===ท่ามกลางความเงียบงัน...ผมสัมผัสเสียงแว่วจากภูพาน===

ตามนั้น...

บรรยากาศรอบข้าง เงียบงัน วังเวง
เหมือนสมัยก่อน
สายตา สีหน้า แววตา ของประชาชนรากหญ้า..เปลี่ยนไป
บางคน..มีแววตา กร้าว ... ก้าวร้าว

บรรยากาศแบบนี้
เคยพบเห็นสมัยยังอยู่ในพื้นที่ อำเภอหนึ่งในจังหวัดหนองบัวลำภู(สมัยนั้นขึ้นตรงต่ออุดรธานี)
เมื่อปี 2515-2516
ฝ่ายบู้...ยังมีการปะทะ  ไม่เวันแต่ละวัน
จนท.รัฐฝ่ายบุ๋น..ต้องระวังตัวแจ..
ต้องไม่ให้เป็นที่สงสัยหวาดระแวง ของทั้งสองฝ่าย...
ฝ่ายไหน "สงสัย " ก็อันตรายต่อชีวิต จนท.ฝ่ายบุ๋นทั้งสิ้น
ปชช.มีสายตาหวาดระแวง ก้าวร้าว ไม่เป็นมิตร

ฝ่ายบุ๋น...ทำงานในพื้นที่...ลำบากมาก ๆ

บรรยากาศอึดอัดแบบนี้...มันหายไปหลายสิบปีแล้ว
วันนี้...มันกลับมาอีก

หรือฟางเส้นสุดท้าย...ของประชาชน
มันขาดสะบั้นเสียแล้ว

สัญญาณนี้
บ่งบอกว่า...ต่อจากนี้ไป..การทำงานในชุมชนจะยากลำบากมากขึ้นทวีคูณ