ประสบการณ์การชีวิตแฟนผมเรียนปี3ตอนที่ผมรู้จักเธอครั้งแรกเธอบอกเธอรักใครไม่ได้อีกแล้วอยากจะมีอีกที่ตอนเรียนจบผมก็คิดว่าผมคงคุยตามเพื่อนรู้จักแต่พอเวลามันผ่านไปมันเกิดเป็นความรักแฟนผมเป็นคนน่ารักยิ้มสวยนิสัยเฟรนรี่สุดๆจนผมบอกเขาไปทั้งที่เขาเลือกจะไม่มีใครแต่ผมทำให้เขาใจอ่อนจนได้เธอเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขมันทำให้รู้ว่าเธอสำคันรักมากกว่าผู้หญิงที่เคยคบมากจริงจังกว่าทุกครั้งผมคิดว่าเราจะคบกันไปเรื่อยๆจนเรียนจบจะใช้ชีวิตแต่งงานด้วยกันหลังผมคบแฟนได้ 1เดือนแล้วผมชอบพูดเรื่องหื่นบ้างผมก็พูดเล่นท้องหรือเปล่าเธอก็ไม่ชอบเธอก็ตัดสายไปจนโทรมาแล้วร้องไห้ผมถามเป็นอะไรเธอบอกว่าถ้าเขาบอกเรื่องนี้คงเลิกรักเธอผมก็ถามเรื่องอะไรบอกได้ไหมผมพูดจนเธอยอมบอก เธอไม่รู้ว่าเธอท้องหรือเปล่าแต่ก่อนที่จะรู้จักผม 2 เดือน เธอคบผู้ชายคนหนึ่งแต่เธอไม่เคยรู้ว่ามันมีแฟนแล้วจนวันหนึ่งเธอเมาแล้วแฟนเก่าก็แอบทำแล้วมันบอกว่ามันแตก.. นะแต่แฟนผมไม่ใช่ผู้หญิงง่ายๆเธอเป็นคนที่ถือศักศรีมากเธอเที่ยวครั้งแรกกินเหล้าครั้งแรกก็ตอนคบผู้ชายคนนี้แต่เธอไม่เลือกกินยาคุ้มเพราะมันจะส่งผลต่อเด็กในท้องผมก็น้ำตาไหลออกมาเลยแต่แฟนผมเป็นคนที่เขัมแข็งตั้งแต่คบกันมาเธอเหมือนไม่เคยมีปันหานี้อยู่ในอกเลยผมก็ถามจะเอายังไงมีน้าเพื่อนนะจะมารับเลี้ยงเป็นลูกเธอก็คงเลี้ยงไม่ได้เพราะเรียนอยู่ผมก็เรียนอยู่ผมก็ถามจะบอกพ่อแม่ไหมครอบครับเธออยู่ในกรอบเสมอแม้แต่เรียนม.6 ยังห้ามเข้าบ้านหลัง 5 โมงเย็นแต่เธอต้องมาเรียนไกลเธอก็ไม่เคยคิดว่ากินจะเที่ยวแต่เพราะผู้ชายแบบนี้ผู้ชายที่ไม่รับชอบเลยจบปันหานี้เธอก็จะกลับมาเรียนมาใช้ชีวิตตามปกติเธอบอกว่าผมคงรับไม่ได้หรอกจะทิ้งเขาไปก็ได้นะแต่ผมยิ่งรู้สึกรักกันมากขึ้นผมเรียนคนละที่นะครับเธอไปเรียนเหนือผมยุตะวันออกผมรับได้นะเพราะเหตุผลหลายอย่างๆที่มันทำให้รักให้เข้าใจกันมากขึ้นแทนที่ผมจะเดินจากไปผมคอยอยู่เคียงข้างกันแบบนี้ดีกว่าเธอบอกว่าถึงเราจะคบกันไม่ถึง 1 ปีบางคนอาจจะ 3-4 ปี แต่เวลาจะยาวหรือไม่ยาวคนบางคนคบกันมา 3-4 ปีแต่ทะเลาะกันทุกวันแต่บางคบกันไม่ถึง 1 ปีแต่เข้าใจอะไรหลายๆอย่างมากกว่า ถ้าเป็นคุนจะรับมันได้หรือเปล่าถ้าต้องเจอแบบนี้จะผ่านมันไปได้ไหม ?
ชีวิตกับความระก