ในค่ำคืนนี้....เพื่อนๆ กำลัง "คิดถึง" ใครอยู่ครับ ><"

ฝากเพลงไว้ให้เธอฟังยามอ่อนล้า ยามเธอเจอกับปัญหา ผู้คนที่เธอสนทนาใข้อารมณ์ ฉุนเฉียวไร้เหตุผล ให้เธอไว้ฟังยามดึกที่เงียบสงัดไร้ผู้คน แต่เธอยังเป็นหนึ่งในไม่กี่คนยังคงอยู่ ด้วยหน้าที่ หรือการงานในสิ่งที

ดึกดื่น ในค่ำคืนที่เงียบสงัด ใต้แสงดาวสายลมโชยพัด หญ้าระบัดและหัวใจยังไหวเอน โดดเดี่ยว ความเปล่าเปลี่ยวเป็นเพื่อนเล่น กลางวันลึกลับและซ่อนเร้น ตกดึกโลดเต้น เล่นแสงดาว ดื่มด่ำ ความเหงาค่ำคืนและล

ทิวาสิ้น ทินกร จากจรไป ยามนี้ใจ ของเรา เหงาเหลือที่ คิดถึงคน จากลา วนาลี ไปอยู่เมือง แสงสี ที่ตระการ แสงตะเกียง สว่าง ต่างแสงไฟ เสียงเรไร ดั่งดนตรี ที่ขับขาน เธอคงลืม หมดสิ้น กลิ่นวันวาน คนอยู่บ้

จดหมายฉบับสุดท้าย Happy new year นะเธอ ขอให้ในปีนี้สำหรับเธอสุขภาพแข็งแรงไม่เจ็บไข้ได้ปวดถึงจะเป็นก็เป็นนิดเดียวนะ เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดในปีที่แล้วขอให้ปล่อยผ่านมันไป จดจำแต่เรื่องราวดีๆ ในปีที่ผ่า

"ลิฟต์หมายเลข 3" กลางเมืองหลวงอันวุ่นวาย มีตึกออฟฟิศสูงเสียดฟ้าแห่งหนึ่ง ตั้งตระหง่านราวกับสัญลักษณ์ของความมั่นคงทางธุรกิจ ผู้คนในตึกล้วนแต่งตัวดี ทำงานในห้องแอร์เย็นฉ่ำ และเชื่อในความปลอดภ

ตอนที่ 1: เสียงจากความมืด เสียงไซเรนรถพยาบาลกรีดฝ่าความเงียบของยามค่ำคืนในมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง แสงไฟวูบวาบสะท้อนกับผนังหอพักหญิงหลังเก่า ที่ยืนตระหง่านเงียบงันมาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่ของนักศึกษาในยุ

“อย่ามายุ่งกับฉันอีก!” เสียงตะโกนของ “อิงดาว” ดังก้องท้องนา ขณะที่เธอพยายามดึงข้อเท้าออกจากโคลนในคันนา แต่ชายหนุ่มร่างสูงผิวเข้มในเสื้อเชิ้ตสีซีดกลับยื่นมือมาช่วยเธออีกครั้ง

ตอนที่ 6: คืนแห่งการสารภาพ 🌙 เสียงฝนโปรยปรายลงมาเบา ๆ ในยามค่ำ หลังร้านคาเฟ่เล็ก ๆ แห่งนั้น มีนาเดินออกมาหลังจากล้างจานเสร็จ เธอเงยหน้ามองฟ้า... ลมเย็นแบบที่ไม่บ่อยนักในกรุงเทพฯ “ทำไมออกมายืนตา