ย้อนกลับไปเมื่อ 5-6 เดือนที่แล้ว เวลาจะเปิดประตูเข้า-ออกจากบ้าน
จะมีน้องแมวที่ป้วนเปี้ยนอยู่ข้างบ้าน ชอบมาเดินด้อมๆมองๆ
มีทั้งน้องสามสี น้องส้ม น้องหางกุด น้องจมูกดำ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาเยี่ยม
เราก็คิดไปเองว่า สงสัยน้องแมวอาจจะช่างสงสัย คงอยากรู้ว่าในบ้านเรามีอะไร
หรืออาจจะอยากมาเล่นกะเรา เพราะว่าคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน
หรือเป็นเราเองที่อาจจะเผลอแผ่รังสีปลาทูออกมาจากตัวโดยไม่ตั้งใจ
เนื่องจากตอนเด็กๆเราคลุกคลีอยู่ในวงการมานาน
แบบว่า...คลุกข้าวกะปลาทูให้น้องแมวกินทุกวัน
เป็นหน้าที่อันยิ่งใหญ่ ที่มาพร้อมภาระอันใหญ่ยิ่ง(สไปเดอร์แมวกล่าวไว้...)
ครั้งแรกๆ ก็ยิ้มทักทายกันเป็นปกติ อาจมีบ้างที่เราแอบเขิน
เพราะน้องแมวชอบทำตาโต ทำท่าออนวอน ทำเสียงออดอ้อนใส่
บางทีก็มีหยอกเอินกันขำๆ น้องแมวสับขาหลอก เราก็ซอยเท้าสู้
น้องแมวตะปบขวา เอาหางฟาด เราก็ปัดซ้าย ตั้งการด์รับเป็นพัลวัน
แต่พอเริ่มรู้จักมักคุ้น น้องแมวก็ยิ่งทำตัวผิดสังเกตุ
มีทั้งใส่หมวก สวมผ้าปิดปาก ใส่แว่นดำ อำพรางตัวหลบอยู่ตามพุ่มไม้
เฮอะ... คิดว่าเราจำไม่ได้สินะ หูหลุบๆ หนวดกระดิก หางส่ายแบบนี้
ต่อให้ไปทำศัลยกรรมที่เกาหลี พี่ก็จำน้องได้นะ
หลังจากนั้นไม่นาน น้องแมวเริ่มรุกคืบเข้ามาในอาณาเขตบ้านเราจนได้
เริ่มจากย่องขึ้นมาบนหลังคา ทางหลังบ้านที่เป็นส่วนของห้องครัว
ตอนกลางวันทำมาเป็นเดินเล่น พอเราทักไป นางก็เชิดใส่ซะยังงั้น
บางวันชวนคู่รักแต่งทูพีซ อวดซิคแพ็ค นอนอาบแดดสบายใจเฉิบ
ถ้าน้องแมวทำแล้วมีความสุข เราก็ไม่ว่ากันเนอะ เชิญตามสบาย
แต่บางคืนก็แอบหมั่นไส้ ชอบเอาหลังคาบ้านเรามาเป็นที่พลอดรัก
นี่ถ้าเป็นคน จะควักตังให้สัก 400 แล้วรีบไปโรงแรมให้ไว พูดแล้ว.. ก็หงุดหงิด
เข้าช่วงต้นปี น้องแมวเริ่มพาญาติโกโหติกา มาลงหลักปักฐาน
โดยการยึดหลังคาบ้านเราเป็นที่อยู่อาศัย ค่าเช่า ค่าธรรมเนียม ค่าส่วนกลาง
จ่ายมาเป็นจิ้งจก ตุ๊กแก สักตัวก็ไม่มี ช่างแล้งน้ำใจยิ่งนัก
อยู่กันดีๆก็จะไม่ว่าเลย บางคืนนี่เมาหัวราน้ำ ทะเลาะกันเอะอะโวยวาย
คนกำลังอาบน้ำร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี ก็ทำเอาแอบเซ็งไปด้วย
(พอดีหลังคาห้องครัวติดกับห้องน้ำชั้น2 ของบ้าน)
ขอแปะไว้ก่อนนะครับ พิมพ์ในมือถือมันยากจัง
อ่านต่อ คห.4 ครับ
[กระทู้ปวดร้าว] เมื่อน้องแมวพลีชีพบุกถล่มบ้านเราอย่างบ้าคลั่ง !!!
จะมีน้องแมวที่ป้วนเปี้ยนอยู่ข้างบ้าน ชอบมาเดินด้อมๆมองๆ
มีทั้งน้องสามสี น้องส้ม น้องหางกุด น้องจมูกดำ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาเยี่ยม
เราก็คิดไปเองว่า สงสัยน้องแมวอาจจะช่างสงสัย คงอยากรู้ว่าในบ้านเรามีอะไร
หรืออาจจะอยากมาเล่นกะเรา เพราะว่าคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน
หรือเป็นเราเองที่อาจจะเผลอแผ่รังสีปลาทูออกมาจากตัวโดยไม่ตั้งใจ
เนื่องจากตอนเด็กๆเราคลุกคลีอยู่ในวงการมานาน
แบบว่า...คลุกข้าวกะปลาทูให้น้องแมวกินทุกวัน
เป็นหน้าที่อันยิ่งใหญ่ ที่มาพร้อมภาระอันใหญ่ยิ่ง(สไปเดอร์แมวกล่าวไว้...)
ครั้งแรกๆ ก็ยิ้มทักทายกันเป็นปกติ อาจมีบ้างที่เราแอบเขิน
เพราะน้องแมวชอบทำตาโต ทำท่าออนวอน ทำเสียงออดอ้อนใส่
บางทีก็มีหยอกเอินกันขำๆ น้องแมวสับขาหลอก เราก็ซอยเท้าสู้
น้องแมวตะปบขวา เอาหางฟาด เราก็ปัดซ้าย ตั้งการด์รับเป็นพัลวัน
แต่พอเริ่มรู้จักมักคุ้น น้องแมวก็ยิ่งทำตัวผิดสังเกตุ
มีทั้งใส่หมวก สวมผ้าปิดปาก ใส่แว่นดำ อำพรางตัวหลบอยู่ตามพุ่มไม้
เฮอะ... คิดว่าเราจำไม่ได้สินะ หูหลุบๆ หนวดกระดิก หางส่ายแบบนี้
ต่อให้ไปทำศัลยกรรมที่เกาหลี พี่ก็จำน้องได้นะ
หลังจากนั้นไม่นาน น้องแมวเริ่มรุกคืบเข้ามาในอาณาเขตบ้านเราจนได้
เริ่มจากย่องขึ้นมาบนหลังคา ทางหลังบ้านที่เป็นส่วนของห้องครัว
ตอนกลางวันทำมาเป็นเดินเล่น พอเราทักไป นางก็เชิดใส่ซะยังงั้น
บางวันชวนคู่รักแต่งทูพีซ อวดซิคแพ็ค นอนอาบแดดสบายใจเฉิบ
ถ้าน้องแมวทำแล้วมีความสุข เราก็ไม่ว่ากันเนอะ เชิญตามสบาย
แต่บางคืนก็แอบหมั่นไส้ ชอบเอาหลังคาบ้านเรามาเป็นที่พลอดรัก
นี่ถ้าเป็นคน จะควักตังให้สัก 400 แล้วรีบไปโรงแรมให้ไว พูดแล้ว.. ก็หงุดหงิด
เข้าช่วงต้นปี น้องแมวเริ่มพาญาติโกโหติกา มาลงหลักปักฐาน
โดยการยึดหลังคาบ้านเราเป็นที่อยู่อาศัย ค่าเช่า ค่าธรรมเนียม ค่าส่วนกลาง
จ่ายมาเป็นจิ้งจก ตุ๊กแก สักตัวก็ไม่มี ช่างแล้งน้ำใจยิ่งนัก
อยู่กันดีๆก็จะไม่ว่าเลย บางคืนนี่เมาหัวราน้ำ ทะเลาะกันเอะอะโวยวาย
คนกำลังอาบน้ำร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี ก็ทำเอาแอบเซ็งไปด้วย
(พอดีหลังคาห้องครัวติดกับห้องน้ำชั้น2 ของบ้าน)
ขอแปะไว้ก่อนนะครับ พิมพ์ในมือถือมันยากจัง
อ่านต่อ คห.4 ครับ