อย่าฝากความหวัง ที่ฉันจนเกินไป

ไม่ได้ตั้งกระทู้ในห้องแมงกะไซค์นานละ  เลยจั่วหัวเรียกลูกค้าซะหน่อย

แต่เรื่องที่เกิด  มันตรงตามหัวกระทู้ครับ

เรื่องมีอยู่ว่า  เมื่อวันอาทิตย์ผมกลับจากขอนแก่น(กลับบ้านที่ธาตุพนม)  ปกติผมไปเฝ้าพ่อที่รพ.ศรีนครินทร์ครับ  ไปเดือนละสองสามครั้งตามแต่เวลาจะเอื้ออำนวย

น้องชายคนเล็กมันเอา ER ไปทิ้งไว้ที่บ้านของน้องชายอีกคนที่ขอนแก่น  ขี่จากรุงเทพมาเฝ้าพ่อเหมือนกันนี่แหละ  แต่ขี้เกียจขี่กลับ  มันเลยให้ผมเอามาใช้  หวานซิครับ  

จากขอนแก่นผมใช้เส้นทาง   ขอนแก่น-ยางตลาด-กาฬสินธุ์-สมเด็จ-กุฉินารายณ์-มุกดาหาร-ธาตุพนม  เน้นทางราบเพราะยังไม่ชินกับรถ  ไม่อยากเอาชีวิตไปเสี่ยงบนภูพาน(ลูกยังเล็ก)  เป็นการขี่รถทางไกลครั้งแรก  ปกติรถน้องคันนี้ผมขี่แต่ในเมืองขอนแก่น  เมื่อยพอดู  ระบยะทางสามร้อยกว่าโล  จอดรถ  กินเหล้าไม่เมากันเลย

เข้าเรื่องๆ  ขี่มาถึงอ.กุฉินารายณ์(บัวขาว)  ผมแวะพักที่ปั๊มน้ำมัน  ที่จริงก็แวะเรื่อยๆแหละ  มันเมื่อยแถมแดดร้อนโคตรๆ

จอดรถปุ๊บ  กำลังถอดถุงมือ ถอดเสื้อการ์ด  สายตาก็เหลือบไปเห็นสาววัยรุ่นสองคน  หน้าตาพอจะพาไปเป็นสก๊อยตอนกลางวันได้นั่งคุยกันอยู่ใกล้ๆ  สาวสองคนนี้เห็นผมจอดรถก็หันไปคุยกัน  เค้าคงคิดว่าผมไม่ได้ยินเพราะยังไม่ได้ถอดหมวกกันน็อค  แต่ผมดันได้ยิน  

นี่คือบทสนทนาครับ

สาว 1 - นี่ๆดูสิ ขี่รถคันใหญ่ กูว่าเค้าต้องหล่อแน่ๆเลย

สาว 2 - เฮ้ยยยย อย่าพึ่งคิดแบบนั้น  กูเคยเห็นมาหลายคนแล้ว  กูว่ารอดูตอนเค้าถอดหมวกกันน็อคก่อนดีกว่า  ถ้าหล่อ  กูจะขอเบอร์เค้าเอง  ถ้าไม่หล่อกูจะนั่งหัวเราะอยู่ตรงนี้แหละ

คุยกันจบสองนางก็หันมาตั้งใจรอดูผมถอดหมวกกันน็อคอย่างมุ่งมั่น

เฟ็ดเฟ่   มาพูดให้ได้ยินแบบนี้  ณเดชยอมไม่ได้  ผมตัดสินใจเด็ดขาด   เป็นไงเป็นกันวะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมเลยไม่ถอดหมวกกันน็อค  เดินเข้าห้องน้ำแบบนั้นเลย  ปล่อยให้สองสาวนั่นนั่งอ้าปากค้าง  

แหม่  เล่นมาฝากความหวังกันแบบนี้  พี่ตัดสินใจลำบากนะครัชชชชชชชชชชชชชชช