คือจขกท.มีเพื่อนคนนึง เค้ากำลังมีปัญหาเรื่องความรักค่ะ เลยให้จขกท.มาโพสเรื่องราวของเค้าให้หน่อยและอยากได้คำปรึกษาจากเพื่อนๆพี่ๆในพันทิป
"พอดีผมมีแฟนอยู่ ตอนนี้คบกันมาก็3ปีกว่าแล้ว เรามีปัญหากันค่อนข้างบ่อย ทะเลาะกันแทบทุกอาทิตย์ ผมเคยตัดสินใจที่จะเลิกกับเธอหลายครั้ง แต่ว่าก็กลัวเธอจะเสียใจ และกลัวตัวเองจะเสียใจมากๆด้วย ก็เลยไม่เลิกกันสักที แต่ถ้าไม่เลิก เราก็ทะเลาะกันอีก ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ ก็เสียใจเดิมๆ ไม่รู้ทำไม ปรึกษาเพื่อนๆก็ถามตลอดว่าคบกันทำไม ผมก็ตอบไม่ได้ เพราะมันเหมือนเรื่องของเรามันต่างกันมาก เช่น เวลาผมตัดสินใจทำอะไร ก็มักจะไม่ได้รับการเห็นด้วยจากอีกฝ่าย หรืออีกฝ่ายทำอะไร ผมก็ไม่รู้สึกสนใจ หรืออยากทำสิ่งนั้นร่วมกัน แตกต่างกันมาก จนบางครั้งผมรู้สึกท้อแท้มากเวลาคบกัน แล้วปัจจุบันผมก็มีปัญหากับเธอ และยังไม่ได้คุยกันประมาณเดือนกว่าๆ
แล้วมีวันหนึ่งผมได้บังเอิญนึกถึงแฟนเก่าของผมขึ้นมา จากที่ไม่เคยนึกถึงมาเลย ผมก็พยายามหาช่องทางที่อยากจะติดต่อแฟนเก่า หาแล้วหาอีก แล้วก็ไปหาจนเจอ จากนั้นผมก็คุยกับแฟนเก่าผม ผมรู้สึกดีมาก เราคุยกันหลายเรื่อง จนบางครั้งผมก็รู้สึกผิดที่ตัวเองมีแฟนอยู่แล้ว ถึงแม้จะไม่ได้เลิก แต่ยังไม่ได้คุยกัน ผมก็ไม่ควรจะทำอย่างนี้ ผมก็เลยบอกแฟนเก่าผมไปตรงๆ ว่าผมมีแฟนแล้วนะ รู้หรือเปล่า? จากที่คุยกันสนุกๆ ก็กลายเป็นความเครียด แฟนเก่าผมก็บอกว่า “ไม่ควรมาคุยแบบนี้ มันไม่ดี” ผมก็เข้าใจนะ แต่เหมือนเห็นแก่ตัว ก็อยากคุย คือแค่อยากเป็นเพื่อน ไม่ได้ติดต่อกันนาน บางเรื่องที่ผมค้างคา ผมก็อยากรู้ อยากถาม แต่สุดท้ายก็ไม่ได้อยู่ดี
ผมก็เลยมาคิด มาทบทวนการกระทำของตัวเอง ผมโทษตัวเองว่าทำผิดร้ายแรงมาก ต่อแฟนตัวเองและแฟนเก่าตัวเอง ยอมรับว่าเสียดายที่ไม่ได้คุยต่อ และก็เสียใจที่ทำผิดต่อแฟนตัวเอง (ถึงแม้จะแค่คุยกับแฟนเก่าเพื่อไถ่ถาม และอยากเป็นเพื่อนก็ตาม) และตอนนี้ผมก็ลังเลใจมาก ว่าผมควรจะไปต่อ หรือควรจะเลิกกับแฟนตัวเองดี เพราะบางครั้งผมก็รับไม่ไหวที่ทะเลาะกันบ่อย แต่อีกทางก็กลัวเสียเธอไปแล้วไม่กลับมาเหมือนแฟนเก่าผม
ทำไมโลกนี้ต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเราไม่สามารถคุยกับคนสองคนได้ เพียงเพราะเราเคยคบกัน ทั้งๆที่คน 2 คนไม่เคยรู้จักกัน แต่ทำไมเค้าต้องมากังวลถึงอีกฝ่ายเพราะเรา"
ขอคำปรึกษาเรื่องความรักให้เพื่อนค่ะ
"พอดีผมมีแฟนอยู่ ตอนนี้คบกันมาก็3ปีกว่าแล้ว เรามีปัญหากันค่อนข้างบ่อย ทะเลาะกันแทบทุกอาทิตย์ ผมเคยตัดสินใจที่จะเลิกกับเธอหลายครั้ง แต่ว่าก็กลัวเธอจะเสียใจ และกลัวตัวเองจะเสียใจมากๆด้วย ก็เลยไม่เลิกกันสักที แต่ถ้าไม่เลิก เราก็ทะเลาะกันอีก ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ ก็เสียใจเดิมๆ ไม่รู้ทำไม ปรึกษาเพื่อนๆก็ถามตลอดว่าคบกันทำไม ผมก็ตอบไม่ได้ เพราะมันเหมือนเรื่องของเรามันต่างกันมาก เช่น เวลาผมตัดสินใจทำอะไร ก็มักจะไม่ได้รับการเห็นด้วยจากอีกฝ่าย หรืออีกฝ่ายทำอะไร ผมก็ไม่รู้สึกสนใจ หรืออยากทำสิ่งนั้นร่วมกัน แตกต่างกันมาก จนบางครั้งผมรู้สึกท้อแท้มากเวลาคบกัน แล้วปัจจุบันผมก็มีปัญหากับเธอ และยังไม่ได้คุยกันประมาณเดือนกว่าๆ
แล้วมีวันหนึ่งผมได้บังเอิญนึกถึงแฟนเก่าของผมขึ้นมา จากที่ไม่เคยนึกถึงมาเลย ผมก็พยายามหาช่องทางที่อยากจะติดต่อแฟนเก่า หาแล้วหาอีก แล้วก็ไปหาจนเจอ จากนั้นผมก็คุยกับแฟนเก่าผม ผมรู้สึกดีมาก เราคุยกันหลายเรื่อง จนบางครั้งผมก็รู้สึกผิดที่ตัวเองมีแฟนอยู่แล้ว ถึงแม้จะไม่ได้เลิก แต่ยังไม่ได้คุยกัน ผมก็ไม่ควรจะทำอย่างนี้ ผมก็เลยบอกแฟนเก่าผมไปตรงๆ ว่าผมมีแฟนแล้วนะ รู้หรือเปล่า? จากที่คุยกันสนุกๆ ก็กลายเป็นความเครียด แฟนเก่าผมก็บอกว่า “ไม่ควรมาคุยแบบนี้ มันไม่ดี” ผมก็เข้าใจนะ แต่เหมือนเห็นแก่ตัว ก็อยากคุย คือแค่อยากเป็นเพื่อน ไม่ได้ติดต่อกันนาน บางเรื่องที่ผมค้างคา ผมก็อยากรู้ อยากถาม แต่สุดท้ายก็ไม่ได้อยู่ดี
ผมก็เลยมาคิด มาทบทวนการกระทำของตัวเอง ผมโทษตัวเองว่าทำผิดร้ายแรงมาก ต่อแฟนตัวเองและแฟนเก่าตัวเอง ยอมรับว่าเสียดายที่ไม่ได้คุยต่อ และก็เสียใจที่ทำผิดต่อแฟนตัวเอง (ถึงแม้จะแค่คุยกับแฟนเก่าเพื่อไถ่ถาม และอยากเป็นเพื่อนก็ตาม) และตอนนี้ผมก็ลังเลใจมาก ว่าผมควรจะไปต่อ หรือควรจะเลิกกับแฟนตัวเองดี เพราะบางครั้งผมก็รับไม่ไหวที่ทะเลาะกันบ่อย แต่อีกทางก็กลัวเสียเธอไปแล้วไม่กลับมาเหมือนแฟนเก่าผม
ทำไมโลกนี้ต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเราไม่สามารถคุยกับคนสองคนได้ เพียงเพราะเราเคยคบกัน ทั้งๆที่คน 2 คนไม่เคยรู้จักกัน แต่ทำไมเค้าต้องมากังวลถึงอีกฝ่ายเพราะเรา"