นำมาจากเฟซบุ๊คของ คุณทรงกลด บางยี่ขัน
https://www.facebook.com/ZcongklodPage
ทรงกลด บางยี่ขัน: บรรณาธิการนิตยสาร a day, นักเขียน, นักสิ่งแวดล้อม และอีกมากมายนัก
บทสัมภาษณ์สตีเฟน เจอราร์ด หลังการแข่งขันนัดสุดท้ายจบ ถึงจะเป็นแค่การสัมภาษณ์ธรรมดาๆ หลังเกม แต่ก็สวยงามราวสุนทรพจน์
“การได้เข้าใกล้ (แชมป์) ขนาดนี้ แล้วสุดท้ายต้องพลาดไปเป็นเรื่องที่ยากจะรับได้ แต่ในอีกมุม ผมก็ภูมิใจในตัวเพื่อนร่วมทีมมาก และเราก็บรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้แล้วตั้งแต่หลายสัปดาห์ก่อน
มันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายและโศกเศร้า ฟุตบอลแชมเปี้ยนส์ลีกกลับมาแล้ว ผมใช้เวลาจนอายุ 33 ปี ถึงได้สัมผัสประสบการณ์ลุ้นแชมป์เต็มตัว สิ่งที่ต้องทำให้นักเตะหนุ่มในทีมก็คือ พาพวกเขาไปสู่ตำแหน่งแชมป์ ไม่ว่าจะเป็นปีหน้าหรือหลังจากนั้น มันจะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้แน่ นั่นคือสิ่งที่ผมเชื่อ เพราะเรามีนักเตะพรสวรรค์อยู่ในทีม
ผมเคยคิดว่าช่วงเวลาในการลุ้นแชมป์ลีกของผมหมดไปแล้ว ผมยอมรับว่าเคยคิดแบบนั้นจริงๆ แต่การได้เล่นกับเพื่อนร่วมทีมกลุ่มนี้ในปีนี้ ทำให้ความฝันของผมกลับมาอีกครั้ง
ถึงแม้ว่าผมอาจจะเหลือเวลาเล่นอีกแค่ 2-3 ปี แต่ผมยังเชื่อว่าผมจะไปถึงตรงนั้นได้ ผมไม่เคยเลิกสู้ ผมไม่เคยคิดจะพูดว่าเลิกสู้ ผมมั่นใจมากและเชื่อมั่นว่าแชมป์ลีกอยู่อีกไม่ไกล
ความรู้สึกในตอนนี้มันผสมกันไปหมด เพราะการพลาดและไม่สามารถนำแชมป์มามอบให้แฟนๆ ได้เป็นความเจ็บปวดอย่างมาก
ผมไม่เหลือถ้อยใดๆ มาบรรยายถึงแฟนๆ ของสโมสรซึ่งมากขึ้นและดีขึ้นทุกฤดูกาลที่ผมอยู่ที่นี่ ไม่มีอะไรที่ผมรักมากไปกว่าสิ่งที่ผมได้รับมา (จากแฟนบอล) อีกแล้ว
แต่เราต้องแสดงความยินดีกับแมนเชสเตอร์ ซิตี้ พวกเขาทำได้ดีที่สุดตลอด 38 นัดที่ผ่านมา ถึงจะเป็นเรื่องที่รับได้ยาก แต่เราก็ต้องแสดงความยินดีกับพวกเขา"
อันที่จริง ในเว็ปทางการเองก็มีแปลไว้ แต่เราเห็นของคุณทรงกลดก่อน (เลยตามไปเชคจากเวปทางการอีกที) และ เห็นว่าคุณทรงกลดเองก็แสดงความเห็นส่วนตัวไว้ข้างต้นด้วย เลยเลือกของคุณรงกลดมาแปะ ซ้ำขออภัยนะคะ คือ ตั้งแต่วันอาทิตย์ แทบไม่ได้เข้าห้องศุภฯเลย นอกจากเข้ามาตั้งกระทู้เชียร์สดของ รีล มาดริด อันที่จริงก็เข้ามาตอบบ้างบางกระทู้ แต่กระทู้เยอะจริงๆ จะตามเถียงหมด คงเถียงไม่ทัน เอาเป็นว่าเรายอมรับสภาพแล้วกัน มันก็กระหน่ำอย่างที่หลายคนบอกไว้จริงๆ แต่เราอ่านแค่บางอันนะ ใจไม่แข็งพอจะเสพย์หมด T____T อ่านหมดน่าจะเครียดตายก่อน เลยไม่อ่านซะเลย
ปกติเรามักเชียร์อยู่หน้าคอมพ์ หรือ หน้าจอทีวี ร้านอาหาร บางทีก็ไปนั่งเชียร์ที่ร้านเกม บางครั้งก็นั่งลุ้นบนรถผ่านวิทยุ แต่นัดสุดท้าย เพราะเราลุ้นมากจริงๆ ตอนแรกกะจะไม่ดู กะว่า ตื่นเช้ามาฟังผล (มิตรสหายยูไนเต็ดบางท่านบอกว่า "นี่ยังลุ้นอีกเหรอ" แต่ ลุ้น มันก็คือลุ้นนั่นแหละ และพอดีกับที่แฟนเพื่อนเรา เค้าเป็นแฟนลิเวอร์พูลพอดี เค้าเลยบอกว่า นัดสุดท้ายแล้ว ทำไมไม่ดู ไปดูด้วยกันดิ่ .. เค้าเลยชวนเราไปดูที่พระราม 9 เราก็สองจิตสองใจ เอาไงดีวะ คือ กลัวไปเชียร์กับเยอะๆแล้วเดี๋ยวยิ่งเสียใจ
พอได้ไปเชียร์จริงๆ มันกลับเฉยๆนะ
ไปถึงตอนแรก เค้าเปิดแมตซิตี้ขึ้นจอใหญ่ ความรู้สึกแรกเลยคือ อัลไลวะ คือ เอาเรื่องแช่งเป็นหลักสินะ สรุปคือ จบครึ่งแรก ดับฝันโคชิเองอย่างสิ้นเชิงแล้ว ... พักครึ่ง ด้วยความรู้สึกว่า
เออ แมร่งไม่ใช่เราจริงๆด้วยว่ะ ..
ครึ่งหลังเรารู้สึกว่า เห้ย วืดชัวร์แล้ว เปลี่ยนเอาลิเวอร์พูลขึ้นจอหลักเหอะ พอเปลี่ยนเอาลิเวอร์พูลขึ้นจอหลัก มันก็ดีขึ้นนะ คือ ได้เฮได้ลุ้นกันเยอะๆ ดีกว่ามานั่งแช่งซิตี้ ไม่ได้ทำให้เรามีความสุขในเกมปิดท้ายฤดูกาลเลย พอหันมาดูทีมตัวเองเลย มันก็ดีกว่า คือ มันส์ๆดี .. ณ ตอนนั้น เรารับรู้กันหมดแล้วว่า เราวืดชัวร์ วืดจริงๆ ว่าวสินะ ... เราก็เชียร์ในช่วงเวลาที่เหลือให้เต็มที่ แบบนี้เรามีความสุขกว่าเยอะ
พอจบเกม เขาก็ตัดภาพซิตี้ฉลองแชมป์ขึ้นมา พอดีเราไม่ได้สังเกตุมาก่อน เราว่าซิตี้เจ๋งดีตรงที่พอได้แชมป์ปุ๊ป เปิดให้แฟนๆลงไปในสนามทันที ซึ่งในแง่นึงก็ถือว่าใจพอสมควร คือ ไม่ห่วงเรื่องความปลอดภัยเลย เราจำได้ติดตาปีที่ชิงกับแมนฯยู ไม่กี่วินาทีหลังจากกุนยิง เอติฮัดกลายเป็นสีฟ้าหมด ซึ่งเราไม่เคยเห็นทีมอื่นทำ เคยเห็นแต่พิธีมอบเหรียญ ยกถ้วยปกติ (อาจจะหลงหูหลงตาไป แต่ที่พอนึกออก ก็จำไม่ได้เลย มาลองถามแฟนผีแล้ว แฟนผีก็บอกว่าไม่มีแบบนั้นเหมือนกัน)
คือที่พระราม 9 เขาก็มีพลุจุดฉลองให้ทีมแชมป์ ให้แฟนซิตี้จำนวนนึงขึ้นเวทีไปชูถ้วยจำลอง ซึ่งเราอยู่ดูนิดนึง (คือเพื่อนแมร่งจะรอลุ้น วีออส = =) นาทีนั้นยังรู้สึก เออ แมร่ง ไม่ใช่เราจริงๆด้วย ... มันก็ทำใจมาตั้งแต่นัดซัวเรซร้องไห้แล้วนะเอาจริงๆ ร้องไปแล้วในนัดนั้น แต่พอถึงเวลาที่มันวืดไปจริงๆ มันก็รู้สึกโหวงๆอยู่ดี เราเข้าตามเพจแฟนคลับ หลายคนบอกว่า "ไม่เป็นไร เราได้ไปชปล. ไม่เป็นไรเราเหนือกว่าแมนฯยู" แต่สำหรับเรา เรื่องนี้มันเฉยๆมาก มาปลอบใจอะไรไม่ได้เท่าไหร่
ทีแรกเคยคิดว่า นัดสุดท้ายไม่ว่า แชมป์หรือว่าว เรานอนร้องไห้แน่ๆเลย พอถึงเวลาจริงๆ คือ เฉยๆมาก ไม่มีน้ำตารื้น ไม่มีน้ำตาซึม ไม่มีอะไรทั้งสิ้น กลับมาดู มาดริดต่อ ช้ำหนักกว่าเดิม มาดริดแมร่งก็น่าจะว่าวตามไปด้วย เลยอารมณ์ประมาณ เออ ดีเหมือนกัน คืนนี้จัดเต็มไปเลยแสรสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ปีที่แล้วเราร้องไห้หนักมากกับแชมป์ว่าวของมาดริด เพราะรู้สึกว่า ทีมเรามีดราม่าเยอะ เราเหนื่อย เรากดดัน เราควรมีอะไรมาปลอบใจเราบ้าง
แต่สุดท้ายมันก็ไม่มี
ปีนี้กับลิเวอร์พูล .. พอได้แชมป์ว่าว (อีกแล้ว) ปีนี้ยังมีคนแถมแชมป์เวิ่นให้อีก ซึ่งแต่เดิมเราก็ครองแชมป์โม้อยู่แล้ว
เลยมาครบองค์ประชุม ว่าว-เวิ่น-โม้
แต่เรากลับ .. รู้สึกอึ้ง ที่เราว่าว .. เสียดายจริงๆ แต่อาจจะไม่ถึงขั้นเสียใจ (ปีที่มาดริดว่าว เราเสียใจมาก)
เพราะว่า แบบที่เจอร์ราร์ดพูดข้างต้นนั่นแหละ เราลุ้นๆๆๆ เราหวังๆๆๆ เราเชื่อๆๆๆ จริงๆว่าเราจะได้แชมป์
สุดท้ายพอไม่ได้ มันก็ผิดหวัง แต่เพราะ ทุกเกมในฤดูกาลนี้มีค่ามาก
จริงๆ ความรู้สึกเสียดายกับเสียใจมันอาจจะผสมๆกันก็ได้
แต่ความเสียดายมีมากกว่า
ปีนี้ .. แมร่งก็ยังไม่ใช่เราจริงๆ
เจอร์ราร์ดใช้เวลาตั้ง 33 ปีกว่าจะมีความรู้สึกใกล้เคียงกับการลุ้นแชมป์ได้ขนาดนี้
เห้ย เราก็รู้สึกเหมือนกัน
สุดท้ายมันจบที่เราไม่ได้แชมป์ มันก็คือ อีก 1 ฤดูกาลที่ยิ่งใหญ่ของเรา
มันมีค่ามากจริงๆ
หลังจบเกมสุดท้ายได้ฝากให้ท่าน ไทยมุงฯวาด Avatar เป็ดแดงน่ารักมาให้
จะเป็ด จะหงส์ เป็นเรื่องที่เราคิดไปเองทั้งนั้น เอาจริงๆ มันไม่ใช่ทั้งเป็ดทั้งหงส์ด้วยซ้ำ
ลองมองให้มันน่ารัก มันก็น่ารักได้ค่ะ
เท่านั้นยังไม่พอ วันนี้กลับห้องมา ยังเจอปาร์ตี้ชาวแก๊ง เค้าทำป้ายเชียร์รออีก
ถ้าจะมองให้เป็นเรื่องตลก มันก็ตลกค่ะ จริงๆนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แสรสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
อ้อ.. อีกอย่าง ..
ขอติหน่อยคือ เราว่าคนพากย์ที่เดอะ แกรนด์ พระราม 9 พากย์ได้แย่มาก คือ ไม่ควรพากย์แซวเวสแฮมแรงขนาดนั้นเลยจริงๆ ทำเราเสียอารมณ์พอสมควร
คือเราเข้าใจว่า อารมณ์มันพาไปนะ คือ ยิงมุกเยอะๆแล้วมันก็ตลกดี ถ้าแซวแค่ทีมเรา แต่ถ้าเราเป็นแฟนเวสแฮม เราโคตรไม่ขำ จะเกลียดแฟนลิเวอร์พูลเพราะเหตุนี้แหละ
รู้ว่าห้ามไม่ได้หรอกไอ้เรื่องบลัฟกัน เห็นด้วยกับการบลัฟทีมอริ หรือทีมที่แข่งด้วย แต่ไอ้เรื่องทีมที่เค้าแข่งตามตารางของเค้าปกติ แต่สุดท้ายผลการแข่งขันไม่เอื้อประโยชน์ให้เรานี่ แล้วเราไปแซวเค้าแรงๆ เราว่า ไม่ใช่เรื่องสนุกอ่ะ ... ฝากสำหรับคนพากย์หรือแฟนบอลคนอื่นๆด้วยนะ
คราวนี้ 6600 ตัวอักษร ปกติเราพิมพ์เต็มโควต้า 1 หมื่นตัวอักษร สำหรับเราถือว่า ไม่ยาวมากนะอันนี้ กึ่งๆ กำลังดี
พยายามจะสั้นแล้ว แต่มันอดไม่ได้จริงๆ อิอิ
สิ่งที่แฟนลิเวอร์พูลรู้สึก กัปตันพูดแทนไปหมดแล้ว
https://www.facebook.com/ZcongklodPage
ทรงกลด บางยี่ขัน: บรรณาธิการนิตยสาร a day, นักเขียน, นักสิ่งแวดล้อม และอีกมากมายนัก
บทสัมภาษณ์สตีเฟน เจอราร์ด หลังการแข่งขันนัดสุดท้ายจบ ถึงจะเป็นแค่การสัมภาษณ์ธรรมดาๆ หลังเกม แต่ก็สวยงามราวสุนทรพจน์
“การได้เข้าใกล้ (แชมป์) ขนาดนี้ แล้วสุดท้ายต้องพลาดไปเป็นเรื่องที่ยากจะรับได้ แต่ในอีกมุม ผมก็ภูมิใจในตัวเพื่อนร่วมทีมมาก และเราก็บรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้แล้วตั้งแต่หลายสัปดาห์ก่อน
มันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายและโศกเศร้า ฟุตบอลแชมเปี้ยนส์ลีกกลับมาแล้ว ผมใช้เวลาจนอายุ 33 ปี ถึงได้สัมผัสประสบการณ์ลุ้นแชมป์เต็มตัว สิ่งที่ต้องทำให้นักเตะหนุ่มในทีมก็คือ พาพวกเขาไปสู่ตำแหน่งแชมป์ ไม่ว่าจะเป็นปีหน้าหรือหลังจากนั้น มันจะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้แน่ นั่นคือสิ่งที่ผมเชื่อ เพราะเรามีนักเตะพรสวรรค์อยู่ในทีม
ผมเคยคิดว่าช่วงเวลาในการลุ้นแชมป์ลีกของผมหมดไปแล้ว ผมยอมรับว่าเคยคิดแบบนั้นจริงๆ แต่การได้เล่นกับเพื่อนร่วมทีมกลุ่มนี้ในปีนี้ ทำให้ความฝันของผมกลับมาอีกครั้ง
ถึงแม้ว่าผมอาจจะเหลือเวลาเล่นอีกแค่ 2-3 ปี แต่ผมยังเชื่อว่าผมจะไปถึงตรงนั้นได้ ผมไม่เคยเลิกสู้ ผมไม่เคยคิดจะพูดว่าเลิกสู้ ผมมั่นใจมากและเชื่อมั่นว่าแชมป์ลีกอยู่อีกไม่ไกล
ความรู้สึกในตอนนี้มันผสมกันไปหมด เพราะการพลาดและไม่สามารถนำแชมป์มามอบให้แฟนๆ ได้เป็นความเจ็บปวดอย่างมาก
ผมไม่เหลือถ้อยใดๆ มาบรรยายถึงแฟนๆ ของสโมสรซึ่งมากขึ้นและดีขึ้นทุกฤดูกาลที่ผมอยู่ที่นี่ ไม่มีอะไรที่ผมรักมากไปกว่าสิ่งที่ผมได้รับมา (จากแฟนบอล) อีกแล้ว
แต่เราต้องแสดงความยินดีกับแมนเชสเตอร์ ซิตี้ พวกเขาทำได้ดีที่สุดตลอด 38 นัดที่ผ่านมา ถึงจะเป็นเรื่องที่รับได้ยาก แต่เราก็ต้องแสดงความยินดีกับพวกเขา"
อันที่จริง ในเว็ปทางการเองก็มีแปลไว้ แต่เราเห็นของคุณทรงกลดก่อน (เลยตามไปเชคจากเวปทางการอีกที) และ เห็นว่าคุณทรงกลดเองก็แสดงความเห็นส่วนตัวไว้ข้างต้นด้วย เลยเลือกของคุณรงกลดมาแปะ ซ้ำขออภัยนะคะ คือ ตั้งแต่วันอาทิตย์ แทบไม่ได้เข้าห้องศุภฯเลย นอกจากเข้ามาตั้งกระทู้เชียร์สดของ รีล มาดริด อันที่จริงก็เข้ามาตอบบ้างบางกระทู้ แต่กระทู้เยอะจริงๆ จะตามเถียงหมด คงเถียงไม่ทัน เอาเป็นว่าเรายอมรับสภาพแล้วกัน มันก็กระหน่ำอย่างที่หลายคนบอกไว้จริงๆ แต่เราอ่านแค่บางอันนะ ใจไม่แข็งพอจะเสพย์หมด T____T อ่านหมดน่าจะเครียดตายก่อน เลยไม่อ่านซะเลย
ปกติเรามักเชียร์อยู่หน้าคอมพ์ หรือ หน้าจอทีวี ร้านอาหาร บางทีก็ไปนั่งเชียร์ที่ร้านเกม บางครั้งก็นั่งลุ้นบนรถผ่านวิทยุ แต่นัดสุดท้าย เพราะเราลุ้นมากจริงๆ ตอนแรกกะจะไม่ดู กะว่า ตื่นเช้ามาฟังผล (มิตรสหายยูไนเต็ดบางท่านบอกว่า "นี่ยังลุ้นอีกเหรอ" แต่ ลุ้น มันก็คือลุ้นนั่นแหละ และพอดีกับที่แฟนเพื่อนเรา เค้าเป็นแฟนลิเวอร์พูลพอดี เค้าเลยบอกว่า นัดสุดท้ายแล้ว ทำไมไม่ดู ไปดูด้วยกันดิ่ .. เค้าเลยชวนเราไปดูที่พระราม 9 เราก็สองจิตสองใจ เอาไงดีวะ คือ กลัวไปเชียร์กับเยอะๆแล้วเดี๋ยวยิ่งเสียใจ
พอได้ไปเชียร์จริงๆ มันกลับเฉยๆนะ
ไปถึงตอนแรก เค้าเปิดแมตซิตี้ขึ้นจอใหญ่ ความรู้สึกแรกเลยคือ อัลไลวะ คือ เอาเรื่องแช่งเป็นหลักสินะ สรุปคือ จบครึ่งแรก ดับฝันโคชิเองอย่างสิ้นเชิงแล้ว ... พักครึ่ง ด้วยความรู้สึกว่า
เออ แมร่งไม่ใช่เราจริงๆด้วยว่ะ ..
ครึ่งหลังเรารู้สึกว่า เห้ย วืดชัวร์แล้ว เปลี่ยนเอาลิเวอร์พูลขึ้นจอหลักเหอะ พอเปลี่ยนเอาลิเวอร์พูลขึ้นจอหลัก มันก็ดีขึ้นนะ คือ ได้เฮได้ลุ้นกันเยอะๆ ดีกว่ามานั่งแช่งซิตี้ ไม่ได้ทำให้เรามีความสุขในเกมปิดท้ายฤดูกาลเลย พอหันมาดูทีมตัวเองเลย มันก็ดีกว่า คือ มันส์ๆดี .. ณ ตอนนั้น เรารับรู้กันหมดแล้วว่า เราวืดชัวร์ วืดจริงๆ ว่าวสินะ ... เราก็เชียร์ในช่วงเวลาที่เหลือให้เต็มที่ แบบนี้เรามีความสุขกว่าเยอะ
พอจบเกม เขาก็ตัดภาพซิตี้ฉลองแชมป์ขึ้นมา พอดีเราไม่ได้สังเกตุมาก่อน เราว่าซิตี้เจ๋งดีตรงที่พอได้แชมป์ปุ๊ป เปิดให้แฟนๆลงไปในสนามทันที ซึ่งในแง่นึงก็ถือว่าใจพอสมควร คือ ไม่ห่วงเรื่องความปลอดภัยเลย เราจำได้ติดตาปีที่ชิงกับแมนฯยู ไม่กี่วินาทีหลังจากกุนยิง เอติฮัดกลายเป็นสีฟ้าหมด ซึ่งเราไม่เคยเห็นทีมอื่นทำ เคยเห็นแต่พิธีมอบเหรียญ ยกถ้วยปกติ (อาจจะหลงหูหลงตาไป แต่ที่พอนึกออก ก็จำไม่ได้เลย มาลองถามแฟนผีแล้ว แฟนผีก็บอกว่าไม่มีแบบนั้นเหมือนกัน)
คือที่พระราม 9 เขาก็มีพลุจุดฉลองให้ทีมแชมป์ ให้แฟนซิตี้จำนวนนึงขึ้นเวทีไปชูถ้วยจำลอง ซึ่งเราอยู่ดูนิดนึง (คือเพื่อนแมร่งจะรอลุ้น วีออส = =) นาทีนั้นยังรู้สึก เออ แมร่ง ไม่ใช่เราจริงๆด้วย ... มันก็ทำใจมาตั้งแต่นัดซัวเรซร้องไห้แล้วนะเอาจริงๆ ร้องไปแล้วในนัดนั้น แต่พอถึงเวลาที่มันวืดไปจริงๆ มันก็รู้สึกโหวงๆอยู่ดี เราเข้าตามเพจแฟนคลับ หลายคนบอกว่า "ไม่เป็นไร เราได้ไปชปล. ไม่เป็นไรเราเหนือกว่าแมนฯยู" แต่สำหรับเรา เรื่องนี้มันเฉยๆมาก มาปลอบใจอะไรไม่ได้เท่าไหร่
ทีแรกเคยคิดว่า นัดสุดท้ายไม่ว่า แชมป์หรือว่าว เรานอนร้องไห้แน่ๆเลย พอถึงเวลาจริงๆ คือ เฉยๆมาก ไม่มีน้ำตารื้น ไม่มีน้ำตาซึม ไม่มีอะไรทั้งสิ้น กลับมาดู มาดริดต่อ ช้ำหนักกว่าเดิม มาดริดแมร่งก็น่าจะว่าวตามไปด้วย เลยอารมณ์ประมาณ เออ ดีเหมือนกัน คืนนี้จัดเต็มไปเลยแสรสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ปีที่แล้วเราร้องไห้หนักมากกับแชมป์ว่าวของมาดริด เพราะรู้สึกว่า ทีมเรามีดราม่าเยอะ เราเหนื่อย เรากดดัน เราควรมีอะไรมาปลอบใจเราบ้าง
แต่สุดท้ายมันก็ไม่มี
ปีนี้กับลิเวอร์พูล .. พอได้แชมป์ว่าว (อีกแล้ว) ปีนี้ยังมีคนแถมแชมป์เวิ่นให้อีก ซึ่งแต่เดิมเราก็ครองแชมป์โม้อยู่แล้ว
เลยมาครบองค์ประชุม ว่าว-เวิ่น-โม้
แต่เรากลับ .. รู้สึกอึ้ง ที่เราว่าว .. เสียดายจริงๆ แต่อาจจะไม่ถึงขั้นเสียใจ (ปีที่มาดริดว่าว เราเสียใจมาก)
เพราะว่า แบบที่เจอร์ราร์ดพูดข้างต้นนั่นแหละ เราลุ้นๆๆๆ เราหวังๆๆๆ เราเชื่อๆๆๆ จริงๆว่าเราจะได้แชมป์
สุดท้ายพอไม่ได้ มันก็ผิดหวัง แต่เพราะ ทุกเกมในฤดูกาลนี้มีค่ามาก
จริงๆ ความรู้สึกเสียดายกับเสียใจมันอาจจะผสมๆกันก็ได้
แต่ความเสียดายมีมากกว่า
ปีนี้ .. แมร่งก็ยังไม่ใช่เราจริงๆ
เจอร์ราร์ดใช้เวลาตั้ง 33 ปีกว่าจะมีความรู้สึกใกล้เคียงกับการลุ้นแชมป์ได้ขนาดนี้
เห้ย เราก็รู้สึกเหมือนกัน
สุดท้ายมันจบที่เราไม่ได้แชมป์ มันก็คือ อีก 1 ฤดูกาลที่ยิ่งใหญ่ของเรา
มันมีค่ามากจริงๆ
หลังจบเกมสุดท้ายได้ฝากให้ท่าน ไทยมุงฯวาด Avatar เป็ดแดงน่ารักมาให้
จะเป็ด จะหงส์ เป็นเรื่องที่เราคิดไปเองทั้งนั้น เอาจริงๆ มันไม่ใช่ทั้งเป็ดทั้งหงส์ด้วยซ้ำ
ลองมองให้มันน่ารัก มันก็น่ารักได้ค่ะ
เท่านั้นยังไม่พอ วันนี้กลับห้องมา ยังเจอปาร์ตี้ชาวแก๊ง เค้าทำป้ายเชียร์รออีก
ถ้าจะมองให้เป็นเรื่องตลก มันก็ตลกค่ะ จริงๆนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
อ้อ.. อีกอย่าง ..
ขอติหน่อยคือ เราว่าคนพากย์ที่เดอะ แกรนด์ พระราม 9 พากย์ได้แย่มาก คือ ไม่ควรพากย์แซวเวสแฮมแรงขนาดนั้นเลยจริงๆ ทำเราเสียอารมณ์พอสมควร
คือเราเข้าใจว่า อารมณ์มันพาไปนะ คือ ยิงมุกเยอะๆแล้วมันก็ตลกดี ถ้าแซวแค่ทีมเรา แต่ถ้าเราเป็นแฟนเวสแฮม เราโคตรไม่ขำ จะเกลียดแฟนลิเวอร์พูลเพราะเหตุนี้แหละ
รู้ว่าห้ามไม่ได้หรอกไอ้เรื่องบลัฟกัน เห็นด้วยกับการบลัฟทีมอริ หรือทีมที่แข่งด้วย แต่ไอ้เรื่องทีมที่เค้าแข่งตามตารางของเค้าปกติ แต่สุดท้ายผลการแข่งขันไม่เอื้อประโยชน์ให้เรานี่ แล้วเราไปแซวเค้าแรงๆ เราว่า ไม่ใช่เรื่องสนุกอ่ะ ... ฝากสำหรับคนพากย์หรือแฟนบอลคนอื่นๆด้วยนะ
คราวนี้ 6600 ตัวอักษร ปกติเราพิมพ์เต็มโควต้า 1 หมื่นตัวอักษร สำหรับเราถือว่า ไม่ยาวมากนะอันนี้ กึ่งๆ กำลังดี
พยายามจะสั้นแล้ว แต่มันอดไม่ได้จริงๆ อิอิ