มีรุ่นน้องมาบอกว่าชอบเรา อ่อนกว่าเรา 2 ปี ตอนนี้ เราจะขึ้นปี 1 น้องเขาจะขึ้น ม.5 เขามาจีบเราแล้วขอคบ แต่เราบอกไปว่ารออีกซักเดือน แล้วจะครบ เพราะยังไม่พร้อมมีแฟน (ไม่เคยมีแฟน) คุยกันได้ 3 เดือนแล้ว ตอนนี้ก็ว่าจะตกลงคบแล้ว ทีแรกเราก็ว่าจะคบเป็นพี่น้องก็พอ เพราะกลัวสายตาคนรอบข้างที่เราจะมีแฟนทั้งที ก็หาได้ไม่หล่อ เพราะน้องเขาเป็นคนผิวเข้มมากๆ ผมออกหยิกหน่อย เห็นเพื่อนเขาชอบล้อว่าเขาเป็นของแปลก ทำใจอยู่นาน แต่เราก็ตัดสินใจแล้วว่าจะคบไม่ขอสนใจความเห็นที่ใครจะว่าไง เพราะเราชอบเขาที่ตัวตน ไม่ใช่รูปลักษณ์ภายนอก
เขาเคยมาบ้านเราเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ขออนุญาตพ่อกับแม่ บอกว่ารุ่นน้องจะพาไปเลี้ยงไอติม พ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรเหมือนจะเข้าใจ และก็ต้อนรับพูดคุยกับน้องเขาดีมาก เราใช้เวลาช่วงบ่ายของวันนั้นด้วยกัน พูดคุยกันได้อย่างสบายใจ และเป็นตัวของตัวเอง ไม่รู้สึกเกร็ง หัวเราะเสียงดังเหมือนอยู่กับเพื่อน ทั้งที่เคยนัดเจอและคุยกันจริงๆครั้งแรก วันนั้นเป็นวันที่เรารู้สึกว่ามีความสุขมากๆ ที่ได้ใช้เวลาร่วมกัน (เออ ลืมบอก เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะ) เราว่าน้องเขาน่ารักมาก นิสัยก็เข้ากับเราได้ เราชอบเขาแม้เขาไม่หล่อก็ตาม .. วันนั้นตอนเรานั่งคุยกันอยู่ เพื่อนแม่เดินผ่านมา ก็ทักทายกันปกติ แล้วก็เดินไป
เข้าเรื่องละนะ ... คือ พรุ่งนี้น้องเขาจะมาเที่ยวที่บ้านอีกครั้ง เพราะโรงเรียนเขาใกล้จะเปิดเทอม และเราก็จะย้ายไปเรียนต่อมหาลัยที่ในตัวเมืองแล้ว ครั้งนี้ก็อนุญาตพ่อกับแม่เหมือนเดิม พ่อแม่ก็บอกว่ามาได้ พ่อยังแซวอีก “คนขาวๆ นะเหรอ” เราก็ เออ ออ ไป เล่นมุขด้วย แล้วแม่ก็เล่าให้ฟังว่า เพื่อนแม่ ที่เจอกันวันนั้น ถามแม่ว่า นั้นแฟนเราหรอ แม่ตอบไปว่าไม่ใช่ เป็นเด็กรุ่นน้องเราเฉยๆ เพื่อนแม่บอกต่อว่าไง รู้ไหม บอกว่า “ค่อยยังชั่ว.. ถ้าเป็นแฟนนี่ไม่ไหวเลยนะ ไม่เข้าท่าเลยนะ” TT เราฟังแล้ว รู้สึกจี๊ดเลย!! เจ็บกว่าอกหักอีก พูดแทบไม่ออก ถ้าน้องเขารู้ เขาจะรู้สึกยังไง เขาจะต้องเสียใจมากแน่ๆ กับคำพูดแบบนั้น และเราเพิ่งรู้อีกว่า ที่พ่อแม่อนุญาตให้มา คือ ฐานะรุ่นน้อง!! และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราชอบกันอยู่??
ตอนนี้เรารู้สึกสับสนมาก ไม่รู้จะทำไงดี เราชอบเขานะ และเราจะเริ่มคบกันเป็นแฟนพรุ่งนี้แล้ว แต่พอมาเจอคำพูดแบบนี้ ทำให้หวั่นไหวกับคำพูดคนรอบข้าง ทีแรกเราก็ไม่กล้าคบเพราะเหตุผลนี้แหละ แต่สุดท้ายเราก็ปรับความคิดตัวเองใหม่ว่า ขอเลือกรักคนที่ทำให้เรามีความสุข ไม่จำเป็นต้องสนความเห็นของคนรอบข้าง ชีวิตมันเป็นของเรา และความรักมันก็ขึ้นอยู่กับคนสองคน แต่ตอนนี้ใจเริ่มหวั่นกับคำพูดนั้น ถ้าเราคบกับเขา คนอื่นต้องตำหนิแน่ๆ ที่มีแฟนไม่หล่อ ทั้งทีเราก็ชอบเขามากๆ และยอมรับเขาได้ทุกอย่างไม่ว่าเขาจะเป็นยังไงและเขาก็ยอมรับเราด้วย แต่เพราะคนอื่นทำให้เราทุกข์ใจแบบนี้ เราไม่รู้จะไปต่อยังไงดีกับความรักครั้งนี้ เราคิดว่ามันจะออกมาดี แต่ตอนนี้เริ่มสับสน ไปต่อไม่ถูกแล้วจริงๆ T^T
ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ ทำไมรักครั้งแรกต้องเป็นแบบนี้ ....?
(
ความรัก : มีแฟนไม่หล่อ (คนรอบข้างว่า...?)
เขาเคยมาบ้านเราเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ขออนุญาตพ่อกับแม่ บอกว่ารุ่นน้องจะพาไปเลี้ยงไอติม พ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรเหมือนจะเข้าใจ และก็ต้อนรับพูดคุยกับน้องเขาดีมาก เราใช้เวลาช่วงบ่ายของวันนั้นด้วยกัน พูดคุยกันได้อย่างสบายใจ และเป็นตัวของตัวเอง ไม่รู้สึกเกร็ง หัวเราะเสียงดังเหมือนอยู่กับเพื่อน ทั้งที่เคยนัดเจอและคุยกันจริงๆครั้งแรก วันนั้นเป็นวันที่เรารู้สึกว่ามีความสุขมากๆ ที่ได้ใช้เวลาร่วมกัน (เออ ลืมบอก เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะ) เราว่าน้องเขาน่ารักมาก นิสัยก็เข้ากับเราได้ เราชอบเขาแม้เขาไม่หล่อก็ตาม .. วันนั้นตอนเรานั่งคุยกันอยู่ เพื่อนแม่เดินผ่านมา ก็ทักทายกันปกติ แล้วก็เดินไป
เข้าเรื่องละนะ ... คือ พรุ่งนี้น้องเขาจะมาเที่ยวที่บ้านอีกครั้ง เพราะโรงเรียนเขาใกล้จะเปิดเทอม และเราก็จะย้ายไปเรียนต่อมหาลัยที่ในตัวเมืองแล้ว ครั้งนี้ก็อนุญาตพ่อกับแม่เหมือนเดิม พ่อแม่ก็บอกว่ามาได้ พ่อยังแซวอีก “คนขาวๆ นะเหรอ” เราก็ เออ ออ ไป เล่นมุขด้วย แล้วแม่ก็เล่าให้ฟังว่า เพื่อนแม่ ที่เจอกันวันนั้น ถามแม่ว่า นั้นแฟนเราหรอ แม่ตอบไปว่าไม่ใช่ เป็นเด็กรุ่นน้องเราเฉยๆ เพื่อนแม่บอกต่อว่าไง รู้ไหม บอกว่า “ค่อยยังชั่ว.. ถ้าเป็นแฟนนี่ไม่ไหวเลยนะ ไม่เข้าท่าเลยนะ” TT เราฟังแล้ว รู้สึกจี๊ดเลย!! เจ็บกว่าอกหักอีก พูดแทบไม่ออก ถ้าน้องเขารู้ เขาจะรู้สึกยังไง เขาจะต้องเสียใจมากแน่ๆ กับคำพูดแบบนั้น และเราเพิ่งรู้อีกว่า ที่พ่อแม่อนุญาตให้มา คือ ฐานะรุ่นน้อง!! และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราชอบกันอยู่??
ตอนนี้เรารู้สึกสับสนมาก ไม่รู้จะทำไงดี เราชอบเขานะ และเราจะเริ่มคบกันเป็นแฟนพรุ่งนี้แล้ว แต่พอมาเจอคำพูดแบบนี้ ทำให้หวั่นไหวกับคำพูดคนรอบข้าง ทีแรกเราก็ไม่กล้าคบเพราะเหตุผลนี้แหละ แต่สุดท้ายเราก็ปรับความคิดตัวเองใหม่ว่า ขอเลือกรักคนที่ทำให้เรามีความสุข ไม่จำเป็นต้องสนความเห็นของคนรอบข้าง ชีวิตมันเป็นของเรา และความรักมันก็ขึ้นอยู่กับคนสองคน แต่ตอนนี้ใจเริ่มหวั่นกับคำพูดนั้น ถ้าเราคบกับเขา คนอื่นต้องตำหนิแน่ๆ ที่มีแฟนไม่หล่อ ทั้งทีเราก็ชอบเขามากๆ และยอมรับเขาได้ทุกอย่างไม่ว่าเขาจะเป็นยังไงและเขาก็ยอมรับเราด้วย แต่เพราะคนอื่นทำให้เราทุกข์ใจแบบนี้ เราไม่รู้จะไปต่อยังไงดีกับความรักครั้งนี้ เราคิดว่ามันจะออกมาดี แต่ตอนนี้เริ่มสับสน ไปต่อไม่ถูกแล้วจริงๆ T^T
ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ ทำไมรักครั้งแรกต้องเป็นแบบนี้ ....?