รัก....คนแปลกหน้า

เรา...รักคนแปลกหน้า
เค้าแอดเฟสเรามาเราคิดว่าเค้าเป็นผู้หญิง เห็นมาไลค์เราเยอะ
เราเลยอยากรู้จักเค้า จนคุยกันถึงรู้ว่าเค้าเป็นผู้ชาย

น่าแปลกนะ... รู้แค่ชื่อ และรูปไม่กี่รูป แต่เรากลับรู้สึกดีกับเค้า
เราคุยกันมาได้สักพัก เค้าเองก็บอกชอบผู้หญิงประมาณเรา

มันทำให้เรารู้สึกดีมากๆ เค้าไม่ได้ปากหวาน เค้าดูจริงใจ
เราคุยกันมาสักระยะจนรู้ว่าเค้า เล่นกีต้าเก่งนะ
และน่ารักมากๆ

เราเองก็รู้สึกแปลก เค้าคือคนแปลกหน้า ที่เราไม่เคยเจอกัน
แต่ทำไมเรารู้สึกรักเค้า เหมือนหาสิ่งนี้มานาน

จนเราคุยกันมาได้จะเดือนนึง เราเริ่มรับรู้ถึงความแปลกไป
เลยถามเค้าว่าเรายังเหมือนเดิมกันอีกมั้ย

เค้าก็บอกว่าขอโทษนะ เป็นพี่น้องกันได้มั้ย ยังไม่พร้อมจะมีใคร
เราเองก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเค้า แต่เราขอใหายไปได้มั้ย
เค้าบอกมันไม่มีเหตุผลเลย

เรากับเค้าก็คุยกันแบบนี้จนมาถึงเมื่อวานเราอึดอัดไม่ไหวเลยถามเค้า
ว่าตอนนี้พี่รู้สึกยังไงเทียบกับที่คุยกันแรกๆ
พี่เค้าบอก ไม่เหมือนเดิมแต่ไม่ได้แย่ เราก็โอเค ตกลงเป็นพี่น้องกัน

แล้วเราก็หายออกมาจากชีวิตเค้าเลย ^^ เพราะเราคิดว่า
เราเป็นไม่ได้แน่ๆ ถ้ายังมีเค้าอยู่ในตอนนี้ เพราะที่เค้าทำกับเราทุกวันนี้
ความรู้สึกเรา พี่น้องกันมันไม่น่าจะขนาดนี้

เค้าคอยเป็นห่วงเรา ตลอดแต่สำหรับเค้าไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
กับคนอื่นเค้าเองก็คงเป็นแบบนี้ แต่การที่พี่เค้าจะไปไหนมาไหน
คอยบอกเราตลอด เหมือนแรกๆที่เราคุยกัน เราว่ามันไม่ปกติแล้ว

เราคิดว่าเราออกมาเนี่ยแหละดีที่สุดแล้ว .......

เราสองคน มันก็แค่คนแปลกหน้าทั้งคู่ ผ่านไปสักพัก พี่คงจะลืม
ว่าครั้งนึงเคยรู้จักกัน และเราเองก็ภาวะนาให้เราลืมเค้าได้เร็วๆเหมือนกัน
เผื่อวันไหนบังเอิญเจอกัน จะได้ไม่รู้สึกแย่และอึดอัด

ขอโทษนะ ที่ออกมาแบบนี้ .....Syn


ฉันเลือกถูกแล้วใช่มั้ย ????