คนเราอยู่โดยไม่มีเพื่อนได้มั้ยคะ?

คือหนูเป็นเด็กจากต่างจังหวัดแล้วย้ายมาเรียนม.ปลายที่กรุงเทพค่ะ
ตอนนี้กำลังจะขึ้นม.6แล้ว
หลายๆคนพูดกันว่า ม.ปลายเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุดแล้ว เพื่อนมัธยมคือดีที่สุดเเล้ว
เเต่หนูไม่มีโมเม้นต์แบบนั้นเลย....
อีกแค่ปีเดียวก็จบม.6 มันยังไม่มีแบบนั้นเลยจริงๆ.....
หนูไม่มีเพื่อนสนิทเลยค่ะ แบบที่คุยได้ทุกเรื่อง ไปไหนไปกันแบ่งปันกัน
ตอนนี้ปิดเทอม  ไม่ได้คุยไลน์กะใครเลย
เห็นคนอื่นๆไปทะเลกันเป็นกลุ่มๆ หนูต้องการเเค่มีเพื่อนไปเรียนพิเศษยังไม่มีเลย ;_;
ตอนเปิดเทอมก็ไปไหนคนเดียวตลอด ตอนเปิดเทอมหนูร้องไห้เรื่องเพื่อนบ่อยมาก เป็นคนที่ถูกลืม
มีคนบอกว่าเราเห็นแก่ตัวนิสัยไม่ดีพูดอะไรไม่คิด
เราเลยพยายามเงียบ อยากปรับปรุงตัวด้วยการคิดก่อนพูดเสมอ จนกลายเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไร

ตอนนี้หนูกลายเป็นคนที่คิดมากมากๆๆๆๆๆ กลัวคนนั้นคนนี้นินทา กลัวถูกมอง
เวลาจะโพสอะไรในไอจีหรือเฟสหรืออะไรก็กังวลไปหมด
จนมันชินกับการอยู่คนเดียวไม่คุยไลน์หรือโทรศัพท์ไปเม้ามอยกะใคร ไม่กล้าคุยกะใครแบบ2คนกลัวเขาจะเบื่อที่จะคุยกับเรา
กลัวการไปเจอเพื่อนใหม่ กลัวต้องเจ็บเรื่องเพื่อนอีก

ตอนนี้ไม่รู้หนูหลอกตัวเองอยู่รึเปล่าว่า เห้ยเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงไง อยู่คนเดียวแบบนี้ก็มีความสุขดี จะได้เตรียมเอนท์อะไรอย่างงี้
หรือกำลังพยายามปิดกั้นตัวเองจากเรื่องที่ทำให้เจ็บอยู่

เเต่ตอนอยู่คนเดียวเล่นคอมดูทีวีเล่นพันทิปหนูก็ไม่ได้รู้สึกเหงาไรนะ ความสุขดี เเต่ก็มีเเอบเหงา อิจฉาคนที่มีกลุ่มเพื่อนบ้าง TwT
เวลาจะไปไหน ถ้าไม่ไปกพ่อเเม่ หรือไปคนเดียว ก็คืออดเลยจริงๆ555555
ถ้าถามว่าตออนี้รู้สึกยังไง เหงา เหงามากกกกค่ะ....

หนูควรทำไงดีคะ

ปล.ขอโทษที่เรียบเรียงวกวน พิมพ์ไปจะร้องไห้ T T

                                                                                    บบ.