ความรักของผมที่ไม่รู้ว่าควรหยุดหรือรอต่อไป

คือผมเคยคบกับผชคนนึง ครับ บ้านเราต่างเป็นคนจีนทั้งสอง แถมยังจีนจ๋าด้วยสิ ปัญหาคือว่า เราเคยคบกันแล้วจู่ๆวันนึงเค้ากลับบอกผมว่าเค้าลืมแฟนเก่าไม่ได้ ผมเลยยอมให้เค้ากับไปคบกับแฟนเก่า เพราะยื้อไว้ผมคงโดนเค้าบอกเลิก แต่สักพักเราก้กลับมาคุยกัน ทั้งๆที่เค้าก้ยังคบกับแฟนเค้าซึ่งเป็นผญ จนเราไปเรียน ต่างจังหวัดกันความสัมพันธ์มันเลยเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม จนวันนึงผมทนไม่ไหวกับความสัมพันธ์แบบไร้ซึ่งคำเรียกผมจึงตัดสินใจถามไปว่าตกลงเราเป็นอะไรกันหรอ แล้วผมก้ถามเขาว่า เขาได้คิดอะไรกับผมหรือปล่าว เขาตอบผมมาว่า "ถ้าเราไม่ใช่ผชเหมือนกันมันคงจะดีมาก แต่เค้าก้ยังรู้สึกกับเองอยู่น้ะ" เราเคยคบกันแบบหลบๆ มาก่อน ผมกับเพื่อนเลยปรึกษากันว่า เขาคงรับที่ตัวเองเป็นไม่ได้ หรือยังไง แต่อย่างที่บอกคือคนจีนจะเคร่งมากเรื่องนี้และเราต่างเป็นลูกชายทั้งคู่ เขาเป็นคนที่แคร์คำพูดคนอื่นมาก ไม่ชอบการโดนล้อโดนแซว จากผู้คนรอบข้าง แต่ดวลาเขาอยู่กับผม เขาจะเทคแคร์ผมและคอยเอาใจใส่ผมตลอด แต่พอออกนอกสถานที่ที่ไม่ใช่ในหอเขาก้จะเปลี่ยนไปอีกแบบหนึ่ง แต่ก้ไม่มากเพราะตอนนั้นเราอยู่ ต่างจังหวัดกัน เอ้อผมลืมบอกไป ว่าตอนนี้เขากลับไปคบกับแฟนที่เป็นผญ ครับ จนผมทนไม่ได้ อีกรอบเลยถามว่าตกลงเค้าจะเลือกใครกันแน่ เราทะเลาะกันถึงเช้า พอเช้าวันนั้นเพื่อนผมโทรมาบอกว่า เขาบอกเลิกแฟนเขาแล้ว ผมตกใจมากไม่นึกว่าเขาจะแคร์ผมถึงขนาดนี้ แต่หลังจากวันนั้น มันก้ค่อยๆเริ่มเปลี่ยนอาจเป็นเพราะเรากำลังจะกลับสู่โลกความเป็นจริงเพราะโรงเรียนใกล้จะเปิดแล้ว หลายๆอย่างเริ่มเปลี่ยนไปผมเลยพยายามคิดในแง่ดีคือเขากำลังปรับตัวเพื่อกลับไปที่บ้านแล้วจะทำใจได้ง่ายขึ้นเพราะเราอยู่ด้วยกันทั้งสิ้นเกือบ2เดือน แต่ก่อนกลับเพียงไม่กี่วัน แฟนเก่าเขาทักมา หาเขาผมแอบไปเจอเลยทะเลาะกันอีกครั้งนึง แต่เขาบอกผมว่าเลิกกันแล้วเป็นพี่น้องกันไม่ได้หรอ ต้องเกลัยดกันหรอ ผมพยายามคิดในแบบที่เขาบอกผม เพราะผมเป็นคนคิดมากชอบเก็บอะไรมาคิดเลื่อยเปลื่อยจนตัวเอง แทบเป็นบ้า พอเราเปิดเทอมทุกอย่างก้เริ่มเปลี่ยน เราเคยสนาทกันคุยกันทุกวันทักกันยิ้มให้กันเข้ามาคุยกันแต่พอกลับมามันกลับเปลี่ยนไปหใดทุหอย่าง จากที่อยู่ต่างจังหวัดเค้าเคยเทคแคร์ผม เคยใส่ใจพอกลับมาแล้วกลับเป็นไปอีกคนนึงเลย เค้าเลยทักผมมา แล้วบอกว่า คงไม่ค่อยได้เล่นแล้วน้ะ ไม่ได้คุยกับใคร อ่านหนังสือเตรียมสอบเพราะเราต่างอยู่ม.6กันแล้ว แต่เราก้ถามว่าแล้วจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานใหมเขาตอบผมว่า จนกว่าจะได้มหาลัยที่เขาต้องการ จนผมเริ่มกลับมาคิดว่าเขากลับไปคุยกับแฟนเก่าเราเลยสืบๆดู ก้ใช่แฮ้ะแต่เราก้เห็นคุยกันแค่พี่น้องปรึกษาเรื่องเรียน เราก้พยายามทำใจในเรื่องนี้พยายามคิดว่า"แค่พี่น้องๆ". ไม่มีอะไรมากกว่านั้น จนวันนี้ผมลงไปเข้าห้องน้ำ เพื่อนๆก้รอไปกินข้าวเที่ยง ผมไปต่อคิวมันนานมากขึ้นมาเพื่อนๆก้หายไปหมดแล้ว เราก้คิดแล้วหล้ะว่าเออคงไม่สนใจกูแล้วสิน้ะ แต่พอกินข้าวเสร็จ โทรสัพบ้าของผมก้ข้อความดังขึ้นมาว่า เค้าโทรหาผมตอนที่ผมหายไปเข้าห้องน้ำ เราก้เริ่มคิดแล้วหล้ะ แต่จริงๆมันมีหลายอย่างที่ทำให้เราคิดว่าเค้าก้คงยังคิดกับเราอยู่ แต่ผมก้แค่อยากรู้ว่า ทำบังไงมีวิธีไหนใหมที่จะให้ดขายอมรับกับสิ่งที่เค้าปฎิเสธมัน ให้เขายอมรับกับการที่รู้สึกดีกับผม ผมรู้สึกทรมานมากเวลาที่เขาแคร์คำพูดคนอื่นมากกว่าผม แต่ถึงนะตอนนี้ถึงเขาจะทำแบบนั้นกับผมไปผมก้ยังรอเค้าอยู่ตลอดมา แล้วผมก้ลองคุยกับคนอื่นหาคนใหม่ๆมาแทนแต่ก้ไม่ทำให้ผมหยุดคิดถึงเขาได้จนผมต้องเลิกคุยกับคนใหม่เพราะผมรู้สึกผิดที่ยังลืมเขาไม่ได้แต่มาคุยกับคนใหม่เพื่อจะทำให้ผมลืมเค้า ผมทำไม่ลงจริงๆ