สวัสดีครับ
ผมเป็นผู้ชายนะครับ และแฟนผมก็เป็นผู้ชาย
เดี๋ยวหลายๆคนจะงงว่าอ่านๆไปพึ่งรู้ที่หลังอีก แหะๆ
ผมกับแฟนเราคบกันมาสามปีแล้ว
เราทั้งคู่หน้าตาค่อนข้างโอเค
ผมเองตอนแรกไม่ได้เปิดเผย เพราะสมัยเรียนเป็นที่จับตามองในมหาลัยมาก
ผมเองเป็นคนไม่ค่อยใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ เช่นกดไลท์เฟสบุคอินตาแกรม อะไรแบบนี้
แฟนผมเขาเปิดเผยครับ ลักษณะเขาจะเป็นคนค่อนข้างแข็ง คือตัดสินใจเด็ดขาด พูดจริง ทำจริง ไม่เคยร้องไห้ ไม่ขอโทษ ไม่อ่อนไหวอะไรแบบนั้นเท่าไร
ก่อนหน้านี้เราทั้งสองคนก็มีแฟนมาพอสมควร กับแฟนผมคนก่อนๆบางทีเราคบกันเราก็คิดว่าเราจะได้อะไรจากเขา ทำให้เราดียังไง
ส่วนแฟนผมก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคบกับใครนานเกิน 6 เดือน ผมเป็นแฟนคนที่เขาพาไปร่วมสังคมด้วย พาไปเที่ยวกับเพื่อนๆเขาอย่างไม่เหมือนคนก่อนๆ
เขาไปทำงานและเรียนที่นู่นได้ปีกว่าละครับ
แต่เราก็คุยกันเกือบทุกวัน โทรหากัน ตอนเช้าหรือตอนก่อนนอน ทุกคนที่นู่นรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน เขาไม่ปิดบังเลย
และก็มีบางคนที่ผมรู้จักด้วย ที่สำคัญคือเรามีแผนสำหรับชีวิตของเรา ที่เรายังบอก ยังพูดกันประจำคือให้ตั้งใจทำงานเก็บเงิน แล้วตอนผมไปเรียนต่อ
จะได้ย้ายไปอยู่ด้วยกันที่นู่น ซึ่งผมเองก็ทำจริงๆและเป็นอะไรที่เฝ้ารอมาตลอด
จนช่วงหลังมานี้เขาเรียนหนักขึ้นและทำงานเต็มเวลาจนแทบจะเป็นทั้งวันทั้งคืน และมีปัญหามากมายต้องจัดการ
เลยได้คุยกันน้อยลงไปด้วย จนในที่สุดผมก็ก็จับได้ว่าเขามีแฟนอีกคนที่นู่น ที่ทำงานด้วยกัน
เราก็คุยกัน ผมเสียใจมากๆจนเหมือนเสียศูนย์ชีวิตไปเลย ที่เรารอมาตลอด แผนอนาคตที่มี แล้วก็เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้เห็นเขาร้องไห้ เขาก็ขอโทษ
เขาก็บอกความจริงว่า คุยกันมาสองเดือนและตัดสินใจคบกันได้เดือนนึง คนใหม่คนนั้นเขาพยายามอยากให้ผมรู้มาตลอด
ก่อนหน้านี้เค้าเคยเกิดปัญหาใหญ่กับกลุ่มเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน รวมทั้งความกดดันอื่นๆที่ต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเอง เรียน ในต่างประเทศ
จนทำให้เขาเหมือนอยู่คนเดียวที่นู่น แล้วก็มีคนนี้ที่มาชอบเขานานแล้ว เขามาดูแลเขา ตอนแรกเกิดจากความอยากเอาชนะ เพื่อนคนที่มีปัญหากันซึ่งชอบคนนี้เหมือนกัน จนกลายเป้นว่าเขาถลำลึกลงไป และเป็นจังหวะที่เขาต้องย้ายออกจากบ้านเดิม จนตอนนี้เขา
กลายเป็นว่าย้ายมาอยู่บ้านที่แชร์ร่วมกับแฟนคนนี้และเพื่อนๆของแฟน ชีวิต ที่ทำงาน สังคมรอบๆตัวเขาทั้งหมดก็คือเพื่อนของแฟนคนนี้
ถึงตอนนี้เป็นหลายๆคน หลายๆคู่คงรู้คำตอบว่ามันต้องเลือก และจบทางใดก็ทางหนึ่ง
แต่เขาบอกเราว่าเขาเลือกไม่ได้ มันจะทำลายชีวิตทั้งหมดที่เขามีตอนนี้ ทั้งบ้าน ทั้งงาน สังคม
แต่เขาบอกว่าเขายืนยันว่ามันยังเป็นเรา และปัญหาตอนนี้เขายังไม่สามารถจบมันตอนนี้ได้
สำหรับผมหลายๆคนคงบอกว่า มันต้องจบ
แต่ผมกับแฟนเราคุยกัน สุดท้ายผมเลือกเองที่จะรอ
รอให้ปัญหานี้มีทางออกสำหรับเขา
ผมรอเพราะอีกไม่กี่เดือน สิ่งที่เราทำมาทั้งหมดมันจะเป็นจริงแล้ว ที่รอมาเป็นปี
เพื่อที่จะไปอยู่ที่นู่นด้วยกัน
และเขาเองก็สัญญา เป็นครั้งแรกที่เขาพูดคำว่าสัญญา ว่าเขาจะทำให้ได้ ด้วยวิธีของเขา และเราจะได้อยู่ด้วยกัน
สำหรับผม ยังมีหลายๆอย่างที่ยังอยากทำด้วยกัน และใช้ชีวิตด้วยกัน และที่สำคัญที่สุด เขาเองก็ยืนยันว่ามันยังเป็นเรา
เหมือนโง่ แต่เราก็เชื่ออย่างงั้นจริงๆ ทุกวันนี้เราก็คุยกันบ่อยมากๆ แม้แต่ตอนที่อยู่ในบ้านของคนนั้น
แฟนคนนั้นของเขาเองตอนนี้ก็มีปัญหากัน เพราะเขาคาดคั้นจะให้เลือก หรือให้จบกันเราตลอด
ผมเองก็ได้คุยกันได้ยินเสียงกันเห็นหน้ามันก็มีความสุข คิดถึงอนาคตที่จะได้อยู่ด้วยกัน
แต่นอกจากนั้น เราเป็นทุกข์มาก ในใจมันเหมือนมีอะไรหนักๆอยู่ตลอดเวลา
ไม่รู้หรอกว่าทำถูกรึเปล่า แต่เราก็ตัดสินใจแล้ว เหมือนเป็นความหวังเดียวของเรา
ถ้าเราตัดสินใจจบ เราเองก็เสียใจ
เราอยู่แบบนี้เราเองก็เสียใจ แต่มันก็ยังมีหวังอยู่
เมื่อแฟนเรา มีแฟนอีกคนนึง ที่เมืองนอก
ผมเป็นผู้ชายนะครับ และแฟนผมก็เป็นผู้ชาย
เดี๋ยวหลายๆคนจะงงว่าอ่านๆไปพึ่งรู้ที่หลังอีก แหะๆ
ผมกับแฟนเราคบกันมาสามปีแล้ว
เราทั้งคู่หน้าตาค่อนข้างโอเค
ผมเองตอนแรกไม่ได้เปิดเผย เพราะสมัยเรียนเป็นที่จับตามองในมหาลัยมาก
ผมเองเป็นคนไม่ค่อยใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ เช่นกดไลท์เฟสบุคอินตาแกรม อะไรแบบนี้
แฟนผมเขาเปิดเผยครับ ลักษณะเขาจะเป็นคนค่อนข้างแข็ง คือตัดสินใจเด็ดขาด พูดจริง ทำจริง ไม่เคยร้องไห้ ไม่ขอโทษ ไม่อ่อนไหวอะไรแบบนั้นเท่าไร
ก่อนหน้านี้เราทั้งสองคนก็มีแฟนมาพอสมควร กับแฟนผมคนก่อนๆบางทีเราคบกันเราก็คิดว่าเราจะได้อะไรจากเขา ทำให้เราดียังไง
ส่วนแฟนผมก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคบกับใครนานเกิน 6 เดือน ผมเป็นแฟนคนที่เขาพาไปร่วมสังคมด้วย พาไปเที่ยวกับเพื่อนๆเขาอย่างไม่เหมือนคนก่อนๆ
เขาไปทำงานและเรียนที่นู่นได้ปีกว่าละครับ
แต่เราก็คุยกันเกือบทุกวัน โทรหากัน ตอนเช้าหรือตอนก่อนนอน ทุกคนที่นู่นรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน เขาไม่ปิดบังเลย
และก็มีบางคนที่ผมรู้จักด้วย ที่สำคัญคือเรามีแผนสำหรับชีวิตของเรา ที่เรายังบอก ยังพูดกันประจำคือให้ตั้งใจทำงานเก็บเงิน แล้วตอนผมไปเรียนต่อ
จะได้ย้ายไปอยู่ด้วยกันที่นู่น ซึ่งผมเองก็ทำจริงๆและเป็นอะไรที่เฝ้ารอมาตลอด
จนช่วงหลังมานี้เขาเรียนหนักขึ้นและทำงานเต็มเวลาจนแทบจะเป็นทั้งวันทั้งคืน และมีปัญหามากมายต้องจัดการ
เลยได้คุยกันน้อยลงไปด้วย จนในที่สุดผมก็ก็จับได้ว่าเขามีแฟนอีกคนที่นู่น ที่ทำงานด้วยกัน
เราก็คุยกัน ผมเสียใจมากๆจนเหมือนเสียศูนย์ชีวิตไปเลย ที่เรารอมาตลอด แผนอนาคตที่มี แล้วก็เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้เห็นเขาร้องไห้ เขาก็ขอโทษ
เขาก็บอกความจริงว่า คุยกันมาสองเดือนและตัดสินใจคบกันได้เดือนนึง คนใหม่คนนั้นเขาพยายามอยากให้ผมรู้มาตลอด
ก่อนหน้านี้เค้าเคยเกิดปัญหาใหญ่กับกลุ่มเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน รวมทั้งความกดดันอื่นๆที่ต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเอง เรียน ในต่างประเทศ
จนทำให้เขาเหมือนอยู่คนเดียวที่นู่น แล้วก็มีคนนี้ที่มาชอบเขานานแล้ว เขามาดูแลเขา ตอนแรกเกิดจากความอยากเอาชนะ เพื่อนคนที่มีปัญหากันซึ่งชอบคนนี้เหมือนกัน จนกลายเป้นว่าเขาถลำลึกลงไป และเป็นจังหวะที่เขาต้องย้ายออกจากบ้านเดิม จนตอนนี้เขา
กลายเป็นว่าย้ายมาอยู่บ้านที่แชร์ร่วมกับแฟนคนนี้และเพื่อนๆของแฟน ชีวิต ที่ทำงาน สังคมรอบๆตัวเขาทั้งหมดก็คือเพื่อนของแฟนคนนี้
ถึงตอนนี้เป็นหลายๆคน หลายๆคู่คงรู้คำตอบว่ามันต้องเลือก และจบทางใดก็ทางหนึ่ง
แต่เขาบอกเราว่าเขาเลือกไม่ได้ มันจะทำลายชีวิตทั้งหมดที่เขามีตอนนี้ ทั้งบ้าน ทั้งงาน สังคม
แต่เขาบอกว่าเขายืนยันว่ามันยังเป็นเรา และปัญหาตอนนี้เขายังไม่สามารถจบมันตอนนี้ได้
สำหรับผมหลายๆคนคงบอกว่า มันต้องจบ
แต่ผมกับแฟนเราคุยกัน สุดท้ายผมเลือกเองที่จะรอ
รอให้ปัญหานี้มีทางออกสำหรับเขา
ผมรอเพราะอีกไม่กี่เดือน สิ่งที่เราทำมาทั้งหมดมันจะเป็นจริงแล้ว ที่รอมาเป็นปี
เพื่อที่จะไปอยู่ที่นู่นด้วยกัน
และเขาเองก็สัญญา เป็นครั้งแรกที่เขาพูดคำว่าสัญญา ว่าเขาจะทำให้ได้ ด้วยวิธีของเขา และเราจะได้อยู่ด้วยกัน
สำหรับผม ยังมีหลายๆอย่างที่ยังอยากทำด้วยกัน และใช้ชีวิตด้วยกัน และที่สำคัญที่สุด เขาเองก็ยืนยันว่ามันยังเป็นเรา
เหมือนโง่ แต่เราก็เชื่ออย่างงั้นจริงๆ ทุกวันนี้เราก็คุยกันบ่อยมากๆ แม้แต่ตอนที่อยู่ในบ้านของคนนั้น
แฟนคนนั้นของเขาเองตอนนี้ก็มีปัญหากัน เพราะเขาคาดคั้นจะให้เลือก หรือให้จบกันเราตลอด
ผมเองก็ได้คุยกันได้ยินเสียงกันเห็นหน้ามันก็มีความสุข คิดถึงอนาคตที่จะได้อยู่ด้วยกัน
แต่นอกจากนั้น เราเป็นทุกข์มาก ในใจมันเหมือนมีอะไรหนักๆอยู่ตลอดเวลา
ไม่รู้หรอกว่าทำถูกรึเปล่า แต่เราก็ตัดสินใจแล้ว เหมือนเป็นความหวังเดียวของเรา
ถ้าเราตัดสินใจจบ เราเองก็เสียใจ
เราอยู่แบบนี้เราเองก็เสียใจ แต่มันก็ยังมีหวังอยู่