วันนี้ (20 พ.ค.)นายรัชตพล ชัยเกียรติธรรม อาจารย์ประจำสาขาวิชาภาษาจีน คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยพายัพ เปิดเผยผลการศึกษาวิจัยเรื่อง “การวิเคราะห์และเปรียบเทียบคำยืมภาษาอังกฤษที่ปรากฏในภาษาไทยและภาษาจีน”โดยเก็บข้อมูลจากคำยืมภาษาอังกฤษที่ปรากกฏในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน และฉบับมติชน ซึ่งผลการศึกษาพบว่ามีคำศัพท์ในภาษาไทยและภาษาจีนที่เป็นคำยืมภาษาอังกฤษ จำนวน 5,694 คำ เป็นคำยืมภาษาอังกฤษที่ปรากฏในภาษาไทย 4,870 คำ หรือร้อยละ 85.53 ส่วนคำยืมภาษาอังกฤษที่ปรากฏในภาษาจีน 824 คำ หรือร้อยละ 14.47 ซึ่งแสดงให้เห็นว่าคำยืมภาษาอังกฤษในภาษาไทยมีจำนวนมากกว่าในภาษาจีน ร้อยละ 71.06
นายรัชตพล กล่าวต่อไปว่า ลักษณะของคำยืมพบว่าภาษาไทยและภาษาจีนมีลักษณะคำยืมเหมือนกัน 5 ลักษณะ คือ คำยืมคงเดิม คำยืมแปรเสียง คำยืมซ้อนคำ คำยืมเต็มคำประสมคำ และคำยืมตัด-เพิ่มเสียงพยางค์ ส่วนอีก 12 ลักษณะ ปรากฏคำยืมภาษาอังกฤษในภาษาไทยเท่านั้น คือ คำยืมซ้ำคำ คำยืมผวนคำ คำยืมสลับโครงสร้างคำ คำยืมย่อคำ คำยืมแปลงเสียงลงท้าย คำยืมกลายความหมาย คำยืมพ้องเสียง คำยืมกลุ่มคำคล้องจอง คำยืมเติมสร้อยคำ คำยืมแปลคำตามคำไทย คำยืมกลืนเสียงคำ และคำยืมสนธิคำ นอกจากนี้ลักษณะการใช้คำยืมในภาษาไทยพบว่าคำยืมคงเดิมมีมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 60.37 คำยืมคงเดิมภาษาจีนมีน้อยที่สุดคิด เป็นร้อยละ 1.49 ส่วนคำยืมตัด-เพิ่มเสียงพยางค์พบว่าภาษาจีนใช้มากที่สุดคิด เป็นร้อยละ 46.40 คำยืมตัด-เพิ่มเสียงพยางค์ภาษาไทยน้อยที่สุด คิดเป็นร้อยละ 5.93 ดังนั้น ลักษณะการใช้คำยืมในภาษาไทยและภาษาจีนมีลักษณะตรงข้ามกัน
“ งานวิจัยสะท้อนให้เห็นว่าทั้งภาษาไทยและภาษาจีนต่างใช้คำยืมภาษาอังกฤษ แต่มีลักษณะการใช้ที่แตกต่างกัน ซึ่งการศึกษาวิจัยครั้งนี้จะเป็นประโยชน์ต่อผู้เรียนชาวไทยและชาวต่างชาติ ที่ศึกษาภาษาจีน ผู้เรียนชาวจีนที่ศึกษาภาษาไทยสามารถใช้คำยืมภาษาอังกฤษที่ปรากฏอยู่ในภาษาไทยและภาษาจีนในการสื่อสารได้ อย่างถูกต้องและมีประสิทธิภาพ รวมทั้งทราบถึงตัวอักษรจีนที่นิยมใช้ในคำยืม และเป็นการรวบรวมข้อมูลคำยืมพื้นฐานสำคัญให้ผู้เรียนแก่ชาวไทยและต่างชาติที่สนใจศึกษาภาษาจีน ชาวจีนที่สนใจศึกษาภาษาไทย ที่จะนำไปใช้ในการเรียนการสอนด้านคำยืมภาษาอังกฤษที่ปรากฏในภาษา ไทยและภาษาจีน เพื่อประโยชน์ด้านการเรียนการสอน” นายรัชตพล กล่าว.
เดลินิวส์
ผลวิจัย ไทย-จีน นิยมคำยืมจากภาษาอังกฤษ
นายรัชตพล กล่าวต่อไปว่า ลักษณะของคำยืมพบว่าภาษาไทยและภาษาจีนมีลักษณะคำยืมเหมือนกัน 5 ลักษณะ คือ คำยืมคงเดิม คำยืมแปรเสียง คำยืมซ้อนคำ คำยืมเต็มคำประสมคำ และคำยืมตัด-เพิ่มเสียงพยางค์ ส่วนอีก 12 ลักษณะ ปรากฏคำยืมภาษาอังกฤษในภาษาไทยเท่านั้น คือ คำยืมซ้ำคำ คำยืมผวนคำ คำยืมสลับโครงสร้างคำ คำยืมย่อคำ คำยืมแปลงเสียงลงท้าย คำยืมกลายความหมาย คำยืมพ้องเสียง คำยืมกลุ่มคำคล้องจอง คำยืมเติมสร้อยคำ คำยืมแปลคำตามคำไทย คำยืมกลืนเสียงคำ และคำยืมสนธิคำ นอกจากนี้ลักษณะการใช้คำยืมในภาษาไทยพบว่าคำยืมคงเดิมมีมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 60.37 คำยืมคงเดิมภาษาจีนมีน้อยที่สุดคิด เป็นร้อยละ 1.49 ส่วนคำยืมตัด-เพิ่มเสียงพยางค์พบว่าภาษาจีนใช้มากที่สุดคิด เป็นร้อยละ 46.40 คำยืมตัด-เพิ่มเสียงพยางค์ภาษาไทยน้อยที่สุด คิดเป็นร้อยละ 5.93 ดังนั้น ลักษณะการใช้คำยืมในภาษาไทยและภาษาจีนมีลักษณะตรงข้ามกัน
“ งานวิจัยสะท้อนให้เห็นว่าทั้งภาษาไทยและภาษาจีนต่างใช้คำยืมภาษาอังกฤษ แต่มีลักษณะการใช้ที่แตกต่างกัน ซึ่งการศึกษาวิจัยครั้งนี้จะเป็นประโยชน์ต่อผู้เรียนชาวไทยและชาวต่างชาติ ที่ศึกษาภาษาจีน ผู้เรียนชาวจีนที่ศึกษาภาษาไทยสามารถใช้คำยืมภาษาอังกฤษที่ปรากฏอยู่ในภาษาไทยและภาษาจีนในการสื่อสารได้ อย่างถูกต้องและมีประสิทธิภาพ รวมทั้งทราบถึงตัวอักษรจีนที่นิยมใช้ในคำยืม และเป็นการรวบรวมข้อมูลคำยืมพื้นฐานสำคัญให้ผู้เรียนแก่ชาวไทยและต่างชาติที่สนใจศึกษาภาษาจีน ชาวจีนที่สนใจศึกษาภาษาไทย ที่จะนำไปใช้ในการเรียนการสอนด้านคำยืมภาษาอังกฤษที่ปรากฏในภาษา ไทยและภาษาจีน เพื่อประโยชน์ด้านการเรียนการสอน” นายรัชตพล กล่าว.
เดลินิวส์