กระทู้ชวนปวดหมอง 5555
ถามความคิดเห็น คุณค้นพบตัวเองตอนไหน (สำหรับคนที่มีเป้าหมายชัดเจน หรือมีที่เรียน มีงานมีการทำแล้ว) แล้วค้นพบจากอะไร อะไรเป็นแรงบันดาลใจให้คุณ
คือแบบว่าเราเป็นเด็กเรียนสายวิทย์คณิตย์ธรรมดาๆคนนึงนั่นแหละ ห้องที่เราเรียนอยู่เป็นห้องวิทย์พิเศษโครงการอะไรของเขานั่นแหละ คือเป็นห้องที่เรียนหนักกว่าเพื่อนพอสมควร เรียกง่ายๆว่าเป็นห้องคิงนั่นแหละ ที่เราสังเกตก็คือ ทุกคนมีความตั้งใจเรียนพอสมควรนะ แม้จะมีเล่นบ้างคลายเครียดบางเวลา แต่คือ... เราไม่เห็นว่ามีใครจริงจังเกี่ยวกับจุดมุ่งหมายในการเรียนต่อมหาวิทยาลัยเลย จะว่ามีก็แค่ไม่กี่คน ซึ่งบ้างก็เหมือนจะไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่านั่นคือสิ่งที่ต้องการจริงๆรึเปล่า? อาจเพราะเราเป็นเด็กต่างจังหวัดด้วยไม่ค่อยมีการแข่งขันมากนักเลยไม่ค่อยตระหนักถึง
แต่ว่าเปิดเทอมเทอมนี้ก็คือ ม.5 กันแล้วไง!!
เราเองก็เป็นคนนึงที่ยังไม่แน่ใจในตัวเองว่าสรุปแล้วเราชอบอะไรกันแน่ หลายครั้งที่มีแรงบันดาลใจอยากทำอาชีพนู่นนี่...
เล่าเลยแล้วกัน ครั้งแรกตอนม.1
- ม.1 พี่สาวที่เป็นลูกสาวเพื่อนแม่จบเภสัชออกมาเปิดร้านขายยา ซึ่งพี่คนนี้เรารู้จักกันมาตั้งแต่เรายังเล็กๆ มองพี่เค้าเป็นไอดอล เลยอยากเปนเภสัชเหมือนพี่เค้า!
>>>> แต่แล้วก็ต้องพับเก็บไป เมื่อเราเริ่มเรียนเคมีตอนม.2 [เป็นแบบเคมีพื้นฐาน ห้องเราได้เรียนอยู่ห้องเดียว] เราว่าหัวเรามันคงไม่ไปทางด้านสารเคมีอะไรพวกนี้จริงๆ คือพยายามแล้ว แต่รู้สึกปวดหัวทุกครั้งเลย
- ม.3 เรามีโอกาสได้ไปเข้าค่ายวิทยาศาสตร์ จำได้ว่ามีนักวิทยาศาสตร์ท่านนึง อายุยังน้อยแต่ดูเก่งและมีความรู้มาก จำชื่อได้แม่นจนถึงวันนี้เลย พี่เค้าชื่อ "ชัชวัสส์ วุฒิศิริศาสตร์" มาบรรยายเกี่ยวกับเส้นทางการเรียนวิทยาศาสตร์ เค้าแนะแนวว่าประเทศไทยของเราเรายามนี้ขาดนักวิทยาศาสตร์และนักวิจัยมาพัฒนาประเทศ นั่นทำให้เราอยากเป็นนักวิจัยขึ้นมาทันที
>>>> แต่แล้วเราก็ต้องพับเก็บอีกครั้งเมื่อเรารู้สึกว่าวิทยาศาสตร์มันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบจริงๆ เคมีเราก็ไม่ชอบมากๆแล้ว ฟิสิกส์ไม่ค่อยถนัด ไอ้ที่พอชอบอยู่บ้างคือชีวะ แต่การเป็นนักวิจัย สามตัวนี้คือทิ้งไม่ได้!
- ม.3 อีกครั้ง สืบเนื่องมาจากสามวิชาที่กล่าวไปเมื่อครู่ ไอ้ที่เราคิดว่าเราชอบมากที่สุดคือ ชีววิทยา คือแบบมันเหมือนเป็นวิชาที่เราพอไปได้มากที่สุด แล้วห้องเรามีการจัดทัศนศึกษาเที่ยวทะเล เท่านั้นแหละ การได้ไปสัมผัสทะเลกับเพื่อนๆ ได้เห็นสายน้ำกับเกาะต่างๆกลางทะเล มันทำให้เรารักทะเลขึ้นมาทันที อยากทำงานอะไรที่อยู่กับทะเล (คือเราเป็นเด็กภาคเหนือ ส่วนใหญ่อยู่แต่กับภูเขา)
>>>> แต่แล้วก็ต้องพับเก็บอีกรอบ เมื่อเราคิดจากปัจจัยหลายๆอย่าง บ้านเกิดเราอยู่ภาคเหนือ ถ้าเราไปทำงานที่ทะเล เราคงไม่ได้อยู่บ้านแน่ๆ และความฝันสูงสุดของเราคือการได้อยู่ดูแลพ่อกับแม่ ไอ้จะเทียวไปเทียวมาก็คือไม่สะดวกแน่ๆ ไหนจะเงินค่าเดินทางอีก
เราปรึกษารุ่นพี่หลายๆคน เค้าบอกให้มองดูอาชีพที่ชอบว่าเราอยากทำงานอะไรดีกว่า เอาที่ทำแล้วสบายใจ ถนัดพอไปได้ อยู่กับมันได้นานๆ เพราะมันจะอยู่กับเราตลอดชีวิต
เราลองถามตัวเองดูว่าทุกวันนี้เราชอบอะไรจริงๆ และอยู่กับอะไรได้นานๆถึงขั้นเป็นวันบ้าง
"คอมพิวเตอร์..."
เหมือนมันเป็นสิ่งเดียวที่เราชอบ และถนัดอีกด้วย รุ่นพี่หลายคนก็บอกว่าเราเก่งทางด้านนี้ เพราะเราเคยไปช่วยพี่ๆเค้าแก้ร.วิชาเกี่ยวกับพวกนี้บ่อยๆ เช่นภาษาC , microbox ทำนองนี้ เราก็เลยคิดว่า น่าสนใจดีนะ จากนั้นเราก็เลยลองมองว่ามีคณะอะไรบ้างที่ไปทางด้านคอมได้
จะเห็นก็มี วิศวะซอฟแวร์ , วิทยาการคอมพิวเตอร์ , คุรุศาสตร์เอกคอม ทำนองนี้ ซึ่งวิศวะคอมพิวเตอร์ เราอยากเข้ามากที่สุดของที่เล็งมา แต่พี่ชาย(ซึ่งเรียนคณะนี้)บอกว่า เรียนหนักนะ ยากมากด้วย(เนื่องจากที่พี่เราเรียนเป็นของมช.ซึ่งเรียนเป็นภาษาอังกฤษ) นั่นทำให้เราใจแป้วไปเลยกลัวเรียนไม่ไหว
แต่ก็มีอาจารย์คนนึงบอกเราว่า "ถ้าเราสอบเข้าได้ แสดงว่าเราเรียนได้... ขอให้สอบติดก่อนเถอะ ไม่มีอะไรสู้ความมุมานะของคนได้หรอก เข้าไปเรียนก็ขอให้ขยันเข้าไว้"
อีกปัจจัยนึง อย่างที่บอก วิศวะซอฟแวร์ ขึ้นชื่อว่ามีคำว่า 'วิศวะ' อยู่มันต้องมีคำณวนใช้ม้า แล้วนั่นแหละจุดอ่อนของเรา นอกนั้นเรื่องภาษา หรืออื่นๆเราไม่กลัวหรอก T^T
บางที... เราอาจจะเบนไปทางวิทยาการคอมพิวเตอร์ แต่ก็ยังอยากได้วิศวะซอฟแวร์อยู่ดี
เข้าประเด็นเลย อยากถามความคิดเห็นคนอื่นๆค่ะว่า เลือกแนวทางในการศึกษาต่ออย่างไร
- ความชอบ ?
- ค่านิยม ?
- รายได้ ?
- ตามใจที่บ้าน ?
- หรืออื่นๆ ?
แล้วมีประสบการณ์การฝ่าฟันอะไรมาบ้างกว่าจะได้เข้าคณะที่สมดังใจ ^ ^ อยากเล่าอะไรจะไปเต็มที่เลยจ้า
แนวทางการศึกษาต่อ เลือกจากอะไร คณะที่ชอบ? หรือมีปัจจัยอื่น?
ถามความคิดเห็น คุณค้นพบตัวเองตอนไหน (สำหรับคนที่มีเป้าหมายชัดเจน หรือมีที่เรียน มีงานมีการทำแล้ว) แล้วค้นพบจากอะไร อะไรเป็นแรงบันดาลใจให้คุณ
คือแบบว่าเราเป็นเด็กเรียนสายวิทย์คณิตย์ธรรมดาๆคนนึงนั่นแหละ ห้องที่เราเรียนอยู่เป็นห้องวิทย์พิเศษโครงการอะไรของเขานั่นแหละ คือเป็นห้องที่เรียนหนักกว่าเพื่อนพอสมควร เรียกง่ายๆว่าเป็นห้องคิงนั่นแหละ ที่เราสังเกตก็คือ ทุกคนมีความตั้งใจเรียนพอสมควรนะ แม้จะมีเล่นบ้างคลายเครียดบางเวลา แต่คือ... เราไม่เห็นว่ามีใครจริงจังเกี่ยวกับจุดมุ่งหมายในการเรียนต่อมหาวิทยาลัยเลย จะว่ามีก็แค่ไม่กี่คน ซึ่งบ้างก็เหมือนจะไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่านั่นคือสิ่งที่ต้องการจริงๆรึเปล่า? อาจเพราะเราเป็นเด็กต่างจังหวัดด้วยไม่ค่อยมีการแข่งขันมากนักเลยไม่ค่อยตระหนักถึง
แต่ว่าเปิดเทอมเทอมนี้ก็คือ ม.5 กันแล้วไง!!
เราเองก็เป็นคนนึงที่ยังไม่แน่ใจในตัวเองว่าสรุปแล้วเราชอบอะไรกันแน่ หลายครั้งที่มีแรงบันดาลใจอยากทำอาชีพนู่นนี่...
เล่าเลยแล้วกัน ครั้งแรกตอนม.1
- ม.1 พี่สาวที่เป็นลูกสาวเพื่อนแม่จบเภสัชออกมาเปิดร้านขายยา ซึ่งพี่คนนี้เรารู้จักกันมาตั้งแต่เรายังเล็กๆ มองพี่เค้าเป็นไอดอล เลยอยากเปนเภสัชเหมือนพี่เค้า!
>>>> แต่แล้วก็ต้องพับเก็บไป เมื่อเราเริ่มเรียนเคมีตอนม.2 [เป็นแบบเคมีพื้นฐาน ห้องเราได้เรียนอยู่ห้องเดียว] เราว่าหัวเรามันคงไม่ไปทางด้านสารเคมีอะไรพวกนี้จริงๆ คือพยายามแล้ว แต่รู้สึกปวดหัวทุกครั้งเลย
- ม.3 เรามีโอกาสได้ไปเข้าค่ายวิทยาศาสตร์ จำได้ว่ามีนักวิทยาศาสตร์ท่านนึง อายุยังน้อยแต่ดูเก่งและมีความรู้มาก จำชื่อได้แม่นจนถึงวันนี้เลย พี่เค้าชื่อ "ชัชวัสส์ วุฒิศิริศาสตร์" มาบรรยายเกี่ยวกับเส้นทางการเรียนวิทยาศาสตร์ เค้าแนะแนวว่าประเทศไทยของเราเรายามนี้ขาดนักวิทยาศาสตร์และนักวิจัยมาพัฒนาประเทศ นั่นทำให้เราอยากเป็นนักวิจัยขึ้นมาทันที
>>>> แต่แล้วเราก็ต้องพับเก็บอีกครั้งเมื่อเรารู้สึกว่าวิทยาศาสตร์มันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบจริงๆ เคมีเราก็ไม่ชอบมากๆแล้ว ฟิสิกส์ไม่ค่อยถนัด ไอ้ที่พอชอบอยู่บ้างคือชีวะ แต่การเป็นนักวิจัย สามตัวนี้คือทิ้งไม่ได้!
- ม.3 อีกครั้ง สืบเนื่องมาจากสามวิชาที่กล่าวไปเมื่อครู่ ไอ้ที่เราคิดว่าเราชอบมากที่สุดคือ ชีววิทยา คือแบบมันเหมือนเป็นวิชาที่เราพอไปได้มากที่สุด แล้วห้องเรามีการจัดทัศนศึกษาเที่ยวทะเล เท่านั้นแหละ การได้ไปสัมผัสทะเลกับเพื่อนๆ ได้เห็นสายน้ำกับเกาะต่างๆกลางทะเล มันทำให้เรารักทะเลขึ้นมาทันที อยากทำงานอะไรที่อยู่กับทะเล (คือเราเป็นเด็กภาคเหนือ ส่วนใหญ่อยู่แต่กับภูเขา)
>>>> แต่แล้วก็ต้องพับเก็บอีกรอบ เมื่อเราคิดจากปัจจัยหลายๆอย่าง บ้านเกิดเราอยู่ภาคเหนือ ถ้าเราไปทำงานที่ทะเล เราคงไม่ได้อยู่บ้านแน่ๆ และความฝันสูงสุดของเราคือการได้อยู่ดูแลพ่อกับแม่ ไอ้จะเทียวไปเทียวมาก็คือไม่สะดวกแน่ๆ ไหนจะเงินค่าเดินทางอีก
เราปรึกษารุ่นพี่หลายๆคน เค้าบอกให้มองดูอาชีพที่ชอบว่าเราอยากทำงานอะไรดีกว่า เอาที่ทำแล้วสบายใจ ถนัดพอไปได้ อยู่กับมันได้นานๆ เพราะมันจะอยู่กับเราตลอดชีวิต
เราลองถามตัวเองดูว่าทุกวันนี้เราชอบอะไรจริงๆ และอยู่กับอะไรได้นานๆถึงขั้นเป็นวันบ้าง
"คอมพิวเตอร์..."
เหมือนมันเป็นสิ่งเดียวที่เราชอบ และถนัดอีกด้วย รุ่นพี่หลายคนก็บอกว่าเราเก่งทางด้านนี้ เพราะเราเคยไปช่วยพี่ๆเค้าแก้ร.วิชาเกี่ยวกับพวกนี้บ่อยๆ เช่นภาษาC , microbox ทำนองนี้ เราก็เลยคิดว่า น่าสนใจดีนะ จากนั้นเราก็เลยลองมองว่ามีคณะอะไรบ้างที่ไปทางด้านคอมได้
จะเห็นก็มี วิศวะซอฟแวร์ , วิทยาการคอมพิวเตอร์ , คุรุศาสตร์เอกคอม ทำนองนี้ ซึ่งวิศวะคอมพิวเตอร์ เราอยากเข้ามากที่สุดของที่เล็งมา แต่พี่ชาย(ซึ่งเรียนคณะนี้)บอกว่า เรียนหนักนะ ยากมากด้วย(เนื่องจากที่พี่เราเรียนเป็นของมช.ซึ่งเรียนเป็นภาษาอังกฤษ) นั่นทำให้เราใจแป้วไปเลยกลัวเรียนไม่ไหว
แต่ก็มีอาจารย์คนนึงบอกเราว่า "ถ้าเราสอบเข้าได้ แสดงว่าเราเรียนได้... ขอให้สอบติดก่อนเถอะ ไม่มีอะไรสู้ความมุมานะของคนได้หรอก เข้าไปเรียนก็ขอให้ขยันเข้าไว้"
อีกปัจจัยนึง อย่างที่บอก วิศวะซอฟแวร์ ขึ้นชื่อว่ามีคำว่า 'วิศวะ' อยู่มันต้องมีคำณวนใช้ม้า แล้วนั่นแหละจุดอ่อนของเรา นอกนั้นเรื่องภาษา หรืออื่นๆเราไม่กลัวหรอก T^T
บางที... เราอาจจะเบนไปทางวิทยาการคอมพิวเตอร์ แต่ก็ยังอยากได้วิศวะซอฟแวร์อยู่ดี
เข้าประเด็นเลย อยากถามความคิดเห็นคนอื่นๆค่ะว่า เลือกแนวทางในการศึกษาต่ออย่างไร
- ความชอบ ?
- ค่านิยม ?
- รายได้ ?
- ตามใจที่บ้าน ?
- หรืออื่นๆ ?
แล้วมีประสบการณ์การฝ่าฟันอะไรมาบ้างกว่าจะได้เข้าคณะที่สมดังใจ ^ ^ อยากเล่าอะไรจะไปเต็มที่เลยจ้า