องค์ชายผู่อี๋ได้ขึ้นครองราชย์ต่อจากสมเด็จพระจักรพรรดิกวังซวี่ในปี 1908 สาเหตุของการขึ้นครองราชย์เพราะพระนางซูสีไทเฮาซึ่งทรงใกล้สิ้นพระชนม์ทรงมีพระราชเสาวนีย์ให้พระองค์ขึ้นครองราชย์ เนื่องจากทรงมีเชื้อสายเยโฮนาลาอยู่ บวกกับทรงพระเยาว์และเป็นพระราชโอรสของฉุนชินหวังซึ่งทรงไว้วางใจสูง จึงได้ขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 12 แห่งราชวงศ์ชิง
พระนางซูสีไทเฮาทรงคาดหวังว่าตัวพระองค์เองจะได้บริหาร "ว่าราชการหลังม่าน" ต่อไป แต่หลังจากที่พระจักรพรรดิกวังซวี่ทรงสวรรคต พระนางเองก็ทรงสิ้นพระชนม์ตามไปหลังจากนั้น
พิธีราชาภิเษกดำเนินอย่างใหญ่โตเช่นเดียวกับจักรพรรดิทุกรัชกาล แต่แม้พิธีราชาภิเษกจะยิ่งใหญ่เพียงใด จักรพรรดิซวนถ่งก็ทรงเป็นได้เพียงแค่จักรพรรดิที่ไร้อำนาจ เพราะอำนาจในการบริหารเมืองตกอยู่ที่พระราชบิดากับพระราชมารดาบุญธรรม คือ ฉุนชินหวังกับพระนางหลงหยู่ไทเฮา และทรงไม่เคยมีโอกาสได้บริหารบ้านเมืองด้วยพระองค์เองเลย ตลอดชีวิตของพระองค์..
อีกมุมของจักรพรรดิผู่อี๋
พระนางซูสีไทเฮาทรงคาดหวังว่าตัวพระองค์เองจะได้บริหาร "ว่าราชการหลังม่าน" ต่อไป แต่หลังจากที่พระจักรพรรดิกวังซวี่ทรงสวรรคต พระนางเองก็ทรงสิ้นพระชนม์ตามไปหลังจากนั้น
พิธีราชาภิเษกดำเนินอย่างใหญ่โตเช่นเดียวกับจักรพรรดิทุกรัชกาล แต่แม้พิธีราชาภิเษกจะยิ่งใหญ่เพียงใด จักรพรรดิซวนถ่งก็ทรงเป็นได้เพียงแค่จักรพรรดิที่ไร้อำนาจ เพราะอำนาจในการบริหารเมืองตกอยู่ที่พระราชบิดากับพระราชมารดาบุญธรรม คือ ฉุนชินหวังกับพระนางหลงหยู่ไทเฮา และทรงไม่เคยมีโอกาสได้บริหารบ้านเมืองด้วยพระองค์เองเลย ตลอดชีวิตของพระองค์..