คือเรากับสามีแต่งงานมาครบ 8 ปี เมื่อไม่กี่วันนี่เอง และรวมตั้งแต่รู้จักกัน คบกัน เลิกกัน กลับมาคืนดีกัน แต่งงาน รวมแล้วก็เข้าปีที่ 15 ด้วยพื้นฐานนิสัยสามีเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยแสดงความรัก ไม่หวาน หูตึง ชอบตีความคำพูดเราไปอีกอย่าง ขี้ลืม ขี้งอน ขี้โวยวาย ใจร้อน ชอบพูดห้วน ๆ  สาเหตุเหล่านี้เป็นชนวนให้เราทะเลาะกันบ่อย
          ตัวเราก็ใช่ย่อยนะคะไม่ใช่มองเห็นแต่ความผิดของสามี ขี้บ่น ขี้หงุดหงิด ขี้รำคาญ ขี้ใจน้อย และอีกสารพัดขี้ ไม่อยากประจานตัวเองมากไปกว่านี้ 555
         เวลาทะเลาะกัน พอใจเย็นมานั่งคุยกันว่าใครผิด เราถ้าผิดส่วนมากเราจะยอมรับแต่ก็มีบ้างที่ดื้อไม่ยอมรับผิดในขณะนั้น ส่วนคุณสามีไม่มีทางค่ะสะกดคำว่าผิดไม่เป็น  ยกตัวอย่างตื่นมาเจอหน้าเมียประโยคแรกคือ “ให้อาหารปลาหรือยัง” สายหน่อยถามอีกแล้ว บ่าย ๆ ถามอีกรอบ คนตอบเลยโมโห ว๊ากกลับ งอนซิคะ เถียงด้วยว่าเพิ่งถามเอง แค่นี้ต้องโวยวาย (ขี้ลืม + ขี้รำคาญ = แง๊งใส่กัน) อันนี้แค่เรื่องภายในวันเดียวยังพออธิบายได้ว่า ถามตอนไหน ที่ไหน แต่บางเรื่องถามกันข้ามอาทิตย์ เราก็จำไม่ได้ว่าถามตอนไหน ในกรณีข้ามวันแบบนี้ถ้าถามไม่เกิน 3 ครั้งเราจะไม่โวยวายค่ะ แต่ส่วนใหญ่เกินแน่นอนพอเราโวยก็ไม่เคยยอมรับเพราะหลักฐานเราอ่อน จำเวลาและวันที่ไม่ได้ แม้จะจำสถานที่ได้จำเลยก็ไม่รับผิดอยู่ดี
และอีกหลาย ๆ เรื่องที่ทะเลาะกัน เค้าไม่เคยยอมรับผิด อย่างบางทีเราถามดี ๆ ก็ตะคอกตอบ เรางอน พอใจเย็นคุยกันเราถามทำไมต้องตะคอก เมียไม่ชอบก็รู้อยู่ คำตอบคือ  “ตะคอกที่หนาย หูไม่ดีแล้วหาเรื่องรึเปล่า” น่านโยนความผิดมาให้เราเช่นเคย