การด่าเพื่อนหรือพูดคำหยาบแบบจำเป็นจริงๆ ถือว่าเป็นบาปมั้ยคะ

คือเราเป็นคนที่อ่อนต่อโลก ไม่เคยพูดคำหยาบเลยสักคำเดียว เพราะคนในครอบครัวเราสอนมาแบบนี้ เรามักชอบถูกพวกเพื่อนผู้ชายที่ไม่รู้จักล้อแรงๆบ่อยแต่เราก็อดทน พยายามเดินหนีตลอด จนมีเพื่อนบางคนพูดว่าถ้าเรามัวแต่เดินหนีแบบนี้ตลอดไปหรือแค่พูดดีๆ ไม่ต่อปากต่อคำแบบด่ามันไปแบบนี้ พวกมันก็จะได้ใจต่อไปอ่ะดิ วันหลังด่ามันไปเลยนะ แต่พอถึงเวลาจริงเราก็พูดออกไปไม่ได้ทุกที เนื่องจากเราเป็นนักปฎิบัติธรรมบ่อยๆคนนึง จึงรู้ว่าพระท่านสอนว่าถ้าพูดออกไปมันอาจเป็นบาปต่อตัวเราได้ ยิ่งเราพูดไปมากครั้งเท่าไหร่บาปก็จะยิ่งก่อตัวขึ้นมากเท่านั้น แม้คนที่ฟังเขาจะชิลๆเพราะเป็นธรรมดาของวัยรุ่นสมัยนี้ เราเลยคิดว่าถ้าพูดออกไปนอกจากเป็นบาปต่อตัวเองแล้วมันยังอาจทำให้บุญที่เราสร้างจากการปฎิบ้ติธรรมเริ่มเสื่อมลงด้วยค่ะ ด้วยเหตุนี้เราจึงอยากรู้ว่าถ้าเป็นกรณีจำเป็นแบบนี้ เราพูดออกไปตามที่เพื่อนเราบอกมันจะบาปมั้ย หรือที่เราคิดตอนแรกว่าจะไม่สร้างบาปให้ตัวเองโดยพูดหยาบคายมันคือการเลือกทางเดินที่ถูกต้องแล้ว