สวัสดีอมยิ้ม บัตรผ่าน และพี่น้องชาวพันทิปทุกท่านครับ
กระทู้นี้มีเนื้อหาสืบเนื่องจากกระทู้ที่
http://pantip.com/topic/30061197 นะครับ
เมื่อประมาณ 2 เดือนที่แล้ว ผมไปเห็นกระทู้แบ่งปันประสบการณ์เรียน ป.เอก ของเพื่อนสมาชิกท่านหนึ่ง ซึ่งเป็นผู้ที่มีศักยภาพสูงมาก (
http://pantip.com/topic/31943019) ... ผมเลยอยากลองตั้งกระทู้แสดงอีกมุมเล็กๆ ของคนหัวกลางๆ ที่เรียนสาขาที่คนไทยไม่ค่อยเรียนกันเท่าไหร่บ้างน่ะครับ
ผมเรียนหลักสูตรปริญญาเอกสาขาระบาดวิทยา อยู่ที่ University at Buffalo สหรัฐอเมริกาครับ ชื่อมหาวิทยาลัยผม แปลเป็นภาษาไทยได้ว่า "มหาวิทยาลัยควาย" ครับ
ว่าแล้วก็เริ่มรีวิว
ชีวิตประจำวัน-ที่หลับนอน-อาหารการกิน-การเดินทาง
ชีวิตประจำวัน: ตื่นเจ็ดโมง อาบน้ำ-กินข้าว-ออกจากบ้านราวๆ 8 โมงกว่า นั่งรถระหว่างวิทยาเขตไปภาควิชา ....ถึงภาคฯ ตอนประมาณ 9 โมง มีเรียนถึงราวๆ เที่ยง จากนั้นก็เข้าทำงาน GA (ส่วนใหญ่เป็นวิเคราะห์ข้อมูล กับร่างรายงาน-บทความวิจัย ตามที่อาจารย์สั่ง) จนถึงราวๆ 5 โมงเย็น เลิกเรียนก็ทำการบ้าน ไปจ่ายกับข้าว หรือไม่ก็ไปเข้ากิจกรรมเสริมเป็นบางวันครับ ... ถึงบ้านราวๆ 2 ทุ่ม กินข้าว-อาบน้ำ-เล่นเน็ต ฯลฯ นอนราวๆ ตีหนึ่ง
ที่หลับนอน: อยู่หอพักในมหาลัย เดือนละราวๆ 770 ดอลลาร์ แพงกว่าข้างนอกเกือบเท่าตัว ... แต่อาศัยว่ามันสะดวก รวมค่าน้ำ-ค่าไฟ-ภาษี-บำรุงรักษา ฯลฯ เสร็จสรรพ มีรถประจำทางไปรับ-ส่ง จากหน้าบ้านไปถึงตึกเรียนที่อยู่อีกวิทยาเขตนึง และบ้านค่อนข้างอยู่สบาย เลยอยู่ได้เรื่อยๆ ครับ ... มีรูมเมทคนนึงเป็นคนอเมริกัน อายุเท่ากันเลย เขาเคยเป็นทหารมาก่อนแล้วค่อยกลับมาเรียน ป.ตรี ทางมหาลัยเลยให้อยู่ร่วมกับเด็ก ป.เอก ได้ ... ก็โอเคนะ ไม่มีดราม่าอะไร อยู่แล้วสบายใจกันทั้งสองฝ่าย
อาหารการกิน: ทำอาหารกินเองครับ ... สลับระหว่างกับข้าวง่ายๆ ที่ไม่แน่ใจว่าเป็น "อาหารไทย" ดั้งเดิมมากแค่ไหน (ผัดกะเพรา สุกี้ ผัดผัก ไก่ทอดกระเทียม น้ำพริกอ่อง สตูว์ไก่) กับอาหารฝรั่งแบบง่ายๆ ที่มันสับสนในชาติพันธุ์พอๆ กัน (สปาเก็ตตี้ใส่ผักโขม ซีซ่าร์สลัด แซนวิช) มื้อกลางวันก็อาศัยแพ็คอาหารจากบ้านไปอุ่นกินที่ภาควิชาครับ
มีหนนึง เรียนวิชาระบาดวิทยาโรคติดเชื้อ แล้วอาจารย์สอนให้ฝึกสอบสวนวิชาอาหารเป็นพิษ ให้ทุกคนเล่ารายละเอียดมาว่าเมื่อวานกินอะไรกันบ้าง
ผมบอกไปว่ากินสตูว์ไก่กับข้าว
... อาจารย์ทักขึ้นมา "เฮ้ ยูเป็นคนไทยนะ พริกแกง กับ กะทิ หายไปไหนเนี่ย?" ฮากันทั้งโต๊ะเลย
การเดินทาง: ใครบอกว่า อยู่เมกา ถ้าไม่มีรถของตัวเองขับจะอยู่ไม่ได้ .... ขอเถียงครับว่าได้ แต่จะลำบากหน่อย ... ตอนผมมาถึงใหม่ๆ ไป Walmart ใกล้ๆ มหาลัย ซื้อจักรยานคันนึง พร้อมโซ่และล็อค แค่นี้ก็ไปไหนมาไหนได้แล้ว ... ช่วงนี้อากาศไม่หนาว เวลาไปจ่ายกับข้าวก็เอาหูกระเป๋าเสื้อผ้า พาดไว้กับที่จับจักรยานแล้วก็ขี่ไปซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆ บ้าน ซื้อของเสร็จก็ใส่ทุกอย่างรวมกันในกระเป๋าเสื้อผ้า พาดไว้ตามเดิมแล้วก็ขี่กลับทางเดิมครับ สะดวกดี สามารถบอกแคชเชียร์ว่าไม่เอาถุงพลาสติกได้ด้วย ... ช่วงหน้าหนาว ... หิมะตกเยอะๆ ก็อาศัยรถรับ-ส่ง จากบ้านในมหาลัย ไปซุปเปอร์แห่งเดียวกันนี่แหละครับ ไปสัปดาห์ละ 1-2 หน วางแผนคำนวณเวลาดีๆ ก็เอาตัวรอดได้ไม่ยากครับ // ถ้าวันไหนจำเป็นต้องใช้รถจริงๆ เช่น ไปซื้อทีวี หรือไปรับ-ส่งเพื่อน ก็ใช้บริการรถเช่าในมหาวิทยาลัย ชั่วโมงละ 8 ดอลลาร์ครับ
ปิดท้ายโพสต์แรกด้วยภาพบรรยากาศในมหาลัย หุๆ
(อ่านต่อในคอมเมนต์ถัดไปนะครับ)
นิสิต ป.เอก ม.ควาย กับยัยอันเดอร์แกรด: แบ่งปันประสบการณ์ ในวันที่เรียนต่อปริญญาเอกที่อเมริกาได้ครบ 1 ปี
กระทู้นี้มีเนื้อหาสืบเนื่องจากกระทู้ที่ http://pantip.com/topic/30061197 นะครับ
เมื่อประมาณ 2 เดือนที่แล้ว ผมไปเห็นกระทู้แบ่งปันประสบการณ์เรียน ป.เอก ของเพื่อนสมาชิกท่านหนึ่ง ซึ่งเป็นผู้ที่มีศักยภาพสูงมาก (http://pantip.com/topic/31943019) ... ผมเลยอยากลองตั้งกระทู้แสดงอีกมุมเล็กๆ ของคนหัวกลางๆ ที่เรียนสาขาที่คนไทยไม่ค่อยเรียนกันเท่าไหร่บ้างน่ะครับ
ผมเรียนหลักสูตรปริญญาเอกสาขาระบาดวิทยา อยู่ที่ University at Buffalo สหรัฐอเมริกาครับ ชื่อมหาวิทยาลัยผม แปลเป็นภาษาไทยได้ว่า "มหาวิทยาลัยควาย" ครับ
ว่าแล้วก็เริ่มรีวิว
ชีวิตประจำวัน-ที่หลับนอน-อาหารการกิน-การเดินทาง
ชีวิตประจำวัน: ตื่นเจ็ดโมง อาบน้ำ-กินข้าว-ออกจากบ้านราวๆ 8 โมงกว่า นั่งรถระหว่างวิทยาเขตไปภาควิชา ....ถึงภาคฯ ตอนประมาณ 9 โมง มีเรียนถึงราวๆ เที่ยง จากนั้นก็เข้าทำงาน GA (ส่วนใหญ่เป็นวิเคราะห์ข้อมูล กับร่างรายงาน-บทความวิจัย ตามที่อาจารย์สั่ง) จนถึงราวๆ 5 โมงเย็น เลิกเรียนก็ทำการบ้าน ไปจ่ายกับข้าว หรือไม่ก็ไปเข้ากิจกรรมเสริมเป็นบางวันครับ ... ถึงบ้านราวๆ 2 ทุ่ม กินข้าว-อาบน้ำ-เล่นเน็ต ฯลฯ นอนราวๆ ตีหนึ่ง
ที่หลับนอน: อยู่หอพักในมหาลัย เดือนละราวๆ 770 ดอลลาร์ แพงกว่าข้างนอกเกือบเท่าตัว ... แต่อาศัยว่ามันสะดวก รวมค่าน้ำ-ค่าไฟ-ภาษี-บำรุงรักษา ฯลฯ เสร็จสรรพ มีรถประจำทางไปรับ-ส่ง จากหน้าบ้านไปถึงตึกเรียนที่อยู่อีกวิทยาเขตนึง และบ้านค่อนข้างอยู่สบาย เลยอยู่ได้เรื่อยๆ ครับ ... มีรูมเมทคนนึงเป็นคนอเมริกัน อายุเท่ากันเลย เขาเคยเป็นทหารมาก่อนแล้วค่อยกลับมาเรียน ป.ตรี ทางมหาลัยเลยให้อยู่ร่วมกับเด็ก ป.เอก ได้ ... ก็โอเคนะ ไม่มีดราม่าอะไร อยู่แล้วสบายใจกันทั้งสองฝ่าย
อาหารการกิน: ทำอาหารกินเองครับ ... สลับระหว่างกับข้าวง่ายๆ ที่ไม่แน่ใจว่าเป็น "อาหารไทย" ดั้งเดิมมากแค่ไหน (ผัดกะเพรา สุกี้ ผัดผัก ไก่ทอดกระเทียม น้ำพริกอ่อง สตูว์ไก่) กับอาหารฝรั่งแบบง่ายๆ ที่มันสับสนในชาติพันธุ์พอๆ กัน (สปาเก็ตตี้ใส่ผักโขม ซีซ่าร์สลัด แซนวิช) มื้อกลางวันก็อาศัยแพ็คอาหารจากบ้านไปอุ่นกินที่ภาควิชาครับ
มีหนนึง เรียนวิชาระบาดวิทยาโรคติดเชื้อ แล้วอาจารย์สอนให้ฝึกสอบสวนวิชาอาหารเป็นพิษ ให้ทุกคนเล่ารายละเอียดมาว่าเมื่อวานกินอะไรกันบ้าง
ผมบอกไปว่ากินสตูว์ไก่กับข้าว
... อาจารย์ทักขึ้นมา "เฮ้ ยูเป็นคนไทยนะ พริกแกง กับ กะทิ หายไปไหนเนี่ย?" ฮากันทั้งโต๊ะเลย
การเดินทาง: ใครบอกว่า อยู่เมกา ถ้าไม่มีรถของตัวเองขับจะอยู่ไม่ได้ .... ขอเถียงครับว่าได้ แต่จะลำบากหน่อย ... ตอนผมมาถึงใหม่ๆ ไป Walmart ใกล้ๆ มหาลัย ซื้อจักรยานคันนึง พร้อมโซ่และล็อค แค่นี้ก็ไปไหนมาไหนได้แล้ว ... ช่วงนี้อากาศไม่หนาว เวลาไปจ่ายกับข้าวก็เอาหูกระเป๋าเสื้อผ้า พาดไว้กับที่จับจักรยานแล้วก็ขี่ไปซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆ บ้าน ซื้อของเสร็จก็ใส่ทุกอย่างรวมกันในกระเป๋าเสื้อผ้า พาดไว้ตามเดิมแล้วก็ขี่กลับทางเดิมครับ สะดวกดี สามารถบอกแคชเชียร์ว่าไม่เอาถุงพลาสติกได้ด้วย ... ช่วงหน้าหนาว ... หิมะตกเยอะๆ ก็อาศัยรถรับ-ส่ง จากบ้านในมหาลัย ไปซุปเปอร์แห่งเดียวกันนี่แหละครับ ไปสัปดาห์ละ 1-2 หน วางแผนคำนวณเวลาดีๆ ก็เอาตัวรอดได้ไม่ยากครับ // ถ้าวันไหนจำเป็นต้องใช้รถจริงๆ เช่น ไปซื้อทีวี หรือไปรับ-ส่งเพื่อน ก็ใช้บริการรถเช่าในมหาวิทยาลัย ชั่วโมงละ 8 ดอลลาร์ครับ
ปิดท้ายโพสต์แรกด้วยภาพบรรยากาศในมหาลัย หุๆ
(อ่านต่อในคอมเมนต์ถัดไปนะครับ)