คนไทยในต่างประเทศคิดถึงอะไรที่ไม่มีขายในต่างประเทศ

ตอบคุณ Samita.boon ผู้ตั้งกระทู้

              เห็นว่าจะนำข้อมูลไปทำรายงาน ในสาขาที่เรียนอยู่
       ขอเขียนสิ่งที่จะช่วยทำให้รายงานนั้นเป็นไปในแนววิเคราะห์ ตามสภาพความเป็นจริงในต่างประเทศ

       จากหัวข้อกระทู้ ถ้าคุณถามว่า คนไทยในต่างประเทศ คิดถึงอะไร ที่ไม่มีขายในต่างประเทศ หรือว่าหายาก

        ตรงนี้ต้องทำให้กระจ่างก่อนว่า สถานภาพของคนตอบ ระยะเวลาที่อยู่อาศัย และทำเลธุรกิจในท้องถิ่นนั้นๆ คำตอบจะมีหลากหลาย

        เหตุผลที่อยากให้ทำความกระจ่าง เพราะคำตอบหลายๆคนนั้น ไม่ได้หมายรวมถึงคนไทยในต่างประเทศทุกหนทุกแห่ง
        ยกตัวอย่าง สายฉีดน้ำชำระสำหรับเครื่องสุขภัณฑ์ ซึ่งสามารถหาซื้อได้ ถ้ารู้จักคำศัพท์ในหมวดหมู่ Toilet Accessories
        -----> Handheld Bidet /Toilet water sprayer/ Portable (toilet) water sprayer  และทราบแหล่งที่จำหน่ายไว้

        โดยปกติ ห้องน้ำสาธารณะหรือทั่วไปไม่มีติดตั้งไว้ก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่า หาไม่ได้ ไม่มีขายในประเทศหรือท้องที่นั้น
        แต่กลุ่มนักศึกษาอยู่หอพัก หรือนักเดินทางมาชั่วครั้งคราว ที่พักไม่ได้หรูหรา อยู่แบบประหยัด เขาก็จะไม่เคยพบเห็นในที่ๆเที่ยวไปง่ายๆ

        ตามความเป็นจริง ถ้ามีความรู้ในเรื่องวิถีการดำรงชีวิต จะทราบว่าจะไปซื้อหาที่ไหน มาติดตั้งอย่างไร ไม่ใช่ประเด็นยุ่งยากมากมายเลย
        และในพันทิป ก็เคยมีการตอบการอธิบาย เรื่องสายฉีดน้ำชำระ หรืออุปกรณ์ต่างๆที่เกี่ยวข้อง จะมีมาเป็นส่วนประกอบในชุดเดียวทั้งหมด

        การที่ขอเข้ามาอธิบาย เพราะไม่อยากให้คุณได้ข้อมูลขำๆ หรือสิ่งที่ไม่ลงลึกในความเป็นจริง ข้อมูลจากบอร์ดไม่ได้มีการตรวจสอบ
        ถ้าคุณไปทำรายงาน ว่า ในต่างประเทศ ไม่มีที่ฉีดน้ำล้างในห้องสุขา อันนี้ต้องให้เข้าใจว่า ไม่ใช่บ้านอาศัยถาวรของกลุ่มคนไทยที่มีความรู้
        หรืออย่างน้อยที่สุด ประเด็นเรื่องแหล่งขาย ต้องเข้าใจด้วยว่า ต่างประเทศ จัดหมวดหมู่ห้างร้านและสินค้าไว้ชัดเจน ต้องไปให้ถูกห้างด้วย

        คนทั่วไปที่ไม่มีประสบการณ์ในการดำรงชีวิต อย่างสะดวกสบาย มักจะเข้าใจผิด ว่าต่างประเทศ หาซื้ออะไรก็ยาก ไม่เหมือนที่ไทย

       เรามาดูกันว่า ทำไมจึงไม่มีขนมไทยให้เห็นอย่างดาษดื่น คนไทยที่มาใหม่ๆ จึงมักเรียกร้องหรือกระวนกระวายกับการจะกลับไปหาที่คุ้นเคย
       เหตุผลหลักข้อหนึ่ง คือเรื่องระบบสาธารณสุข การป้องกันเชื้อโรคและการรักษาความปลอดภัยของแหล่งชุมชนตลอดจนสิ่งแวดล้อม

       เด็กๆนักเรียนไทยมาถึงใหม่ ยังไม่ปรับตนให้รู้จักพึ่งพาตนเอง มักจะเข้ามาระบายคิดถึงของไทย ตลาดตามถนนหนทางที่แวะซื้อได้ทันที

        แต่ในประเทศที่เจริญแล้ว เขาพัฒนาในเรื่องการกินการอยู่ ไม่สามารถปล่อยให้มีการค้าขายเสรี ทุกอย่างต้องผ่านกฎและมีขั้นตอนต่างๆ
        ฉะนั้น กฎเมืองแทบทุกสถานที่ จะระบุให้มีใบอนุญาตประกอบอาชีพค้าขาย มีแหล่งจำหน่ายถาวร และที่สำคัญมีความรับผิดชอบสูงมาก
        หมายความว่า อาหารทุกชนิดที่จัดมาจำหน่าย ต้องทำมาอย่างถูกตามกฎระเบียบ ระบุส่วนผสมทุกอย่าง ให้ผู้บริโภคทราบก่อนจะซื้อไป
        ต้องมีวันหมดอายุ และเป็นอาหารหรือขนมที่จำหน่ายในพื้นที่ซึ่งได้รับคำอนุมัติให้มีการประกอบธุรกิจได้ เท่านั้น

         หากว่ามีการค้าขายง่ายๆ ใครอยากทำอะไรมาเร่ขายได้ตามท้องถนน อะไรจะเกิดขึ้น ไม่มีใครรับรองความสะอาดของสิ่งที่บริโภค
         ในสหรัฐฯ หรือประเทศที่เจริญส่วนมาก ประชาชนพลเมืองจะทำการฟ้องร้องบริษัท ห้างร้าน ผู้ประกอบการทันที ถ้าอาหารนั้นเป็นพิษ
          ห้างร้านจะถูกปิดกิจการได้ตามกฎหมาย นั่นแปลว่า การค้าการขายไม่ใช่ทำเพื่อหารายได้เช้าค่ำ แต่ต้องเข้าสู่ระบบพาณิชย์ที่จ่ายภาษีด้วย

          กฎระเบียบต่างๆ ที่จำเป็นต้องทราบ คือสิ่งที่คนมาอยู่ในต่างประเทศ ควรขวนขวายที่จะเรียนรู้ แทนที่จะไปคิดถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

         ทีนี้มาดูว่า ในกรณีที่ คนไทยจำนวนมาก ต้องการสินค้าไทย หรือของไทยๆ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องใช้ไม้สอย หรือส่วนผสมจัดปรุงอาหาร
          จะไปหาซื้อที่ไหนได้ สำหรับในท้องที่มีตลาดเอเซียหลายๆประเทศ อย่างในภูมิภาคของมลรัฐแคลิฟอร์เนียทั้งทางเหนือและทางใต้
          จะมีศูนย์จำหน่ายอาหารทั้งจีน ญี่ปุ่น เกาหลี ไทย ลาว เวียตนาม เป็นย่านธุรกิจสมบูรณ์แบบ บางแหล่ง ก็จะรวมหลายชาติไว้ในมอลล์

           สินค้าประเภทครก ไม้กวาด หมอนกอด หรืออุปกรณ์ทำสวน ทุกอย่างนั้นจะมีแหล่งจำหน่าย หาได้อยู่แล้ว แต่คนไทยไม่รู้ที่จะไปเอง
           ซึ่งนี่ต้องเขียนในรายงานอย่างชัดเจน ว่ากลุ่มที่คิดถึงของบางอย่าง เพราะไปอาศัยในพื้นที่ไกลย่านค้าขายสินค้าจากเอเซียหรือวัดไทย

           อีกประการหนึ่ง เรื่องการประกอบอาหาร คนไทยที่มาอยู่เมืองนอก  หากไม่ปรับตัว ก็จะยังคงหวังให้มีคนทำอาหารให้ทานทุกมื้อทุกวัน
           หรือคุ้นเคยกับการว่าจ้างแรงงานมาเตรียมอาหารให้ แต่ว่าในสภาพความจริง เมื่ออยู่ถาวร รู้แหล่งขาย ศึกษาสูตร ฝึกหัดทำทานได้เอง
            แทบจะไม่มีสิ่งใดที่จะเกิดขึ้นไม่ได้ ด้วยฝีมือของตัวเรา เพราะของปรุงทั้งหมด เขามีมาให้อยู่พร้อม ขาดแต่ความตั้งใจที่จะทำให้เป็น

           แม่บ้านต่างแดนจำนวนมาก ได้ผ่านประสบการณ์ที่จะปลูกพืชผักสวนครัวเอง มะเขือเทศ แตงกวา พริก ผักหลายๆชนิด ปลูกในสวนได้
           แม้กระทั่งดอกไม้ต่างๆ หรือต้นไม้ที่ให้ผล ขึ้นกับจะไปหาพันธุ์มาลง และทุกซองเมล็ดระบุไว้วิธีปลูกเพาะ วิธีดูแล แหล่งดิน อุณหภูมิ ฯ
           ไม่มีอะไรที่ต้องคิดถึงมากจนปิ้มว่าจะขาดใจ คนไทยปรุงอาหารทำขนมต่างๆเอง อร่อยกว่าที่เปิดธุรกิจก็มีให้เห็นมากมาย ไม่แปลกอันใด

            คิดว่านี่คือข้อมูลที่ประกอบรายงานได้อย่างถูกต้อง และหากจะถามถึงสินค้าไทยที่เป็นเครื่องตกแต่งร้านอาหารหรือเครื่องเรือนสวยงาม
           ปัจจุบันมีโรงงานมาจำหน่ายสินค้าพื้นเมืองจากไทยแล้ว มีทุกอย่าง ตั้งแต่หัวช้างประดับผนังอย่างอลังการ ไปจนต้นขนุนจำลองจิ๋วๆก็มี
           ร่ม พัด หมวก ตะกร้า กล้วยไม้ ดอกบัว ผ้าไทย กำไล สิ่งประดับตกแต่งศิลปะไทย มีอยู่ในต่างประเทศ ราคาสูงกว่าแน่เพราะค่าขนส่งมา
           แต่ไม่ใช่ไม่มีขาย มันอยู่ที่ว่า ใครมีปัญญาไปซื้อมากกว่า จานชามลายไทยงดงาม หรือแม้แต่กระดิ่งใบโพธิ์ทองคำ ระฆังเงิน ยังมีมาเลย

           อย่าลืมว่า ทุกวันนี้ คนไทยมาอยู่ในต่างประเทศ เป็นเจเนเรชั่นรุ่นที่ ๕ แล้ว มีกลุ่มเชื่อมโยง มีหน่วยราชการประสานการพาณิชย์ทุกด้าน

           ในเดือนข้างหน้า หน่วยงานกงสุลใหญ่ในแอลเอ เปิดโครงการสำรวจไทยทาวน์ผ่านอาหารไทย น่าสนใจสำหรับนานาชาติในสหรัฐฯมาก
            เพราะจะนำเสนอวิธีการขั้นตอนปรุงอาหารอย่างรสชาติไทย มีบุคลากรมืออาชีพ นอกจากนั้นยังพาทัวร์ย่านธุรกิจค้าขายของไทยที่นี่ด้วย

             สรุปว่า การที่คนไทยในต่างประเทศ จะคิดถึงสิ่งใดๆ อยู่ที่ว่าเข้าไปในระบบของพื้นที่ไหน และมีทักษะในการปรับตัวสูงมากน้อยเพียงใด
            หากว่าไม่เพิ่มเติมไขว่คว้าหาวิชาความรู้ หรือไม่พึ่งตนเอง รอคอยให้มีขนมหรืออาหารมาขายข้างถนน ก็คงต้องคอยไปอย่างนั้นชั่วชีวิต

            เป็นเรื่องที่น่าขบขันมากกว่า ที่คนไทยจำนวนหนึ่ง ไม่ทราบว่าจะหาของใช้บางอย่างที่ทำในต่างประเทศได้อย่างไร และบอกว่าไม่มีขาย

อะไรทุกอย่างในไทย โดยเฉพาะขนมไทยอร่อยๆยิ่งไม่มีกิน  กลับไปไทยก็ยิ่งหายากเพราะมัวแต่ไปกิน after u , garret popcorn กันหมด  โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่ๆยิ่งไม่เห็นค่าของขนมไทยจนแทบไม่มีคนสืบต่อ