สวัสดีค่ะ
วันนี้วันศุกร์ จึงอยากเล่า เม้ามอยท์แบบเพลินๆๆ ของสาววัย 30++ ให้อ่านบ้างค่ะ
เพราะก่อนนี้เราอ่านทู้คนผิดหวัง อกหัก ปัญหาชีวิต เข้าไปร่วมสนทนาบ้างตามความคิดของตัวเอง
เราเคยผิดหวังจากความรัก...แล้วก็ใจก็ยังวกวนกับความเก่าๆ เก็บเค้ามาหลอกหลอนตัวเองว่าเราคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว
เวลาผ่านไป 2 ปีกว่าๆ ก็มีคนมาทักทาย ขายขนมจีบบ้าง แต่เราเฉยๆ เหมือนกับว่า ตรูคงไม่รักใครอีกแล้ว ฮ่าๆๆ
ที่ผ่านมาเราก็สุขบ้าง ทุกข์บ้าง เหงาบ้าง ลั้ลลาบ้างตามอารมณ์
วิธีการรักษาอาการผิดหวังของเราคือ ปล่อยตัวไม่ให้ว่างค่ะ ทำทุกกิจกรรมที่ทำได้
- ฝึกถ่ายรูป ใช้กล้อง DSRL ไปสวนสาธารณะ, วัด, นั่งรถไฟฟรีไปเช้า-เย็นกลับ
- เลี้ยงนกแก้วฟอพัส น่ารักมาก ตอนนี้เราเป็นสาวกฟอพัสแล้ว อิอิ
- ฝึกทำอาหาร ทำขนม ตามที่เพื่อนในพันทิพรีวิว สนุกไปอีกแบบ
- ฝึกเรียนว่ายน้ำ จริงๆ จังๆ ผลที่ได้คือ ปลอดเเข็งแรง หุ่นดี แค่ผิวคล้ำนิดหน่อย
- อ่านหนังสือที่ซื้อมาตุนสะเยอะ
- เล่นกีฬาตีแบดฯ กับพี่ๆ ที่บริษัทฯ
เวลาผ่านไปเร็วมาก เพื่อนๆ ในกลุ่มทยอยแต่งงาน บางคนก็ตั้งท้อง, คลอดลูก บางคนตัวเล็กก็เข้าอนุบาล
เพื่อนหลานคนก็เเซวเราว่าเมื่อไร เราก็ตอบไม่ได้เน๊าะ ว่าทำไม...เนื้อคู่มาช้าจัง
มีคนมาจีบ เราก็ไม่สนใจ พี่ๆ ที่ทำงานก็เเซวใส่คนโน้นบ้าง, คนนี้บ้าง ชักจูงเเนะนำให้
แต่เราก็เฉยๆ กลายเป็นเรื่องขำขำ จนพี่เค้าเบื่อเลิกเเซว ฮ่าๆๆ
คนที่ตามตื้อก็เบื่อเลิกจีบเพราะความเฉยๆ ของเรา สรุปคือ 6 เดือนที่ผ่านชีวิตว่างมากค่ะ
ผช. ที่มาสนใจเรา ถอดใจหายเงียบทุกช่องทาง fb, line, email จนตัวเราเองคิดว่า สงสัยหัวใจด้านชา (มั้ง)
ทุกวันอังคาร และพฤหัสตอนเย็น เรามีนัดตีแบดกับพี่ๆ ที่บางปูสอร์ตคลับ
ด้วยนิสัยคนเล่นเเบดฯ ถ้าก๊วนไหนคนไม่ครบ และก็จะชวนสนามข้างๆ ที่คนว่างมาร่วมเเจม
เมื่อวานเราไปถึงคอร์ทแบดฯ ก่อนเวลา พี่ๆ ก็ไปร่วมแจมให้ครบทีมคู่กับก๊วนอื่น
เราคี่ ไม่มีคู่ตี ก็นั่งวอร์มร่างกายข้างสนาม จนมี ผช. วัยกลางคนเดินมา ตอนเเรกเราก็เฉยๆ นะ
พี่เค้าถามว่า มีไม้เเบดอีกอันไหม จะได้ไปวอร์มในสนามที่ว่าง
เเต่เรามีไม้แบดอันเดียว จึงไม่ไปวอร์มค่ะ เราไปตีลูกแบดอัดกำแพง ระหว่างรอจบเกมส์
ระหว่างเรานั้นก็มองพี่เค้าว่า ทำไมเดินเอื่อยๆ ตัวซีดๆ เหมือนไม่เฟรซเลยอะ
เมื่อเพื่อนเรามาครบทีมก็ลงตีกันสนุกสนาน เมื่อเกมส์แรกจบลง เราแพ้ก็ต้องออกมาสนาม
จึงได้มีโอกาสไปร่วมแจมกับก๊วนพี่เค้า...โหจะบอกว่า พี่แกตีแบดเก่งมาก ตบอัดยังก็ไม่ตาย
เราวิ่งจนทั่วสนาม ฝั่งพี่แก เหมือนเดินตีเล่นๆๆ โต้โยกซ้ายขวาแจกทีมเราเเบบชิวๆ
จนเราแพ้มานั่งข้างสนาม...นั้นคือ ความประทับใจของเราต่อพี่เค้า
ลบภาพเก่าสะมิดเลย ฮ่าาๆ นั่งมองเพลินเลยค่ะ ทักษะการตีเเบดฯ การเคลื่อนไหวของร่างกาย
แล้วเราก็ตกหลุมรักรอยยิ้มตี๋ๆของพี่ท่านเรียบร้อย รู้สึกว่าตกหลุมรักไปแย้ว ฮ่าาๆๆ
อาการนี้บ่งบอกว่า "หัวใจเรายังสามารถรักใครได้อีกนะ ไม่ได้ตายด้านเด้อจ้า"
แอบปลื้มพี่ท่านไปเต็มๆ จนพี่ในก๊วนเเซวว่า ทำไมวันนี้แก้มแดง...เรากแก้เก้อไปทั่ว
เราติดเบรคหัวใจเรียบร้อยค่ะ เพราะบุคคลิกแบบนี้ วัยกลางคนแล้ว น้อยที่จะโสด
แต่เราก็ดีใจนะ เพราะมันทำให้เรายังรู้ว่า
หัวใจยังปกติดี อิอิ
สุขสันต์วันสุขวันหวยออกจ้า
เล่าสู่กันฟัง # หัวใจยังปกติดีจ้า :) วันนี้วันสุข
วันนี้วันศุกร์ จึงอยากเล่า เม้ามอยท์แบบเพลินๆๆ ของสาววัย 30++ ให้อ่านบ้างค่ะ
เพราะก่อนนี้เราอ่านทู้คนผิดหวัง อกหัก ปัญหาชีวิต เข้าไปร่วมสนทนาบ้างตามความคิดของตัวเอง
เราเคยผิดหวังจากความรัก...แล้วก็ใจก็ยังวกวนกับความเก่าๆ เก็บเค้ามาหลอกหลอนตัวเองว่าเราคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว
เวลาผ่านไป 2 ปีกว่าๆ ก็มีคนมาทักทาย ขายขนมจีบบ้าง แต่เราเฉยๆ เหมือนกับว่า ตรูคงไม่รักใครอีกแล้ว ฮ่าๆๆ
ที่ผ่านมาเราก็สุขบ้าง ทุกข์บ้าง เหงาบ้าง ลั้ลลาบ้างตามอารมณ์
วิธีการรักษาอาการผิดหวังของเราคือ ปล่อยตัวไม่ให้ว่างค่ะ ทำทุกกิจกรรมที่ทำได้
- ฝึกถ่ายรูป ใช้กล้อง DSRL ไปสวนสาธารณะ, วัด, นั่งรถไฟฟรีไปเช้า-เย็นกลับ
- เลี้ยงนกแก้วฟอพัส น่ารักมาก ตอนนี้เราเป็นสาวกฟอพัสแล้ว อิอิ
- ฝึกทำอาหาร ทำขนม ตามที่เพื่อนในพันทิพรีวิว สนุกไปอีกแบบ
- ฝึกเรียนว่ายน้ำ จริงๆ จังๆ ผลที่ได้คือ ปลอดเเข็งแรง หุ่นดี แค่ผิวคล้ำนิดหน่อย
- อ่านหนังสือที่ซื้อมาตุนสะเยอะ
- เล่นกีฬาตีแบดฯ กับพี่ๆ ที่บริษัทฯ
เวลาผ่านไปเร็วมาก เพื่อนๆ ในกลุ่มทยอยแต่งงาน บางคนก็ตั้งท้อง, คลอดลูก บางคนตัวเล็กก็เข้าอนุบาล
เพื่อนหลานคนก็เเซวเราว่าเมื่อไร เราก็ตอบไม่ได้เน๊าะ ว่าทำไม...เนื้อคู่มาช้าจัง
มีคนมาจีบ เราก็ไม่สนใจ พี่ๆ ที่ทำงานก็เเซวใส่คนโน้นบ้าง, คนนี้บ้าง ชักจูงเเนะนำให้
แต่เราก็เฉยๆ กลายเป็นเรื่องขำขำ จนพี่เค้าเบื่อเลิกเเซว ฮ่าๆๆ
คนที่ตามตื้อก็เบื่อเลิกจีบเพราะความเฉยๆ ของเรา สรุปคือ 6 เดือนที่ผ่านชีวิตว่างมากค่ะ
ผช. ที่มาสนใจเรา ถอดใจหายเงียบทุกช่องทาง fb, line, email จนตัวเราเองคิดว่า สงสัยหัวใจด้านชา (มั้ง)
ทุกวันอังคาร และพฤหัสตอนเย็น เรามีนัดตีแบดกับพี่ๆ ที่บางปูสอร์ตคลับ
ด้วยนิสัยคนเล่นเเบดฯ ถ้าก๊วนไหนคนไม่ครบ และก็จะชวนสนามข้างๆ ที่คนว่างมาร่วมเเจม
เมื่อวานเราไปถึงคอร์ทแบดฯ ก่อนเวลา พี่ๆ ก็ไปร่วมแจมให้ครบทีมคู่กับก๊วนอื่น
เราคี่ ไม่มีคู่ตี ก็นั่งวอร์มร่างกายข้างสนาม จนมี ผช. วัยกลางคนเดินมา ตอนเเรกเราก็เฉยๆ นะ
พี่เค้าถามว่า มีไม้เเบดอีกอันไหม จะได้ไปวอร์มในสนามที่ว่าง
เเต่เรามีไม้แบดอันเดียว จึงไม่ไปวอร์มค่ะ เราไปตีลูกแบดอัดกำแพง ระหว่างรอจบเกมส์
ระหว่างเรานั้นก็มองพี่เค้าว่า ทำไมเดินเอื่อยๆ ตัวซีดๆ เหมือนไม่เฟรซเลยอะ
เมื่อเพื่อนเรามาครบทีมก็ลงตีกันสนุกสนาน เมื่อเกมส์แรกจบลง เราแพ้ก็ต้องออกมาสนาม
จึงได้มีโอกาสไปร่วมแจมกับก๊วนพี่เค้า...โหจะบอกว่า พี่แกตีแบดเก่งมาก ตบอัดยังก็ไม่ตาย
เราวิ่งจนทั่วสนาม ฝั่งพี่แก เหมือนเดินตีเล่นๆๆ โต้โยกซ้ายขวาแจกทีมเราเเบบชิวๆ
จนเราแพ้มานั่งข้างสนาม...นั้นคือ ความประทับใจของเราต่อพี่เค้า
ลบภาพเก่าสะมิดเลย ฮ่าาๆ นั่งมองเพลินเลยค่ะ ทักษะการตีเเบดฯ การเคลื่อนไหวของร่างกาย
แล้วเราก็ตกหลุมรักรอยยิ้มตี๋ๆของพี่ท่านเรียบร้อย รู้สึกว่าตกหลุมรักไปแย้ว ฮ่าาๆๆ
อาการนี้บ่งบอกว่า "หัวใจเรายังสามารถรักใครได้อีกนะ ไม่ได้ตายด้านเด้อจ้า"
แอบปลื้มพี่ท่านไปเต็มๆ จนพี่ในก๊วนเเซวว่า ทำไมวันนี้แก้มแดง...เรากแก้เก้อไปทั่ว
เราติดเบรคหัวใจเรียบร้อยค่ะ เพราะบุคคลิกแบบนี้ วัยกลางคนแล้ว น้อยที่จะโสด
แต่เราก็ดีใจนะ เพราะมันทำให้เรายังรู้ว่า หัวใจยังปกติดี อิอิ
สุขสันต์วันสุขวันหวยออกจ้า