ใครมีประสบการณ์เปิ่นๆ ฮาๆ มาแชร์กันหน่อย

มีเรื่องเปิ่นตลอดจนชิน แต่เรื่องที่ฝังใจที่สุดคือเรื่องนี้ค่ะ

เป็นเรื่องที่ไปประกวดสุนทรพจน์ตอน ม. ปลาย แถมวันนั้นไม่สบายนิดหน่อยด้วย ประกอบกับตื่นเต้นจัด
ขึ้นเวทีปุ๊บก็เริ่มทักทายกรรมการและผู้ชมด้วยความมั่นใจว่า
"เรียนท่านผู้มีอุป...."
ดีที่นึกขึ้นได้ว่ามันแปลกๆ เลยหยุดไว้แค่นั้น
(ความจริงต้องพูดว่า "เรียนท่านคณะกรรมการและผู้มีเกียรติที่เคารพ")
คนพูดเงียบไปสามวิฯ เห็นจะได้
จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะครืนใหญ่ทั้งจากกรรมการและผู้ฟัง(ที่เคารพ) T^T
ต้องใช้เวลากว่าอึดใจใหญ่ๆ  กว่าเสียงหัวเราะจะเงียบลง
(จนเราสามารถเรียกสติกลับมาได้และพูดด่อจนจบ)
แต่กระนั้นก็ยังอุตส่าห์ได้อันดับที่สามมาอีกนะ แหม่...

ปล. รู้กันอยู่ใช่มั้ยว่าต่อจาก "อุป" เป็นคำว่าอะไร  ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำงานเป็นประชาสัมพันธ์ห้างฯ แท้ๆ~