ชาญวิทย์ เกษตรศิริ ฝากความระลึกถึง "ทองม้วน"
ที่มา : เฟซบุ๊ก ศ.ดร.ชาญวิทย์ เกษตรศิริ
อดีตอธิการบดีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
---------------
A Story of Thongmuan by cK@
เรื่องของ “ทองม้วน”
ผมไม่แน่ใจว่า พวกคุณ “คนรุ่นใหม่” รู้จัก “ทองม้วน” ไหม
ผมพยายามตามหาเธอมาหลายปี
เมื่อพฤษภา ปี 2553/2010 ผมพบ ‘ทองม้วน’ ที่หน้าวัดสระปทุม
พวกคุณอาจไม่ทราบว่า ‘ทองม้วน’ คือเด็กหญิงตัวเล็กๆ
ชาวบ้านอีสาน ที่นักศึกษารุ่น “วิทยากร เชียงกูล” ไป “ออกค่าย”
แล้วก็เขียนถึงเธอสั้นๆว่า “เหมือนอย่างไม่เคย”
ครั้งนั้น ผมจำได้ว่า ‘ทองม้วน’
ตื่นเต้นกับ ‘พี่ๆ คนเดือนตุลา’ มาก
ที่ต่างก็ช่วยกันสร้างฝัน ‘พัฒนา’ สร้างความเจริญให้หมู่บ้านของ “ทองม้วน”
แต่แล้ว “พี่ๆ คนเดือนตุลา”
ก็จากไปพร้อมกับกีต้าร์ และเสียงเพลงของพวกเขาและเธอ
เรื่องน่าจะจบเพียงแค่นั้น
แต่ “ลาว คำหอม” ที่น่าจะได้พบกับ “ทองม้วน” โดยบังเอิญ
ได้เล่าเรื่องต่อว่า “แล้วเธอก็จะรู้”
ลาว คำหอม” บอกว่า ‘ทองม้วน’ ได้เข้ามากรุงเทพฯ ครั้งหนึ่ง
เธอได้มาหา “พี่ๆ คนเดือนตุลา”
ที่เมื่อเรียนจบแล้ว ต่างก็วุ่นกับการหางาน ทำงาน
หรือไม่ก็เรียนต่อโท ต่อเอก
โดยไม่มีเวลาหรือ “พื้นที่ใจ” ให้ “ทองม้วน” อย่างเมื่อครั้ง “ออกค่าย”
“ทองม้วน” ต้องกลับบ้านไปด้วยความผิดหวังน้อยๆ
ครั้งสุดท้ายที่ผมพบ “ทองม้วน”
ผมจำเธอไม่ได้ เพราะไม่ได้พบกันนานหลายสิบปี
เธอคงอายุปาเข้าไปเกือบ 50 แล้ว
เธอมากับพี่ๆ น้องๆ ของเธอจากอีสาน
หอบข้าวของพะรุงพะรัง กระติ๊บ ถุงข้าวสาร และหวด
“ทองม้วน” บอกว่าที่บ้านนอก อีสานเปลี่ยนแปลงไปหมด
แต่ก็ไม่ได้ ‘พัฒนา’ ไปอย่างที่ ‘พี่ๆ คนเดือนตุลา’ ไปออกค่ายไว้หรอก
อาคารอเนกประสงค์ที่พี่ๆ ช่วยกันสร้างไว้ ก็ผุพังไปหมดแล้ว
และตอนนี้ก็ไม่มี ‘พี่ๆ คนเดือนตุลา’ ออกไปเยือนหมู่บ้านอีกเลย
‘ทองม้วน’ ดูจะมั่นอกมั่นใจในการเข้ามาเมืองกรุงครั้งนี้
เธอพูดถึง ‘ประชาธิปไตย’ เธอพูดถึง ‘ความยุติธรรม/ความเสมอภาค’
ผมไม่รู้ว่าเธอจำมาจาก ‘พี่ๆ คนเดือนตุลา’ ที่ไปออกค่ายสมัยโน้น
หรือเธอเก็บตกมาจากแถวๆ ถนนราชดำนิน หรือสี่แยกราชประสงค์
แน่นอน ‘ทองม้วน’ เปลี่ยนไปมาก
เธอเปลี่ยนไปเกือบเป็นคนละคน
แม้กลิ่นอายและผิวพรรณ แบบชาวบ้านๆ จะยังอยู่กับเธอก็ตาม
ครั้งนั้น วันที่พวกเขา ‘ล้อมยิงโดยกระหยิ่ม...’
มีคนเห็น ‘ทองม้วน’ กับพี่น้องหลายคน
วิ่งหนีเข้าไปหลบกระสุนปืนที่โบสถ์พระเสริม ใกล้ๆวังสระปทุม
ผมพยายามสืบหาว่า ‘ทองม้วน’ เป็นตายร้ายดีอย่างใด
แต่ก็ไม่ได้ข่าว บ้างก็ว่าเธอตายไปแล้ว
ตายตรงหน้าวัดใกล้ศูนย์การค้าสยาม
แต่บางคนก็บอกว่า ‘ทองม้วน’ หนีรอดไปได้
และกลับไปยังแผ่นดินของ ‘พระใส’ ไม่ใกล้ไม่ไกลที่ ‘พระสุก’ สิงสถิตอยู่ใต้ “แม่โขง” มหานที
แต่แล้วไม่กี่วันมานี้เอง ก็มีเพื่อนเก่า บอกผมว่า
พบ “ทองม้วน” เธอกลับมาอีก มาอยู่แถวๆ “พุทธมณฑล”
ครับ ช่วยฝากความระลึกถึงเธอด้วย
ขอให้ระมัดระวังตัวเป็นที่สุด
แม้เธอจะอายุไม่น้อยแล้ว
แต่หนทางข้างหน้าของเธอ ดูจะอีกยาวไกลทีเดียว
บอกเธอว่า “good luck on your long journey to freedom”
ชาญวิทย์ เกษตรศิริ
cK@WroclawPoland
21 พฤษภา 2557/2014
(จาก “ความคิดคำนึง” ครั้งแรกเมื่อ พฤษภา 2553/2010)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://www.khaosod.co.th/view_newsonline.php?newsid=TVRRd01EWTNPVEUwTnc9PQ==§ionid= 
ชาญวิทย์ เกษตรศิริ ฝากความระลึกถึง "ทองม้วน"
ที่มา : เฟซบุ๊ก ศ.ดร.ชาญวิทย์ เกษตรศิริ
อดีตอธิการบดีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
---------------
A Story of Thongmuan by cK@
เรื่องของ “ทองม้วน”
ผมไม่แน่ใจว่า พวกคุณ “คนรุ่นใหม่” รู้จัก “ทองม้วน” ไหม
ผมพยายามตามหาเธอมาหลายปี
เมื่อพฤษภา ปี 2553/2010 ผมพบ ‘ทองม้วน’ ที่หน้าวัดสระปทุม
พวกคุณอาจไม่ทราบว่า ‘ทองม้วน’ คือเด็กหญิงตัวเล็กๆ
ชาวบ้านอีสาน ที่นักศึกษารุ่น “วิทยากร เชียงกูล” ไป “ออกค่าย”
แล้วก็เขียนถึงเธอสั้นๆว่า “เหมือนอย่างไม่เคย”
ครั้งนั้น ผมจำได้ว่า ‘ทองม้วน’
ตื่นเต้นกับ ‘พี่ๆ คนเดือนตุลา’ มาก
ที่ต่างก็ช่วยกันสร้างฝัน ‘พัฒนา’ สร้างความเจริญให้หมู่บ้านของ “ทองม้วน”
แต่แล้ว “พี่ๆ คนเดือนตุลา”
ก็จากไปพร้อมกับกีต้าร์ และเสียงเพลงของพวกเขาและเธอ
เรื่องน่าจะจบเพียงแค่นั้น
แต่ “ลาว คำหอม” ที่น่าจะได้พบกับ “ทองม้วน” โดยบังเอิญ
ได้เล่าเรื่องต่อว่า “แล้วเธอก็จะรู้”
ลาว คำหอม” บอกว่า ‘ทองม้วน’ ได้เข้ามากรุงเทพฯ ครั้งหนึ่ง
เธอได้มาหา “พี่ๆ คนเดือนตุลา”
ที่เมื่อเรียนจบแล้ว ต่างก็วุ่นกับการหางาน ทำงาน
หรือไม่ก็เรียนต่อโท ต่อเอก
โดยไม่มีเวลาหรือ “พื้นที่ใจ” ให้ “ทองม้วน” อย่างเมื่อครั้ง “ออกค่าย”
“ทองม้วน” ต้องกลับบ้านไปด้วยความผิดหวังน้อยๆ
ครั้งสุดท้ายที่ผมพบ “ทองม้วน”
ผมจำเธอไม่ได้ เพราะไม่ได้พบกันนานหลายสิบปี
เธอคงอายุปาเข้าไปเกือบ 50 แล้ว
เธอมากับพี่ๆ น้องๆ ของเธอจากอีสาน
หอบข้าวของพะรุงพะรัง กระติ๊บ ถุงข้าวสาร และหวด
“ทองม้วน” บอกว่าที่บ้านนอก อีสานเปลี่ยนแปลงไปหมด
แต่ก็ไม่ได้ ‘พัฒนา’ ไปอย่างที่ ‘พี่ๆ คนเดือนตุลา’ ไปออกค่ายไว้หรอก
อาคารอเนกประสงค์ที่พี่ๆ ช่วยกันสร้างไว้ ก็ผุพังไปหมดแล้ว
และตอนนี้ก็ไม่มี ‘พี่ๆ คนเดือนตุลา’ ออกไปเยือนหมู่บ้านอีกเลย
‘ทองม้วน’ ดูจะมั่นอกมั่นใจในการเข้ามาเมืองกรุงครั้งนี้
เธอพูดถึง ‘ประชาธิปไตย’ เธอพูดถึง ‘ความยุติธรรม/ความเสมอภาค’
ผมไม่รู้ว่าเธอจำมาจาก ‘พี่ๆ คนเดือนตุลา’ ที่ไปออกค่ายสมัยโน้น
หรือเธอเก็บตกมาจากแถวๆ ถนนราชดำนิน หรือสี่แยกราชประสงค์
แน่นอน ‘ทองม้วน’ เปลี่ยนไปมาก
เธอเปลี่ยนไปเกือบเป็นคนละคน
แม้กลิ่นอายและผิวพรรณ แบบชาวบ้านๆ จะยังอยู่กับเธอก็ตาม
ครั้งนั้น วันที่พวกเขา ‘ล้อมยิงโดยกระหยิ่ม...’
มีคนเห็น ‘ทองม้วน’ กับพี่น้องหลายคน
วิ่งหนีเข้าไปหลบกระสุนปืนที่โบสถ์พระเสริม ใกล้ๆวังสระปทุม
ผมพยายามสืบหาว่า ‘ทองม้วน’ เป็นตายร้ายดีอย่างใด
แต่ก็ไม่ได้ข่าว บ้างก็ว่าเธอตายไปแล้ว
ตายตรงหน้าวัดใกล้ศูนย์การค้าสยาม
แต่บางคนก็บอกว่า ‘ทองม้วน’ หนีรอดไปได้
และกลับไปยังแผ่นดินของ ‘พระใส’ ไม่ใกล้ไม่ไกลที่ ‘พระสุก’ สิงสถิตอยู่ใต้ “แม่โขง” มหานที
แต่แล้วไม่กี่วันมานี้เอง ก็มีเพื่อนเก่า บอกผมว่า
พบ “ทองม้วน” เธอกลับมาอีก มาอยู่แถวๆ “พุทธมณฑล”
ครับ ช่วยฝากความระลึกถึงเธอด้วย
ขอให้ระมัดระวังตัวเป็นที่สุด
แม้เธอจะอายุไม่น้อยแล้ว
แต่หนทางข้างหน้าของเธอ ดูจะอีกยาวไกลทีเดียว
บอกเธอว่า “good luck on your long journey to freedom”
ชาญวิทย์ เกษตรศิริ
cK@WroclawPoland
21 พฤษภา 2557/2014
(จาก “ความคิดคำนึง” ครั้งแรกเมื่อ พฤษภา 2553/2010)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้