อนค่อยๆผ่อนออกมา เปิดเผยให้เห็นถึงความไม่พึงพอใจ และเจตนาในการบิดเบือนให้อีกฝ่ายดูสกปรกต่อสายตาคนรอบข้างของตนเองอย่างไร้ความปราณี และยินดีที่จะเชิดชูคนอื่นอย่างไม่ละอายใจ
ในตอนแรกดิฉันเฝ้าถามตัวเองว่า ดิฉันจะทำยังไงต่อไป เพราะดิฉันถูกหักหลังในวันที่ไม่มีอะไรเหลือมากนัก และยังไม่สามารถพึ่งตัวเองได้ เพราะเราคิดว่าจะพึ่งพาเขาก่อนตามข้อตกลงที่ได้ตกลงกันไว้ โดยที่ไม่คาดคิดว่า เขาจะหักหลังจะใจร้ายก่อนถึงกำหนดข้อตกลงนั้นอย่างเลือดเย็น
ดิฉันไม่เข้าใจว่า ผู้ชายที่มีครอบครัวแล้ว ทำไมยังมีผู้หญิงต้องการอยู่ ทั้งๆที่เขาก็รู้ว่า ผู้ชายคนนั้นมีครอบครัวแล้ว ผู้หญิงโดยทั่วไปบางคนถึงได้อยากได้ผู้ชายที่มีเจ้าของแล้วกันนัก อยากได้มากขนาดเสนอตัว ไม่ยอมหยุดแม้จะถูกเตือน และผู้ชายที่รู้ว่าตัวเองมีครอบครัวแล้วจึงไม่เรียนรู้ที่จะซื่อสัตย์ต่อชีวิตคู่ ทั้งที่ความซื่อสัตย์ต่อครอบครัวนั้นเป็นพื้นฐานที่ควรมีในครอบครัวก่อนเป็นอันดับแรกก่อนที่จะออกสู่สังคม และที่ดิฉันแปลกใจมากที่สุดคือ ทำไมความละอายที่ควรจะได้รับการบ่มเพาะมาแต่เด็กถึงไม่มี
แต่ถ้ามองกลับกันดิฉันอาจเป็นคนที่ติดอยู่ในปลักของอุดมคติที่ไม่สอดคล้องต่อความเป็นจริงก็เป็นได้ เพราะอาจเป็นไปได้ว่าMoralของคนบางส่วนอาจะไม่สูงส่งดังเช่นที่ดิฉันคาดหวังไว้ เพระคำว่า ใครๆเขาก็ทำกัน ซึ่งอาจทำให้ดิฉันกลายเป็นคนที่คิดมาก หรือคาดหวังมากไปเอง ว่าคนอื่นจะคิดเช่นเดียวกัน ทั้งที่ความเป็นจริงชุดรูปแบบความคิดของแต่ละคนไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน
จากเหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมด จนถึงวันนี้ ดิฉันได้ครุ่นคิดถึงเหตุ-ผล ต่างๆนาๆ เท่าที่พอจะเป็นไปได้ มันไม่ง่ายในการขจัดความคับข้องใจทั้งหมดออกไป แต่อาจกล่าวได้ว่า ความคับข้องใจนั้นได้ถูกปลดออกและลดลง เมื่อดิฉันมองเห็นว่า อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุด
ไม่ว่าวันนี้จะแย่ หรือดี คนที่เดินจากไป ไม่ว่าเต็มใจหรือไม่ที่ต้องไป แต่ดิฉันโชคดีมากที่มีลูกอยู่ข้างๆดิฉันเสมอ ดิฉันเชื่อในหลักของการกระทำ มากกว่าการพูดลอยๆให้ดูดี คนเราไม่ว่าจะแย่หรือดี หรือปานกลาง สุดท้ายแล้วตัวเองต้องผ่านไปได้ด้วยตัวเอง เพราะแรงทอยของลูกเต๋านั้นต้องเกิดจากมือที่ลงกระทำเสมอ
คนเราจะวาดฝันอนาคตอันสวยงามไว้อย่างไรก็ได้ จะวาดให้เป็นเจ้าชายเจ้าหญิงก็ได้ จะวาดให้เป็นก้อนเมฆ ฟ้าฝนก็ได้ แต่สุดท้ายแล้วเท้าเราต้องอยู่กับความจริงเสมอ และต้องเติบโตตามสิ่งที่ผ่านเข้ามาเช่นกัน
ดิฉันได้รับกำลังใจจากพื้นที่แห่งนี้เสมอมา เมือยามมีปัญหาที่ไม่กล้าที่จะพูด หรือไม่รู้จะเอื้อนเอ่ยเริ่มต้นอย่างไร วันนี้ขอบคุณมากค่ะ ดิฉันได้ยืนขึ้นแล้วค่ะ และพร้อมที่จะเดินต่อไปข้างหน้าอย่างเต็มที่
ที่ผ่านมาดิฉันได้ผ่านจุดที่เยือกแข็ง โดดเดี่ยว เศร้าสร้อย เก็บกด และกลายเป็นระเบิดโกโก้ครันซ์มาแล้ว จากวันนั้นจนวันนี้ ขอบคุณมากค่ะ ที่มีพื้นที่ให้พูดในสิ่งที่อยากจะพูด และระบายในสิ่งที่อยากระบาย และได้รับกำลังใจ ข้อคิด ต่างๆที่ให้เสมอมา ขอบคุณมากค่ะ
และขอให้กำลังใจกับคนที่กำลังพบเรื่องแย่ๆนะคะ ดิฉันเชื่อในหลักของความจริง ไม่ว่าโลกนี้จะเปลี่ยนไป หรือคำพูดใครจะเปลี่ยนความจริงไป แต่ความจริงก็คือ ความจริงค่ะ ความจริงจะพิสูจน์ตัวของมันเอง ขอเพียงคุณหนักแน่นต่อความจริงนั้นไว้ เพราะแท้จริงแล้ว ความจริงไม่ได้มีขึ้นเพื่อให้คุณท้อ แต่มันมีขึ้นเพื่อให้คุณไตร่ตรอง และสู้ค่ะ คนที่พ่ายแพ้ต่อความจริง จะต้องวิ่งหนีไปตลอดชีวิต และดิฉันเชื่อว่า การวิ่งหนีนั้นมันเหนื่อบกว่าการยืนนิ่งแล้วยิ้มรับสิ่งที่เกิดขึ้นค่ะ สู้ๆนะคะ