เราเป็นลูกที่ได้รับการตามใจมาก ได้อะไรมาโดยง่าย เอาแต่ใจตัวเอง เราเป็นแบบนี้มานานมาก จนถึงวัยกลางคนถึงได้รู้ว่าคนวัยเดียวกับเราเค้าพัฒนาความคิดไปถึงไหนต่อไหนกันหมดแล้ว เรายังย่ำอยู่ที่เดิม ความรู้รอบตัวก็ไม่มี เพื่อนร่วมงานตอนนี้ก็คงระอาเราจนถึงจุดที่พวกเขาไม่ศัทธาแล้ว ไม่สนับสนุนงานเราเลย ที่มีอยุ่ตอนนี้มีแต่หัวโขน แต่เนื้องานอยู่ที่คนอื่น เราเองหาข้อมูลแทบแย่เพื่อคงสภาพไว้ เราจะทำยังไงดีเพื่อที่จะได้มีความคิดที่พัฒนาให้เหมือนคนวัย 40 กลาง ๆ เขาคิดกัน เขาพากันตั้งหลักได้แล้วแต่เรายังดูทีวี อ่านการ์ตูน คิดเพ้อเจ้อต่าง ๆ นานา อยู่เลย
เราคิดว่ากะลาเราแตกแล้วนะ แต่ยังไม่รู้จะทำยังไงต่อไป เพื่อน ๆ พี่ๆ น้อง ๆ ช่วยชี้ทางคนโง่ซักคนนะคะ
อยากมีความคิดสมวัย
เราคิดว่ากะลาเราแตกแล้วนะ แต่ยังไม่รู้จะทำยังไงต่อไป เพื่อน ๆ พี่ๆ น้อง ๆ ช่วยชี้ทางคนโง่ซักคนนะคะ