ในฝันไม่มีอะไรมากค่ะ แค่เจอกัน มองกัน ยิ้มให้กัน นาน ๆ จะคุยกันทีเป็นการคุยแบบทักทาย ไม่มีอะไร แต่ตื่นมาฟินมาก ๆ อ่ะ ไม่เคยคิดว่าจะไม่ฝัน หรือทำไงให้ไม่ฝัน คืออยากฝันแบบนี้ทุกวันแหล่ะค่ะ แต่เวลาบังคับจะไม่ฝันถึง แต่เวลาที่ฝันถึงคือเวลาที่ไม่ได้คิดถึงเค้าเลย เหมือนมันมีอะไรบางอย่างที่เค้าเป็นที่ฝังใจเรา
หรือในใจเราลึก ๆ ยังรอเค้าอยู่ รักแรกตอน ป 4 (แก่แดดมาก แต่ก็ส่งจม. เล็ก ๆ ไปบอกว่าชอบเค้า)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โดยที่ไม่ลงชื่อ แต่ก็มีคนรู้จนได้ คนๆ นั้นคือครูประจำชั้นค่ะ แค่บรรทัดเดียว เป็นเอกลักษณ์มากเลยนะลายมือฉ้าน
หลังจากนั้นก็ยิ้มให้กันทุกวัน เป็นปีจนจบประถมแล้วแยกย้ายกันเลยค่ะ ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันนะคะ แต่ติด ๆ กัน เดินผ่านก็มองเข้าไปหาเค้าทุกที
เค้าขี้อาย แต่เราไม่เลยค่ะ พยายามแสดงออกสุดฤทธิ์
สุดท้ายก่อนจบประถมเราเลิกมองเลิกยิ้มให้เค้า ดูเค้าเฮิร์ต ในใจเราก็เฮิร์ตแหล่ะ แต่ตอนนั้นมันมีบางอย่าง ทำให้จบไม่สวย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ประมาณว่า โดนเพื่อนผู้ชายปากเสียล้อ รู้สึกไม่พอใจ และไปลงที่เค้า ทั้ง ๆ ที่เค้าไม่ได้ล้อและปกป้องเราอีก แต่เราไม่รู้
สุดท้าย แยกย้ายกันไป เราเห็นเค้า เค้าเห็นเราตลอดตอนมัธยม 6 ปี เพราะเราเรียนที่โรงเรียนแถวบ้านเค้า เค้าเรียนไกลบ้าน กว่าเค้ามาจะถึงบ้านเราก็ยืนรอรอเมล์ป้ายที่เค้าลงจะเข้าบ้านแล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใจเต้นทุกครั้ง แต่ต้องทำเฉย ๆ ทั้งที่ดีใจนะ

ครั้งสุดท้ายที่เจอคือตอนเอ็นท์ติดไปแล้ว เจอกันจุดเดิม ป้ายรถเมล์ ต่างคนต่างนัดเพื่อนที่ป้ายนี้ เพื่อจะไปรายงานตัวที่ม. ของตัวเอง เรายิ้ม เค้ายิ้ม อยากจะถามเหลือเกินว่าติดที่ไหน แต่ใจไม่กล้า หน้าไม่ด้านเหมือนตอนเด็ก ๆ แล้ว เลยต้องปล่อยไป และเค้าก็เพื่อนเยอะด้วย เราเดินยิ้ม ๆ ไปหาเพื่อนเราที่ยืนถัดจากกลุ่มเค้าแหล่ะ ใจหวังอยากให้ติดที่เดียวกัน แต่ไม่ไช่ แล้วก็ไม่เจอกันอีกเลยจนวันนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ทุกวันนี้เรายังไปแอบส่องเฟซเค้า โดยดูแบบไม่ใช่เพื่อนอ่ะค่ะ พยายามสะกดหาชื่อเค้าไปเรื่อย ๆ จนเจอ เราไม่กล้าขอแอด และรู้ว่าเค้าคงไม่อยากคุยกับเราอ่ะ เพราะชื่อจริงนามสกุลจริงเรามันเอกลักษณ์มาก เค้าเสิร์ชต้องเจอแน่ แต่ก็ไม่เคยได้วนเวียนมาเจอกันอีกเลย เพื่อนก็คนละกลุ่ม และอาจจะเพราะเค้าไปได้สวยในสายราชการกันแทบทั้งบ้านด้วย ส่วนเราไปแนวบริษัทเอกชนกันทั้งบ้านอีก มันจะไปเจอกันได้ไง
ตอนนี้เค้าดูดีมาก ๆ ค่ะ แต่ยังไม่เห็นมีแฟน อาจะเพราะรูปหน้า Cover ไม่ได้ใส่ไว้ก็ได้
สำหรับเราคนที่รักกันตอนนี้ก็รักนะคะ ไม่ได้ระหองระแหง แต่ไม่เห็นจะฝันถึงเลย ทั้ง ๆ ที่ก็นอนข้าง ๆ กัน
บางทีฝันเสร็จ ตื่นมาเจอแฟน แล้วรู้สึกผิด ที่ทำไมเราต้องฝันถึงคนเก่าคนนี้คนเดียว คนอื่น ที่เจอตามหลังก่อนจะมาคบคนปัจจุบัน เราไม่เห็นจะฝันถึงเลย
รักแรกมันตราตรึงลืมไม่ลงสำหรับทุก ๆ คนจริงไหม
ไม่รู้จะแท๊กห้องอะไรดี เราไม่ได้ต้องการคำตอบอะไร แต่ไม่อยากรู้สึกว่าสิ่งนี้มันเป็นเรื่องพิเศษสำหรับเราคนเดียว อยากแชร์ค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อยากให้เค้าเป็นด้วยจัง
แค่อยากบอกว่ามันมีความสุขพิกลที่ได้มาแชร์
สิ่งที่ในใจลึก ๆ อยากจะบอกเค้า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้วันนี้เชื่อว่าเธอก็คงจะมีคนที่โชคดีที่ได้อยู่เคียงข้างเธอ ให้เธอดูแลและปกป้องนะ และเรารู้ว่าเราคงไม่ได้สำคัญอีกต่อไปแล้ว ชีวิตมันต้องอยู่กับปัจจุบัน เราเองก็เข้าใจในจุดนี้ดี
ขอเก็บเธอไว้ในความฝันก็พอ ในความเป็นจริง รักในวัยประถมคงไม่ยาวจนได้อยู่ร่วมกันอยู่ดี เพราะเธอคงเจอคนที่ดีกว่าฉันมากมายและเธอก็ต้องมีคนที่เธอรักมากแล้วแน่นอนในตอนนี้ มันก็คงไม่ดีเอามาก ๆ ถ้าเธอจะไม่มีใคร อยากขอโทษที่อยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนไปซะงั้น อารมณ์ไม่อยู่กะร่องกะรอยแต่เด็ก
อยากบอกว่า รักนะ เธอในความฝัน
ปล. เราไม่เคยกล้าดูหนังประเภท แฟนฉัน สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่ารัก หรืออะไรที่เกี่ยวกับรักวัยเรียนเลย เพราะเรากลัวผิดหวังและคิดย้อนไปแล้วจะเศร้าค่ะ ยังคงอินกับรักครั้งนั้น จนถึงวันนี้ ถ้าย้อนกลับไปได้ จะยิ้มให้เธอจนวันสุดท้าย เหมือนในฝันเลยหล่ะ
อานุภาพของรักครั้งแรกสินะ
สงสัยว่าจะมีใครที่ฝันถึงรักครั้งแรกแบบเรามั่งไหม ฝันตลอด ตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้จะ 35 แล้ว ไม่ได้ทุกข์ แต่สุขใจ
หรือในใจเราลึก ๆ ยังรอเค้าอยู่ รักแรกตอน ป 4 (แก่แดดมาก แต่ก็ส่งจม. เล็ก ๆ ไปบอกว่าชอบเค้า)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หลังจากนั้นก็ยิ้มให้กันทุกวัน เป็นปีจนจบประถมแล้วแยกย้ายกันเลยค่ะ ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันนะคะ แต่ติด ๆ กัน เดินผ่านก็มองเข้าไปหาเค้าทุกที
เค้าขี้อาย แต่เราไม่เลยค่ะ พยายามแสดงออกสุดฤทธิ์
สุดท้ายก่อนจบประถมเราเลิกมองเลิกยิ้มให้เค้า ดูเค้าเฮิร์ต ในใจเราก็เฮิร์ตแหล่ะ แต่ตอนนั้นมันมีบางอย่าง ทำให้จบไม่สวย [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สุดท้าย แยกย้ายกันไป เราเห็นเค้า เค้าเห็นเราตลอดตอนมัธยม 6 ปี เพราะเราเรียนที่โรงเรียนแถวบ้านเค้า เค้าเรียนไกลบ้าน กว่าเค้ามาจะถึงบ้านเราก็ยืนรอรอเมล์ป้ายที่เค้าลงจะเข้าบ้านแล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ครั้งสุดท้ายที่เจอคือตอนเอ็นท์ติดไปแล้ว เจอกันจุดเดิม ป้ายรถเมล์ ต่างคนต่างนัดเพื่อนที่ป้ายนี้ เพื่อจะไปรายงานตัวที่ม. ของตัวเอง เรายิ้ม เค้ายิ้ม อยากจะถามเหลือเกินว่าติดที่ไหน แต่ใจไม่กล้า หน้าไม่ด้านเหมือนตอนเด็ก ๆ แล้ว เลยต้องปล่อยไป และเค้าก็เพื่อนเยอะด้วย เราเดินยิ้ม ๆ ไปหาเพื่อนเราที่ยืนถัดจากกลุ่มเค้าแหล่ะ ใจหวังอยากให้ติดที่เดียวกัน แต่ไม่ไช่ แล้วก็ไม่เจอกันอีกเลยจนวันนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนนี้เค้าดูดีมาก ๆ ค่ะ แต่ยังไม่เห็นมีแฟน อาจะเพราะรูปหน้า Cover ไม่ได้ใส่ไว้ก็ได้
สำหรับเราคนที่รักกันตอนนี้ก็รักนะคะ ไม่ได้ระหองระแหง แต่ไม่เห็นจะฝันถึงเลย ทั้ง ๆ ที่ก็นอนข้าง ๆ กัน
บางทีฝันเสร็จ ตื่นมาเจอแฟน แล้วรู้สึกผิด ที่ทำไมเราต้องฝันถึงคนเก่าคนนี้คนเดียว คนอื่น ที่เจอตามหลังก่อนจะมาคบคนปัจจุบัน เราไม่เห็นจะฝันถึงเลย
รักแรกมันตราตรึงลืมไม่ลงสำหรับทุก ๆ คนจริงไหม
ไม่รู้จะแท๊กห้องอะไรดี เราไม่ได้ต้องการคำตอบอะไร แต่ไม่อยากรู้สึกว่าสิ่งนี้มันเป็นเรื่องพิเศษสำหรับเราคนเดียว อยากแชร์ค่ะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แค่อยากบอกว่ามันมีความสุขพิกลที่ได้มาแชร์
สิ่งที่ในใจลึก ๆ อยากจะบอกเค้า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ปล. เราไม่เคยกล้าดูหนังประเภท แฟนฉัน สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่ารัก หรืออะไรที่เกี่ยวกับรักวัยเรียนเลย เพราะเรากลัวผิดหวังและคิดย้อนไปแล้วจะเศร้าค่ะ ยังคงอินกับรักครั้งนั้น จนถึงวันนี้ ถ้าย้อนกลับไปได้ จะยิ้มให้เธอจนวันสุดท้าย เหมือนในฝันเลยหล่ะ
อานุภาพของรักครั้งแรกสินะ