ก่อนแต่งตอนคุยกันจีบเป็นแฟนกันใหม่ๆ น่ารักขิกขุ พาไปกินพาไปเที่ยวไหนก็เกรงใจ ไปกินเหล้าที่ไหน หรือเพื่อนฝูงมาเยี่ยมหาก็ไม่เคยหน้าบูดหน้าเบี้ยว มานั่งเล่นด้วยให้เพื่อนหยอกล้อกันสนุกสนาน คุยกับเพื่อนได้ทุกคน ไม่เคยทำตัวงี่เง่าโทรจิกโทรตาม ทำให้เราซะอีกเป็นคนคิดถึงต้องโทรหาโทรถามตลอด ไม่เคยบ่น ไม่เคยน้อยใจอะไร มีงอนบ้างนิดหน่อยแต่ก็แบบน่ารักอ่ะ พอแต่งงานกันแล้วไหงกลายเป็นคนล่ะคนอ่ะครับ เพื่อนฝูงที่เคยรักที่เคยเอ็นดู หนีหายไปหมดแล้ว เขาเคยมาแวะเล่นแวะดื่มด้วยจากที่เคยคุยหยอกล้อ สนุกสนาน กลายมาเป็นพูดแขวะ พูดใส่เขา ทำหน้าบูดหน้าบึ้ง จนไม่มีใครเขาคบแล้ว จากที่ไม่เคยตามจิกตามจี้ ทุกวันนี้แทบจะออกจากบ้านไม่ได้ ออกไปธุระไม่ถึง 10 นาทีโทรจี้ยังกะออกไปเป็นชาติ มาช้า 2-3 นาที มันโกรธยังกะใครเอาไฟไปลนตรูด แวะเล่นกับเพื่อนฝูงแป๊บเดียว โดนด่าซะยังกะไปเที่ยวซ่อง ผู้หญิงโทรมาห้ามรับไม่งั้นเป็นเรื่องดีนะมันไม่ห้ามแม่โทรมา จะกินข้าวแต่ละทีต้องไปกินห้างกินข้างถนนไม่ได้ เวรเงินเดือน 2 หมื่นจากที่อยู่คนเดียวเหลือๆ พอมีเมียไม่รู้จะอะไรนักหนา ค่าเครื่องสำอางค์ ค่าเสื้อผ้า เที่ยวมันทุกวันหยุดอยากนอนอยู่บ้านก็ไม่ได้ ต้องพาไปเที่ยว ไม่สนว่าเงินจะเก็บ อนาคตจะเป็นยังไง ยิ่งช่วงนี้ท้องอีก นรกกว่าเดิมอีก ต้องเอาใจต้องประคบประหงมยังกะใข่ในหิน ทำงานก็ต้องไปส่งทั้งที่ไปเองได้ เลิกงานก็ต้องเลิกพร้อมกันห้ามทำโอ ไม่งั้นมีเรื่อง ว่านิดว่าหน่อย อัพสเตตัสลงเฟสตลอด เพื่อนเมียผมไม่รู้จักซักคน แต่มันว่าให้เราในเฟสยังกะมันรู้จักเราดี ผมจะเกลียดคำพวกนี้มาก "เป็นกำลังในให้นะ" "สู้ๆ" "เข้มแข็งเพื่อลูก" มันจะรู้ไหนเนี่ยว่าผมเป็นฝ่านโดนกระทำ เสียดายชีวิตชายโสดจริง ๆถ้าไอ้เพื่อนรักมันไม่ยุ ผมก็คงไม่เสียเพื่อนไปเป็นไงล่ะ

ยุกูดีนักได้เมียแล้วเสียเพื่อนเลย เซ็ง
ก่อนแต่งน่ารักนิสัยดีอยู่ด้วยมีความสุขไหงแต่งแล้วเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตรีนได้อ่ะครับ