เรื่องราวมันก้อเกิดขึ้นมาค่อนข้างนานแล้วเหมือนกัน แต่ว่าไม่ได้นำมาเขียนเท่าไร อาจจะเป็นเพราะเราไม่ค่อยได้มีเวลาไปใส่ใจเรื่องราวนั้นมากนัก ได้แต่บันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ไว้ในสมุดบันทึกเล่มโปรดของเราเท่านั้น จนเมื่อไม่กี่วันได้เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นกับเราจึงตัดสินใจนำเรื่องราวต่าง ๆ มาเขียนลงให้เพื่อนมาร่วมแชร์ความคิดเห็นหรือประสบการณ์ กับผู้เขียนเอง
ย้อนไปเมื่อวันที่ 17 เมษายน 2556 เป็นวันที่เราได้รู้จักและได้คุยกับแฟนคนที่สองของเรา...หลังจากพูดคุยกันได้สักพัก เค้าก้ได้เล่าเรื่องส่วนตัวต่าง ๆ มากมายให้แก่อีกฝ่ายฟัง เรื่องราวมันดำเนินไปเช่นนี้ทุก ๆ วัน จากที่เราไม่คิดจะจริงใจกับคนคนนี้เลย กลายเป็นว่าเราคิดจะจริงกับกับเค้าขึ้นมา คงเพราะว่าวิธีคิดต่างๆ ของเค้าที่ทำให้เราคุยแล้วรู้สึกดีด้วย...แต่ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเค้าคิดจะคบกับเราหรือเปล่านะ ไม่ค่อยจะแน่ใจเท่าไร จนวันที่ 20 เมษายน 2556 เค้าได้โทรมาชวนเราไปหาเพื่อนเค้าที่มาสัมนาที่พัทยา ซึ่งเราก้อตอบตกลงไปเพราะเราไม่รู้จะไปไหนเหมือนกัน หลังจากไปพบเพื่อนเค้า เราก้ออกไปทานข้าวกับเพื่อน เค้า ก้อคุยกันสักพักนึงแล้วก้อแยกย้ายกันกลับเราไปส่งเพื่อนเค้าก่อนที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่งที่พัทยา แล้วเราก็ขับรถกลับบ้านโดยทันที ไม่ได้แวะที่ไหนต่ออีก เพราะระยะทางจากพัทยามา ชลบุรี ก้อค่อนข้างไกลพอสมควรสำหรับเรานะ ก้อเป็นไปอย่างที่คิดครับ เจอกันครั้งแรก มันก็คงไม่พ้นต้องมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เพราะด้วยความที่มองตาก้อรู้ว่าคืนนี้ต้องมีอะไรแน่นอน ต่างฝ่ายต่างมีแรงปราถนาที่มีความต้องการในเรื่องแบบนั้น และบทรักก้อได้เริ่มบรรเลงขึ้น อย่างบ้าครั่งดุจเกียวครื่นของทะเลที่ซาดซัดเข้ากระทบกับฝั่ง มันดำเนินไปเรื่อย ๆ แบบไม่ได้เร่งรีบอะไรมากนัก จนสักพักเราทั้งสองก้อได้ไปถึงฝั่งฝันอย่างที่เราได้นึกคิดไว้..แอบติดเรทนิดนึงนะครับ
หลังจากเหตุการเมื่อวั้นนั้นแล้วเรากับเค้าคนนั้นก้อได้คุยกันมากขึ้น ทั้งทางโทรศัพย์ ทางไลน์ ก้อคุยกันถี่มากขึ้นจากที่นาน ๆ เจอกันครั้งก้อกลายเป็นว่าต้องมาเจอกันทุกวัน มีไปรับไปส่งที่ทำงานบ่อยมากขึ้น ซึ่งช่วงนั้นเราสัมผัสได้ถึงความสุขที่มันได้เกิด และก่อตัวขึ้นมากับตัวเราและอีกฝ่ายด้วยเช่นกัน..ด้วยความที่ที่ทำงานเราอยู่ใกล้กันการพบเจอกันมันจึงง่ายและสะดวกสำหรับเราทั้งสองคน พักกลางวันออกไปทานข้าวด้วยกัน ตอนเย็นไปรับส่ง ซึ่งเป็นแบบนี้อยู่สักพัก หลัง ๆ มาไม่ค่อยได้ทำ คงเป็นเพราะทั้งสองต่างยุ่งกับหน้าที่การงานของตัวเอง จึงไม่ค่อยได้ออกมาพบกันช่วงกลางวันเหมือนแต่ก่อน แต่เราก้อเจอกันแค่ช่วงเย็นเท่านั้นเอง...เรื่องราวยังคงดำเนินไปแบบนี้เรื่อย โดยที่เราไม่ได้แูกคิดเลยว่าเหตุการณ์ในวันข้างหน้ามันจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง...
ไว้ผมมาเล่าต่อนะครับ ขอตัวทำงานก่อนครับ..
บทสรุป ความรักของเพศที่สาม
ย้อนไปเมื่อวันที่ 17 เมษายน 2556 เป็นวันที่เราได้รู้จักและได้คุยกับแฟนคนที่สองของเรา...หลังจากพูดคุยกันได้สักพัก เค้าก้ได้เล่าเรื่องส่วนตัวต่าง ๆ มากมายให้แก่อีกฝ่ายฟัง เรื่องราวมันดำเนินไปเช่นนี้ทุก ๆ วัน จากที่เราไม่คิดจะจริงใจกับคนคนนี้เลย กลายเป็นว่าเราคิดจะจริงกับกับเค้าขึ้นมา คงเพราะว่าวิธีคิดต่างๆ ของเค้าที่ทำให้เราคุยแล้วรู้สึกดีด้วย...แต่ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเค้าคิดจะคบกับเราหรือเปล่านะ ไม่ค่อยจะแน่ใจเท่าไร จนวันที่ 20 เมษายน 2556 เค้าได้โทรมาชวนเราไปหาเพื่อนเค้าที่มาสัมนาที่พัทยา ซึ่งเราก้อตอบตกลงไปเพราะเราไม่รู้จะไปไหนเหมือนกัน หลังจากไปพบเพื่อนเค้า เราก้ออกไปทานข้าวกับเพื่อน เค้า ก้อคุยกันสักพักนึงแล้วก้อแยกย้ายกันกลับเราไปส่งเพื่อนเค้าก่อนที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่งที่พัทยา แล้วเราก็ขับรถกลับบ้านโดยทันที ไม่ได้แวะที่ไหนต่ออีก เพราะระยะทางจากพัทยามา ชลบุรี ก้อค่อนข้างไกลพอสมควรสำหรับเรานะ ก้อเป็นไปอย่างที่คิดครับ เจอกันครั้งแรก มันก็คงไม่พ้นต้องมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เพราะด้วยความที่มองตาก้อรู้ว่าคืนนี้ต้องมีอะไรแน่นอน ต่างฝ่ายต่างมีแรงปราถนาที่มีความต้องการในเรื่องแบบนั้น และบทรักก้อได้เริ่มบรรเลงขึ้น อย่างบ้าครั่งดุจเกียวครื่นของทะเลที่ซาดซัดเข้ากระทบกับฝั่ง มันดำเนินไปเรื่อย ๆ แบบไม่ได้เร่งรีบอะไรมากนัก จนสักพักเราทั้งสองก้อได้ไปถึงฝั่งฝันอย่างที่เราได้นึกคิดไว้..แอบติดเรทนิดนึงนะครับ
หลังจากเหตุการเมื่อวั้นนั้นแล้วเรากับเค้าคนนั้นก้อได้คุยกันมากขึ้น ทั้งทางโทรศัพย์ ทางไลน์ ก้อคุยกันถี่มากขึ้นจากที่นาน ๆ เจอกันครั้งก้อกลายเป็นว่าต้องมาเจอกันทุกวัน มีไปรับไปส่งที่ทำงานบ่อยมากขึ้น ซึ่งช่วงนั้นเราสัมผัสได้ถึงความสุขที่มันได้เกิด และก่อตัวขึ้นมากับตัวเราและอีกฝ่ายด้วยเช่นกัน..ด้วยความที่ที่ทำงานเราอยู่ใกล้กันการพบเจอกันมันจึงง่ายและสะดวกสำหรับเราทั้งสองคน พักกลางวันออกไปทานข้าวด้วยกัน ตอนเย็นไปรับส่ง ซึ่งเป็นแบบนี้อยู่สักพัก หลัง ๆ มาไม่ค่อยได้ทำ คงเป็นเพราะทั้งสองต่างยุ่งกับหน้าที่การงานของตัวเอง จึงไม่ค่อยได้ออกมาพบกันช่วงกลางวันเหมือนแต่ก่อน แต่เราก้อเจอกันแค่ช่วงเย็นเท่านั้นเอง...เรื่องราวยังคงดำเนินไปแบบนี้เรื่อย โดยที่เราไม่ได้แูกคิดเลยว่าเหตุการณ์ในวันข้างหน้ามันจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง...
ไว้ผมมาเล่าต่อนะครับ ขอตัวทำงานก่อนครับ..