เกิดเป็น "พี่" , "น้อง" หรือ "ลูกคนเดียว" แบบไหนที่คิดว่าดี ?

เราเป็นลูกคนที่สอง ซึ่งกลายเป็นคนโตหลังจากพี่สาวถูกยิงเสียชีวิตไปเมื่ออายุได้ 4 ขวบ
งั้นนับใหม่
ตอนนี้เราเป็นลูกคนโตสุดจากพี่น้องรวมทั้งเราด้วย 7 คน ใช่ค่ะ ย้ำอีกที 7 คน
ตอนเด็กอยากมีพี่มากๆค่ะ มีน้องสาวตามติดกันมาหนึ่งคน เราจะคอยเกี่ยงชิงดีชิงเด่นกันมาก 555
เคยตบตีกันก็มีมาแล้ว ส่วนน้องๆ ก็กลัวเราเพราะเราเอาแต่ใจตัวเองสุดๆถึงจะเป็นพี่คนโต เรื่องเสียสละอ่ะเหรอ
อย่าถามค่ะ ตอนนั้นไม่เคยมีอยู่ในหัว คิดแต่ว่าจะเอาให้ได้ ถ้าแม่กับพ่อไม่มีน้องเราคงได้เต็มๆ ตอนนั้นคิดแบบนั้นจริงๆ

แต่หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ในครอบครัวครั้งใหญ่ พ่อกับแม่เลิกกัน พ่อมีเมียน้อย แม่หนีหายไปเพราะพ่อขู่ว่าถ้ากลับมาจะไม่ส่งเงินให้ลูกเรียน
ตอนนั้นโกรธเกลียดพ่อแม่มากๆ แต่พอหันกลับมามอง น้องเราเคว้งมาก ไปไม่เป็น ยืนแทบไม่เป็นกันเลยทีเดียว
จะทำไงได้ล่ะ เราก็ต้องเข้มแข็งสิคะ ทำตัวไม่กลัวอะไร ไม่เสียใจ ไม่สนใจ ไม่แคร์ ขอแค่ให้น้องรู้สึกมีที่พึ่ง
ตอนนั้นมีเรากับน้องสาวที่อายุห่างกัน 1 ปี จากตบตีกัน กลายเป็นต้องจับมือกันผลัดมาดูแลน้องๆ เพราะต่างต้องเรียนทั้งคู่
ทำงานส่งตัวเองเรียน ขอทุนด้วยแล้วก็มีแฟน (สามีในปัจจุบัน)คอยช่วยเหลือด้านการเงิน และคอยปลอบใจ
เวลาที่เรารู้สึกอยากอ่อนแอบ้าง แต่ให้น้องๆเห็นไม่ได้เด็ดขาดค่ะ
แต่เราคงไม่เข้มแข็งพอ เพราะน้องๆยังคงโหยหาครอบครัวที่อบอุ่น
รอยยิ้มของแม่ และเสียงหัวเราะของพ่อ ผ่านเหตุการณ์ร้ายๆไปประมาณ 7-8 เดือน คุณแม่แอบกลับไปหาคุณยายที่โคราช
ยายเราไปเจอแม่นอนอยู่คนเดียวใต้ถุนบ้าน ขดตัวเหมือนเด็กเล็กๆ (ยายเล่าให้ฟัง)
สุดท้ายยายปลอบใจและบอกความจริงว่าพ่อไม่เคยส่งเสียอะไรน้องๆเลย มีแต่เราและน้องสาวคนที่ 2 ช่วยกันเท่านั้น
แม่จึงกลับมาดูแลน้องๆ เราก็โล่งใจไป น้องๆก็มีความสุข แต่ว่าเหตุการณ์ก็แย่ลงไปอีกเมื่อ
น้องชายคนโตเราไปอยู่กับก๋งและย่า ให้ย่าช่วยส่งเสียเรื่องเรียน
น้องสาวคนที่ 4 หนีออกจากบ้าน ไม่เรียนหนังสือ ตามหาจนท้อเป็นปีๆจนน้องติดต่อกลับมาเอง
น้องสาวคนที่ 5 เสียการเรียนสุดๆจากเป็นเด็กเรียนเก่ง ไปนอนบ้านผู้ชาย แม่โทรมาให้ช่วยพูดกับน้อง
เราทนไม่ไหวเสียใจมาก ตีน้องจนไม้แบตหัก ย่าเลยให้ไปอยู่ด้วยประมาณปีกว่าๆก็กลับมาเรียนโดยย่าส่งเสีย
ส่วนน้องสาวคนที่ 6 จากน้องคนเล็กสุดของบ้าน ติดพ่อ ติดแม่ เรากลัวว่าน้องจะกลัวมากและขวัญเสียเลยขอแม่ว่าอย่าไปไหนอีก
แม่ก็ร้องไห้ แล้วบอกจะไปได้ยังไง ในเมื่อน้องๆเป็นแบบนี้ เพราะแม่กับพ่อผิดเอง

จนกระทั่งแม่แต่งงานใหม่ ย้ายไปอยู่โคราช มีน้องชายคนเล็กอีกคน กลายเป็นเรามีน้องๆ 6 คน 5555
น้องๆก็ดีขึ้น เรากับน้องสาวที่ 2 จากเมื่อก่อนตบตีกัน ตอนนี้รักกันมาก มีอะไรช่วยเหลือกันตลอด ไม่ว่าจะเรื่องเงินทอง
หรือเรื่องปัญหาต่างๆ น้องๆก็ยังคงกลัวเราเหมือนเดิม แต่มีอะไรก็จะบอกเราก่อนแม่เสมอ ซึ่งเรายินดีมาก
จากเมื่อก่อนไม่เคยบอกรักกันในหมู่พี่น้อง เดี๋ยวนี้ กลายเป็นบอกรักกันบ่อยๆ หอมแก้มกัน กอดกันไม่มีขัดเขิน

เรารู้สึกดีมากค่ะที่เราเกิดมาเป็นพี่ของน้องๆเราทุกคน รักมากเท่าชีวิตเลย
ตอนนี้หน้าที่ที่เรามีก็คือทำให้จิตใจแม่กลับมาสมบูรณ์เต็มร้อย (แม่เหมือนเคว้งเซเพราะทั้งชีวิตมีพ่อคนเดียว)
และดูแลยายให้ดีที่สุด ส่วนน้องๆ เรามีหน้าที่ให้คำปรึกษาและให้ความรักอย่างเต็มเปี่ยมค่ะ

ป.ล. เกี่ยวกับกระทู้ไหมอ่ะ ^^

ครอบครัวของเรา ^^

ป.ล. เห็น 8 คน เพราะเด็กผู้หญิงเสื้อขาวหลานนะคะ นอกนั้น น้องๆคลานตามกันมาทั้งนั้น กรี้ดๆๆ
เยอะจนเก็บไม่หมด 555