สวัสดีคะทุกคน กระทู้ของเราวันนี้ เราเขียนขึ้นเพื่อระบายความในใจของเรา เป็นเรื่องราวความรัก (หรือความโง่ของเราก็ไม่รู้สินะ) ตอนนี้เราเลิกกับแฟนเราแล้วคะ ถามว่าอยากเลิกมั้ย ..ไม่เลย.. แต่เหตุผลที่เราเลิก เราจะเล่าให้ฟังนะ
เราคบกับแฟนเรามาย่างเข้าปีที่6แล้วคะ ตลอดเวลาที่คบกันใครๆก็ต่างอิจฉาและชมแฟนของเรามาตลอด ถ้าเกิดวันไหนเราทะเลาะกัน เพื่อนๆก็จะมาด่าเราทำนองว่าทำไมเรางี่เง่าอย่างงี้ ทำไมไม่พูดดีๆอย่างงั้น เราจะเป็นฝ่ายโดนเสมอ เพราะจากภายนอกแล้วแฟนเราดูสมบูรณ์แบบมาก ดูรักเราและซื่อสัตย์กับเรามากๆ แต่อาจเพราะเราเป็นคนตรงๆบุคลิกอาจดูแรงๆทุกคนเลยมองว่าเราเป็นฝ่ายหาเรื่องทะเลาะกัยแฟนเสมอ ตลอดระยะเวลา5ปีกว่าๆ เราคบแฟนแค่คนเดียว จริงๆเราอยู่ด้วยกันประมาณ2ปีคะ อีก3ปีกว่าๆเราห่างกันเพราะเราย้ายมาเรียนมหาลัยคนละจังหวัดกัน 5ปีกว่านี้เราคบแฟนอย่างจริงใจและซื่อสัตย์ เราปิดใจแบบสนิท มีคนเข้ามาคุยแต่เราไม่เคยเปิดใจเลย และเราก็บอกแฟนเราตลอด เราก็คิดเสมอว่าแฟนเราคงซื่อสัตย์กับเราแบบที่เราทำ แต่เปล่าเลย เขานอกใจเราหลายครั้งมากๆ เริ่มตั้งแต่เพิ่งคบกันประมาน2-3เดือน ครั้งนั้นเขาหายไป ปิดโทรศัพท์ประมาณ2-3วัน พอเราถามเขาบอกว่าไปนอนบ้านญาติไม่มีสัณญาณ เราก็เชื่อ จนวันหนึ่งเขามาหาเรา แล้วโทรศัพท์ก็เข้า เขามีท่าทีอึกอัก เราเลยเอาโทรศัพท์เขามารับ จึงได้รู้ว่าแฟนเก่าเขาโทรมา และที่เขาหายไป2-3วันนั้นเขาไปนอนบ้านแฟนเก่ามา TT เราร้องไห้ถามเขาว่าจะเอายังงัย เขาขอโอกาส แล้วเราก็ยอมให้อภัย(โง่ใช่มะ) หลังจากนั้นเขาก็ทำตัวดี จนเราคิดว่า โอเคคงไม่มีอะไรแล้วละ จากนั้นเขาก้ได้งานทำ เราจะไปรับ-ไปส่งเขาที่ทำงานทุกวัน วันหนึ่งเราสังเกตุเห็น ผญ คนหนึ่งยืนอยู่หน้าที่ทำงานเขา เขาดูตื่นเต้นมาก เราอยู่หน้าเขาแต่เขามองข้ามเรา ยิ้มให้ ผญ คนนั้นอย่างออกหน้าออกตา เรามาปะติดปะต่อได้ว่า เราเคยเดินสวนกับ ผญ คนนั้น แล้วแฟนของเราก็ดูระรี้ระริกมากๆ เย็นวันนั้นเราจึงซักเขา เขาบอกเราว่า ชื่อ.. มาหาเขาที่ทำงาน พูดคุยกันไม่กี่ครั้ง แค่คุย ผญ คนนั้นมีแฟนแล้ว (คือเราก็ งง แค่คุยจะออกอาการขนาดนี้เลยหรอ?) เรารู้ว่าไม่ใช่แค่นั้น แต่เขาปากแข็งมากๆ จะโกหกทุกอย่าง ไม่ยอมรับอะไรเลย เราเลยขอเลิกกับเขา แต่เขาไม่ยอม เขาออกจากงาน เพื่อให้เราสบายใจ แล้วเราก็ยอมอีก(โง่เกินบรรยาย) ยังคะ ยังไม่จบแค่นั้น มีอีกเยอะ ที่เล็กๆน้อยๆเราข้ามนะ เพราะเยอะมากเอาเนื้อๆนะ หลังจากนั้นเขาก็ทำตัวดีอีก ดีจนเราตายใจ คิดว่าเขาคงไม่ทำอีกแล้ว เขาดูแลเราดีมากๆ จนวันที่เราต้องห่างกัน เขาสัญญาว่าจะรักเรา รอเราคนเดียว เราโทรคุยกันทุกวันจนเรามั่นใจในเขามากๆ และแล้วก้มาถึงวันเลวร้ายอีกแล้ว เขาหายไปอีกแล้ว2วัน ปิดโทรศัพท์ เราหวิวๆในใจมากๆ พอกลางคืนเขาโทรมา (ลืมไปวันนั้นวันวาเลนไทน์คะ) เราถามว่าหายไปไหน เขาบอกมานอนบ้านเพื่อน ชื่อ...(ชื่อเพื่อนสนิทเขา) เขาบอกรักเราวันวาร์เลนไทน์ แล้วเขาก็บอกว่านอนก่อนนะ เราก็โอเค เช้าเราโทรหาเขาไม่ติดอีก เราคิดว่าแบตคงหมด เราเลยโทรไปเบอร์แม่เขา สิ่งที่แม่เขาบอกคือ เขาไปนอนบ้าน..(ชื่อแฟนเก่าอีกคนของเขา)หน้าเราชาไปหมด พยายามโทรหาเขา พอโทรติด เขาทำเหมือนไม่มีอะไร พอเราถามขึ้นมา เขาก็อึ้ง แล้วยอมรับ (เราเจ็บมาก วันวาร์เลนไทน์ วันแห่งความรัก แต่..เขากลับไปนอนกับแฟนเก่า มันอธิบายไม่ถูกจริงๆ) เราเข้าfacebookของแฟนเก่าเขาดู เราเลยรู้ว่าเขามีเฟสบุคอีกอันเพื่อคุยกับแฟนเก่าเขา เราเลยถามเขา ซึ่งเขาคงลืมไปว่าเราเข้าไปดูรายละเอียดไม่ได้เพราะเขาตังส่วนตัวไว้ เขาเลยสารภาพว่ามีอีกคนที่คุยในเฟส (ตึ่ง..เวรกรรมอะไรของช้านนน) เราเอารหัสเฟสใหม่เขามาดู เหมือนโลกพังใส่หน้า เขารักกันมากในเฟสอันนี้ เรียกที่รักทุกคำ เปิดตัวกันอย่างเป็นเรื่องเป็นราว เหมือนโดนตบหน้าคะ ทุกอย่างที่เราคิดมันพังไปหมด แล้วเขาก้แก้ปัญหาแบบผักชีโรยหน้าเหมือนเดิม เขาลบเฟสนั้น แล้วโทรบอกแฟนเก่าว่าเลิกยุ่งกับเขาได้แล้ว(ทั้งๆที่มัน เป็นฝ่ายไปหาเขาเอง) เราบอกเลิกเขา แล้วเขาก็ขอโอกาสเราอีก แล้วเรา..เอิ่ม..ยอมอีกคร้า (
เจ็บไม่จำ) ตลอดเวลาที่เราคบกับเขา ทุกครั้งที่เราโทรหาเขาไม่ติด หรือไม่รับ เราจะโทรเยอะมากๆ แต่เราโทร เราไม่เคยคิดว่าเขาจะอยู่กับใคร ไม่เคยคิดว่าเขาจะนอกใจ ไม่เคยเลย เราคิดแค่เขาจะเป็นอะไรมั้ย จะมีอุบัติเหตุหรือเปล่า แค่นั้นจิงๆ แต่มันกลายเป็นว่า เราเซ้าซี้น่ารำคาญ
หลังจากนั้นก้เหมือนทุกอย่างจะราบรื่น(หรือเขาอาจปิดบังที่เราไม่รู้ ก็เป็นได้) จนผ่านมา5ปีกว่า เราก้คุยเฟสกับเขาปกติ เราถามเขาว่ารักเรามั้ย(ปกติจะถามกันทุกวันอยู่แล้ว)เขาตอบเรามาว่า..รักคับ เราก็ถามต่อว่า แล้วจะนอกใจอีกป่ะ(ปกติเขาจะตอบว่า ไม่แล้ว) แต่เขาตอบกลับมาว่า ..ขอโทษนะ.. เราอึ้ง ถามเขาว่าทำไมทำแบบนี้ เขาบอกว่าเขาเหงา(แล้วกูไม่เหงาหรอ?) เขาบอกว่าเขารอเราไม่ไหว(แล้วที่ผ่านมาละ) เราก็ถามเขาว่านี่คือคำบอกเลิกใช่มั้ย เรากำลังจะเลิกกันใช่มั้ย ..เขาบอกว่าเขาขอโทษ.. แต่คราวนี้เราทนไม่ไหวแล้ว เราเลยบอกว่า ขอให้คนนั้นรักตัวเองแบบที่เค้ารักนะ ส่วนเรา อย่าได้พบได้เจอกันอีก!
เราเจ็บมากๆที่พูดไปแบบนั้น แต่เราไม่อยากเจ็บต่อไปอีกแล้ว หลังจากนั้นเราไม่ติดต่อเขาอีก จนเขาทักไลน์มา บอกว่าเขาทำใจไม่ได้ ขาดเราไม่ได้ เราเลยบอกเขาว่า เดี๋ยวเขาก้ทำได้ เดี๋ยวก็มีคนใหม่ เราบอกว่า เราสัญญาจะคุยเป็นเพื่อนเขาจนกว่าเขาจะมีคนใหม่ เขาบอกว่าเขาไม่มีวันมีคนใหม่ แต่ผ่านไปไม่ถึงเดือน เขาก้หายๆไป เราก็ถามว่ามีแฟนแล้วหรอ มีแล้วก็บอก เราจะได้ไปจากชีวิตเขา(ยอมรับว่าเราเองยังรักเขาอยู่มากๆ) เขาบอกว่าไม่มี(แต่จิงๆมีแล้ว) เขาก้คุยกับเรา แต่น้อยลงเรื่อยๆ เรารู้ว่าเขาโกหกอีกตามเคย ว่าไม่มี จนเราตัดสินใจเลิกติดต่อเขาเอง เขาก็ทักมาบอกว่า เขาแค่มีคนคุยยังไม่ใช่แฟน ถามเราว่าจะเลิกคุยกับเขาแล้วหรอ ? เราเลยตอบกลับไปว่าใช่ เราขอให้เขาโชคดี รักกับคนนั้นนานๆ...
เราเขียนขึ้นแค่อยากระบาย ในสิ่งที่เราพยายามบอกเขามาตลอด ว่าเราเจ็บปวดแค่ไหน แต่เขามองว่ามันเป็นเรื่องงี่เง่า ชอบเอาเรื่องเก่ามาพูด ตอนนี้เราเลือกที่จะถอยออกมาจากตรงนั้น ทำให้เรามองหลายๆอย่างชัดขึ้น ถึงแม้ว่าเรายังทำใจไม่ได้ แต่เราคงจะไม่หวนกลับไปอีก พอแล้ว พอสักที ถือว่าเราหมดเวรต่อกันแล้ว เราก็หวังว่าเขาจะเลิกนิสัยนั้น แล้วรักกับคนใหม่แบบจิงใจ ใครที่กำลังเป็นแบบเรา อย่าท้อนะคะ เราสวย เราเก่ง เราทำได้ เรายังมีพ่อ แม่ มีเพื่อนที่เขารักเรามากๆ คนที่ไม่รักเราแค่คนเดียว อย่าเสียใจให้เขานานคะ มีอีกเยอะมนุษย์ที่ไม่สมหวังในความรักแบบเรา(จำเขามา) เราจะผ่านมันไปด้วยกันคะ แล้วสักวันเมื่อเรามองกลับมา เราจะไม่เสียใจที่ทำแบบนี้คะ ^^
เจ็บ..แต่ทุกอย่างจะจบ ฉันจะเข้มแข็ง
เราคบกับแฟนเรามาย่างเข้าปีที่6แล้วคะ ตลอดเวลาที่คบกันใครๆก็ต่างอิจฉาและชมแฟนของเรามาตลอด ถ้าเกิดวันไหนเราทะเลาะกัน เพื่อนๆก็จะมาด่าเราทำนองว่าทำไมเรางี่เง่าอย่างงี้ ทำไมไม่พูดดีๆอย่างงั้น เราจะเป็นฝ่ายโดนเสมอ เพราะจากภายนอกแล้วแฟนเราดูสมบูรณ์แบบมาก ดูรักเราและซื่อสัตย์กับเรามากๆ แต่อาจเพราะเราเป็นคนตรงๆบุคลิกอาจดูแรงๆทุกคนเลยมองว่าเราเป็นฝ่ายหาเรื่องทะเลาะกัยแฟนเสมอ ตลอดระยะเวลา5ปีกว่าๆ เราคบแฟนแค่คนเดียว จริงๆเราอยู่ด้วยกันประมาณ2ปีคะ อีก3ปีกว่าๆเราห่างกันเพราะเราย้ายมาเรียนมหาลัยคนละจังหวัดกัน 5ปีกว่านี้เราคบแฟนอย่างจริงใจและซื่อสัตย์ เราปิดใจแบบสนิท มีคนเข้ามาคุยแต่เราไม่เคยเปิดใจเลย และเราก็บอกแฟนเราตลอด เราก็คิดเสมอว่าแฟนเราคงซื่อสัตย์กับเราแบบที่เราทำ แต่เปล่าเลย เขานอกใจเราหลายครั้งมากๆ เริ่มตั้งแต่เพิ่งคบกันประมาน2-3เดือน ครั้งนั้นเขาหายไป ปิดโทรศัพท์ประมาณ2-3วัน พอเราถามเขาบอกว่าไปนอนบ้านญาติไม่มีสัณญาณ เราก็เชื่อ จนวันหนึ่งเขามาหาเรา แล้วโทรศัพท์ก็เข้า เขามีท่าทีอึกอัก เราเลยเอาโทรศัพท์เขามารับ จึงได้รู้ว่าแฟนเก่าเขาโทรมา และที่เขาหายไป2-3วันนั้นเขาไปนอนบ้านแฟนเก่ามา TT เราร้องไห้ถามเขาว่าจะเอายังงัย เขาขอโอกาส แล้วเราก็ยอมให้อภัย(โง่ใช่มะ) หลังจากนั้นเขาก็ทำตัวดี จนเราคิดว่า โอเคคงไม่มีอะไรแล้วละ จากนั้นเขาก้ได้งานทำ เราจะไปรับ-ไปส่งเขาที่ทำงานทุกวัน วันหนึ่งเราสังเกตุเห็น ผญ คนหนึ่งยืนอยู่หน้าที่ทำงานเขา เขาดูตื่นเต้นมาก เราอยู่หน้าเขาแต่เขามองข้ามเรา ยิ้มให้ ผญ คนนั้นอย่างออกหน้าออกตา เรามาปะติดปะต่อได้ว่า เราเคยเดินสวนกับ ผญ คนนั้น แล้วแฟนของเราก็ดูระรี้ระริกมากๆ เย็นวันนั้นเราจึงซักเขา เขาบอกเราว่า ชื่อ.. มาหาเขาที่ทำงาน พูดคุยกันไม่กี่ครั้ง แค่คุย ผญ คนนั้นมีแฟนแล้ว (คือเราก็ งง แค่คุยจะออกอาการขนาดนี้เลยหรอ?) เรารู้ว่าไม่ใช่แค่นั้น แต่เขาปากแข็งมากๆ จะโกหกทุกอย่าง ไม่ยอมรับอะไรเลย เราเลยขอเลิกกับเขา แต่เขาไม่ยอม เขาออกจากงาน เพื่อให้เราสบายใจ แล้วเราก็ยอมอีก(โง่เกินบรรยาย) ยังคะ ยังไม่จบแค่นั้น มีอีกเยอะ ที่เล็กๆน้อยๆเราข้ามนะ เพราะเยอะมากเอาเนื้อๆนะ หลังจากนั้นเขาก็ทำตัวดีอีก ดีจนเราตายใจ คิดว่าเขาคงไม่ทำอีกแล้ว เขาดูแลเราดีมากๆ จนวันที่เราต้องห่างกัน เขาสัญญาว่าจะรักเรา รอเราคนเดียว เราโทรคุยกันทุกวันจนเรามั่นใจในเขามากๆ และแล้วก้มาถึงวันเลวร้ายอีกแล้ว เขาหายไปอีกแล้ว2วัน ปิดโทรศัพท์ เราหวิวๆในใจมากๆ พอกลางคืนเขาโทรมา (ลืมไปวันนั้นวันวาเลนไทน์คะ) เราถามว่าหายไปไหน เขาบอกมานอนบ้านเพื่อน ชื่อ...(ชื่อเพื่อนสนิทเขา) เขาบอกรักเราวันวาร์เลนไทน์ แล้วเขาก็บอกว่านอนก่อนนะ เราก็โอเค เช้าเราโทรหาเขาไม่ติดอีก เราคิดว่าแบตคงหมด เราเลยโทรไปเบอร์แม่เขา สิ่งที่แม่เขาบอกคือ เขาไปนอนบ้าน..(ชื่อแฟนเก่าอีกคนของเขา)หน้าเราชาไปหมด พยายามโทรหาเขา พอโทรติด เขาทำเหมือนไม่มีอะไร พอเราถามขึ้นมา เขาก็อึ้ง แล้วยอมรับ (เราเจ็บมาก วันวาร์เลนไทน์ วันแห่งความรัก แต่..เขากลับไปนอนกับแฟนเก่า มันอธิบายไม่ถูกจริงๆ) เราเข้าfacebookของแฟนเก่าเขาดู เราเลยรู้ว่าเขามีเฟสบุคอีกอันเพื่อคุยกับแฟนเก่าเขา เราเลยถามเขา ซึ่งเขาคงลืมไปว่าเราเข้าไปดูรายละเอียดไม่ได้เพราะเขาตังส่วนตัวไว้ เขาเลยสารภาพว่ามีอีกคนที่คุยในเฟส (ตึ่ง..เวรกรรมอะไรของช้านนน) เราเอารหัสเฟสใหม่เขามาดู เหมือนโลกพังใส่หน้า เขารักกันมากในเฟสอันนี้ เรียกที่รักทุกคำ เปิดตัวกันอย่างเป็นเรื่องเป็นราว เหมือนโดนตบหน้าคะ ทุกอย่างที่เราคิดมันพังไปหมด แล้วเขาก้แก้ปัญหาแบบผักชีโรยหน้าเหมือนเดิม เขาลบเฟสนั้น แล้วโทรบอกแฟนเก่าว่าเลิกยุ่งกับเขาได้แล้ว(ทั้งๆที่มัน เป็นฝ่ายไปหาเขาเอง) เราบอกเลิกเขา แล้วเขาก็ขอโอกาสเราอีก แล้วเรา..เอิ่ม..ยอมอีกคร้า (
เราเจ็บมากๆที่พูดไปแบบนั้น แต่เราไม่อยากเจ็บต่อไปอีกแล้ว หลังจากนั้นเราไม่ติดต่อเขาอีก จนเขาทักไลน์มา บอกว่าเขาทำใจไม่ได้ ขาดเราไม่ได้ เราเลยบอกเขาว่า เดี๋ยวเขาก้ทำได้ เดี๋ยวก็มีคนใหม่ เราบอกว่า เราสัญญาจะคุยเป็นเพื่อนเขาจนกว่าเขาจะมีคนใหม่ เขาบอกว่าเขาไม่มีวันมีคนใหม่ แต่ผ่านไปไม่ถึงเดือน เขาก้หายๆไป เราก็ถามว่ามีแฟนแล้วหรอ มีแล้วก็บอก เราจะได้ไปจากชีวิตเขา(ยอมรับว่าเราเองยังรักเขาอยู่มากๆ) เขาบอกว่าไม่มี(แต่จิงๆมีแล้ว) เขาก้คุยกับเรา แต่น้อยลงเรื่อยๆ เรารู้ว่าเขาโกหกอีกตามเคย ว่าไม่มี จนเราตัดสินใจเลิกติดต่อเขาเอง เขาก็ทักมาบอกว่า เขาแค่มีคนคุยยังไม่ใช่แฟน ถามเราว่าจะเลิกคุยกับเขาแล้วหรอ ? เราเลยตอบกลับไปว่าใช่ เราขอให้เขาโชคดี รักกับคนนั้นนานๆ...
เราเขียนขึ้นแค่อยากระบาย ในสิ่งที่เราพยายามบอกเขามาตลอด ว่าเราเจ็บปวดแค่ไหน แต่เขามองว่ามันเป็นเรื่องงี่เง่า ชอบเอาเรื่องเก่ามาพูด ตอนนี้เราเลือกที่จะถอยออกมาจากตรงนั้น ทำให้เรามองหลายๆอย่างชัดขึ้น ถึงแม้ว่าเรายังทำใจไม่ได้ แต่เราคงจะไม่หวนกลับไปอีก พอแล้ว พอสักที ถือว่าเราหมดเวรต่อกันแล้ว เราก็หวังว่าเขาจะเลิกนิสัยนั้น แล้วรักกับคนใหม่แบบจิงใจ ใครที่กำลังเป็นแบบเรา อย่าท้อนะคะ เราสวย เราเก่ง เราทำได้ เรายังมีพ่อ แม่ มีเพื่อนที่เขารักเรามากๆ คนที่ไม่รักเราแค่คนเดียว อย่าเสียใจให้เขานานคะ มีอีกเยอะมนุษย์ที่ไม่สมหวังในความรักแบบเรา(จำเขามา) เราจะผ่านมันไปด้วยกันคะ แล้วสักวันเมื่อเรามองกลับมา เราจะไม่เสียใจที่ทำแบบนี้คะ ^^