(Vocaloid) ชวนฟังเพลง ตำนานนกกะเรียนเวอร์ชั่น ริน เล็น

ไม่รู้เคยฟังกันหรือยังนะคะ แต่เราพึ่งได้ฟังวันนี้

เป็นเพลงที่เอารินกับเล็นมาร้องค่ะ ดัดแปลงมาจากตำนานนกกะเรียนของญี่ปุ่น (ตำนานหรือนิทานไม่แน่ใจเหมือนกัน)

ภาพ illustration สวยมากกก เล็นหล่อมากสุด ๆ

อันนี้เป็นเวอร์ชั่นคนร้องค่ะ เสียงไพเราะมาก ฮือ ๆ ๆ ๆ


version vocaloid


นิทานมีอยู่ว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

นานมาแล้ว มีชายหนุ่มยากจนคนหนึ่งอาศัยอยู่ในกระท่อมกลางป่าแต่เพียงผู้เดียว เขามีอาชีพตัดไม้และหาของป่า วันหนึ่งขณะที่ชายหนุ่มกำลังทำงานในฟาร์มของเขาอย่างขะมักเขม้น มีนกกระเรียนสีขาวตกลงมาแทบเท้า ชายหนุ่มเห็นว่าที่ปีกของนกกระเรียนมีลูกธนูปักอยู่ ชายหนุ่มจึงช่วยโดยการดึงลูกธนูออกและรักษาบาดแผลให้ ในไม่ช้านกกระเรียนก็สามารถบินได้อีกครั้ง ชายหนุ่มปล่อยนกกระเรียนไปพร้อมกับพูดว่า “รักษาตัวดีๆ ล่ะ ระวังพวกนายพรานเอาไว้ด้วย” นกกระเรียนบินวนรอบอยู่ 3 รอบ แล้วส่งเสียงร้องแทนการขอบคุณ ก่อนที่จะบินจากไป

พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ความมืดเริ่มปกคลุม ชายหนุ่มจึงออกเดินทางกลับบ้าน เมื่อชายหนุ่มมาถึงบ้าน ก็ต้องประหลาดใจ เมื่อพบหญิงสาวหน้าตาดีอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน มายืนรอเขาอยู่ “ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ ฉันคือภรรยาของคุณ” หญิงสาวพูด ชายหนุ่มเมื่อได้ยินดังนั้นก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปอีก “ผมจนมากๆ เลยนะ ผมคงดูแลคุณได้ไม่ดีหรอก” ชายหนุ่มตอบ หญิงสาวชี้มือไปที่ถุงใบเล็กที่เอามาด้วยพร้อมพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ ฉันมีข้าวเยอะแยะ” จากนั้นก็เริ่มลงมือทำกับข้าว ชายหนุ่มนั่งมองด้วยความงุนงง จากนั้นมาทั้ง 2 ก็ใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ก็น่าแปลกที่ถุงข้าวใบนั้นยังคงมีข้าวเต็มถุงอยู่เรื่อยมา

วันหนึ่งหญิงสาวขอให้สามีของเธอสร้างห้องทอผ้าให้ เมื่อห้องเสร็จ เธอพูดกับชายหนุ่มว่า “สัญญานะ ว่าจะไม่เข้ามาในนี้”  แล้วเธอก็ขังตัวเองอยู่ในห้องทอผ้าเป็นเวลานาน ชายหนุ่มก็รอแล้วรอเล่า นานเป็นเวลา 7 วัน จนในที่สุดเสียงของเครื่องทอผ้าก็หยุดลง หญิงสาวก็ออกมาด้วยร่างกายที่ซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด พร้อมกับในมือถือผ้าผืนงาม “เอาผ้านี้ไปขายที่ตลาดคงได้ราคาดีทีเดียว” หญิงสาวพูด วันรุ่งขึ้นชายหนุ่มนำผ้าผืนนี้ไปขายที่ตลาด และเป็นไปอย่างที่เธอพูด ผ้าขายได้ราคาสูงมาก เขานำเงินกลับบ้านอย่างมีความสุข

หญิงสาวยังคงอยู่ในห้องทอผ้าต่อไป เสียงเครื่องทอผ้าดังต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน ชายหนุ่มเริ่มเกิดความคลางแคลงสงสัย ‘หญิงสาวทอผ้าแสนสวยเช่นนี้ได้อย่างไร โดยปราศจากไหม’ ชายหนุ่มคิด ในที่สุดชายหนุ่มก็อดทนต่อความอยากรู้อยากเห็นของตนเองไม่ไหว แอบเข้าไปในห้องทอผ้า เมื่อเขาเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มตกใจยิ่งนัก เพราะภาพที่เห็นคือนกกระเรียนกำลังทอผ้าโดยใช้ขนของตัวเองแทนเส้นไหมโดยไร้เงาของภรรยาของตนเองอยู่ในนั้น

นกกระเรียนรู้ตัวว่าชายหนุ่มกำลังแอบดูอยู่ จึงกล่าวว่า “ฉันคือนกกระเรียนที่คุณช่วยไว้ ฉันต้องการตอบแทนบุญคุณ ฉันเลยตัดสินใจมาเป็นภรรยาของคุณ แต่ตอนนี้คุณได้เห็นร่างจริงของฉันแล้ว ฉันก็ไม่สามรถจะอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป” นกกระเรียนยื่นผ้าที่ทอเสร็จแล้วให้ชายหนุ่ม “ฉันให้ผ้าผืนนี้กับคุณ เพื่อที่คุณจะได้ไม่ลืมฉัน”  เมื่อนกกระเรียนพูดจบก็บินขึ้นฟ้าไป และไม่กลับมาอีก ตลอดไป

credit : http://www.marumura.com/tale/?id=1626