สวัสดีคะทุกคน วันนี้มีเรื่องจั๊กจี้หัวใจมาเล่าให้ฟัง เรื่องนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะ ความบังเอิญ โลกกลม หรือ พรหมลิขิต
แต่มันก็ทำให้หัวใจที่เหี่ยวแห้งของเราพองโตได้มากทีเดียวคะ
เรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันอังคาร ที่ 6 พฤษภาคม ที่เพิ่งผ่านมานี่เอง
คือเราก็เพิ่งไปโหลดโปรแกรมแชทอันนึงเพราะได้ดูหนังสั้นที่ขวัญกับพีทเล่น 555
แล้ววันนั้นก็มีคนแอดมาคะ ซึ่งปกติเราไม่เคยกดรับแอดใครเลยนะ รูปโปรไฟล์เป็นรูปผู้ชายเอามือมาปิดหน้าไว้
พอเรารับแอดเค้าก็ทักมาบอกว่าเป็นคนไต้หวัน มาเที่ยวไทยได้ 7 วันแล้วจะกลับพรุ่งนี้
ไอ้เราก็อยากเป็นเจ้าบ้านที่ดีก็ชวนคุยว่าไปเที่ยวไหนมาบ้าง สนุกไหม บลาๆๆ
เค้าก็บอกให้เราแนะนำหน่อยว่าควรไปที่ไหน แต่ที่เราบอกเค้าไปเค้าก็ไปมาหมดแล้วคะ 555
จนสุดท้ายใกล้เที่ยงแล้วเค้าก็บอกว่าตอนบ่ายจะไปช๊อปปิ้ง
เราก็อวยพรไปว่าช๊อปให้สนุกนะ เป็นการจบบทสนทนา
จนตอนเที่ยงเราก็ออกไปกินข้าวคะ แต่ไม่รู้ทำไมวันนั้นไม่มีรถตุ๊กๆเลย
ก็เลยชวนพี่ๆที่ทำงานไปกินใกล้ๆแบบว่าเดินไปได้ ซึ่งปกติไม่เคยไปกินที่นั้นเลย
พอกินเสร็จก็เดินกลับออฟฟิศ แล้วเราก็เห็นผู้ชายสองคนก็คิดว่าน่าจะเป็นต่างชาติแหละยืนเรียกแท็กซี่อยู่
ตอนแรกมองคนตัวสูงก่อน แล้วมองไปที่คนตัวเตี้ยกว่า แล้วความรู้สึกเราก็บอกว่า...
เฮ้ย ใช่อ่ะ ผู้ชายคนนี้ที่เราคุยเมื่อกี้แน่ๆ ทั้งๆที่ในรูปโปรไฟล์เค้าแทบไม่เห็นหน้าเลยด้วยซ้ำ 555
เราก็เลยลองส่งไปถามว่าใช่เค้ารึเปล่า แต่เค้าก็ไม่ตอบมาทันทีคะ เราเดาว่าเค้าน่าจะไม่มีเน็ต
แล้วสักพักใหญ่ๆเค้าก็ตอบกลับมาว่า....คุณเห็นฉันเหรอ
เราก็บอกว่า..ก็ถ้าตอนนั้นคุณกำลังรอแท็กซี่อยู่ ฉันก็คิดว่าฉันเห็นคุณกับเพื่อนของคุณ
เท่านั้นแหละคะเค้าบอกว่า..ใช่แล้วเค้าเตี้ยกว่าเพื่อนเค้า
คืออารมณ์ตอนนั้นแบบว่าเฮ้ยเป็นไปได้ได้วะ(คะ) นี่มันละครชัดๆ มันใช่หรอ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น มหัศจรรย์พันลึกมาก
แล้วก็เลยคุยเรื่อยๆ (นิสัยไม่ดีเลย ขอโทษหัวหน้านะคะ555) เค้าก็ถามว่าเลิกงานกี่โมงงั้นงี้ เราก็บอกไปแต่ก็ไม่คิดจะไปเจอหรืออะไรนะคะ
แต่พอเลิกงานแล้วนัดเพื่อนกินข้าวเย็นกัน (บังเอิญอีกแล้ว) แล้วต้องเดินผ่านทางโรงแรมที่เค้าอยู่
ตอนนั้นก็ไม่รู้คิดอะไรนะ คือแบบมันบังเอิญเกินไปแล้วเราก็ดันมีขนมข้าวซอยตัดจากเชียงใหม่อยู่ก็เลยอยากให้เค้า
เราเลยบอกเค้าไปว่าจะเดินผ่านทางนั้นแล้วจะแวะเอาขนมไปให้
แล้วในที่สุด เราก็ได้เจอเค้าคะ แค่ช่วงเวลาแป๊บเดียวจริงๆ ไม่ถึง 1 นาทีเลยด้วยซ้ำ 555
ก็แค่ให้ขนมแล้วก็บอกให้เค้า enjoy your last day
เค้าก็ยังคงแปลกใจนะที่เราเห็นเค้าตอนเที่ยง อย่าว่าแต่เค้าเลยเราเองก็เหมือนกัน 555
หลังจากนั้นเราก็ไปกินข้าวกับเพื่อน เค้าก็ส่งมาขอบคุณไว้เรากินข้าวเสร็จคุยกันต่อนะ
พอเราทำธุระเสร็จกลับห้องมาก็คุยกันต่อ แบบว่าชีวิตเปลี่ยนจากหลังทีนเป็นหน้ามือน่ะคะ
คุยกันจนห้าทุ่ม เราก็ขอตัวไปนอนคะ
ฮ่าๆๆ ความฟินของเรายังไม่จบนะมีต่อเรื่องวันต่อมา เดี๋ยวเลิกงานแล้วจะมาต่อนะคะ
*แก้ไขคำผิดคะ
บังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิต โดย โปรแกรมแชทขึ้นต้นด้วยตัวบี
แต่มันก็ทำให้หัวใจที่เหี่ยวแห้งของเราพองโตได้มากทีเดียวคะ
เรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันอังคาร ที่ 6 พฤษภาคม ที่เพิ่งผ่านมานี่เอง
คือเราก็เพิ่งไปโหลดโปรแกรมแชทอันนึงเพราะได้ดูหนังสั้นที่ขวัญกับพีทเล่น 555
แล้ววันนั้นก็มีคนแอดมาคะ ซึ่งปกติเราไม่เคยกดรับแอดใครเลยนะ รูปโปรไฟล์เป็นรูปผู้ชายเอามือมาปิดหน้าไว้
พอเรารับแอดเค้าก็ทักมาบอกว่าเป็นคนไต้หวัน มาเที่ยวไทยได้ 7 วันแล้วจะกลับพรุ่งนี้
ไอ้เราก็อยากเป็นเจ้าบ้านที่ดีก็ชวนคุยว่าไปเที่ยวไหนมาบ้าง สนุกไหม บลาๆๆ
เค้าก็บอกให้เราแนะนำหน่อยว่าควรไปที่ไหน แต่ที่เราบอกเค้าไปเค้าก็ไปมาหมดแล้วคะ 555
จนสุดท้ายใกล้เที่ยงแล้วเค้าก็บอกว่าตอนบ่ายจะไปช๊อปปิ้ง
เราก็อวยพรไปว่าช๊อปให้สนุกนะ เป็นการจบบทสนทนา
จนตอนเที่ยงเราก็ออกไปกินข้าวคะ แต่ไม่รู้ทำไมวันนั้นไม่มีรถตุ๊กๆเลย
ก็เลยชวนพี่ๆที่ทำงานไปกินใกล้ๆแบบว่าเดินไปได้ ซึ่งปกติไม่เคยไปกินที่นั้นเลย
พอกินเสร็จก็เดินกลับออฟฟิศ แล้วเราก็เห็นผู้ชายสองคนก็คิดว่าน่าจะเป็นต่างชาติแหละยืนเรียกแท็กซี่อยู่
ตอนแรกมองคนตัวสูงก่อน แล้วมองไปที่คนตัวเตี้ยกว่า แล้วความรู้สึกเราก็บอกว่า...
เฮ้ย ใช่อ่ะ ผู้ชายคนนี้ที่เราคุยเมื่อกี้แน่ๆ ทั้งๆที่ในรูปโปรไฟล์เค้าแทบไม่เห็นหน้าเลยด้วยซ้ำ 555
เราก็เลยลองส่งไปถามว่าใช่เค้ารึเปล่า แต่เค้าก็ไม่ตอบมาทันทีคะ เราเดาว่าเค้าน่าจะไม่มีเน็ต
แล้วสักพักใหญ่ๆเค้าก็ตอบกลับมาว่า....คุณเห็นฉันเหรอ
เราก็บอกว่า..ก็ถ้าตอนนั้นคุณกำลังรอแท็กซี่อยู่ ฉันก็คิดว่าฉันเห็นคุณกับเพื่อนของคุณ
เท่านั้นแหละคะเค้าบอกว่า..ใช่แล้วเค้าเตี้ยกว่าเพื่อนเค้า
คืออารมณ์ตอนนั้นแบบว่าเฮ้ยเป็นไปได้ได้วะ(คะ) นี่มันละครชัดๆ มันใช่หรอ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น มหัศจรรย์พันลึกมาก
แล้วก็เลยคุยเรื่อยๆ (นิสัยไม่ดีเลย ขอโทษหัวหน้านะคะ555) เค้าก็ถามว่าเลิกงานกี่โมงงั้นงี้ เราก็บอกไปแต่ก็ไม่คิดจะไปเจอหรืออะไรนะคะ
แต่พอเลิกงานแล้วนัดเพื่อนกินข้าวเย็นกัน (บังเอิญอีกแล้ว) แล้วต้องเดินผ่านทางโรงแรมที่เค้าอยู่
ตอนนั้นก็ไม่รู้คิดอะไรนะ คือแบบมันบังเอิญเกินไปแล้วเราก็ดันมีขนมข้าวซอยตัดจากเชียงใหม่อยู่ก็เลยอยากให้เค้า
เราเลยบอกเค้าไปว่าจะเดินผ่านทางนั้นแล้วจะแวะเอาขนมไปให้
แล้วในที่สุด เราก็ได้เจอเค้าคะ แค่ช่วงเวลาแป๊บเดียวจริงๆ ไม่ถึง 1 นาทีเลยด้วยซ้ำ 555
ก็แค่ให้ขนมแล้วก็บอกให้เค้า enjoy your last day
เค้าก็ยังคงแปลกใจนะที่เราเห็นเค้าตอนเที่ยง อย่าว่าแต่เค้าเลยเราเองก็เหมือนกัน 555
หลังจากนั้นเราก็ไปกินข้าวกับเพื่อน เค้าก็ส่งมาขอบคุณไว้เรากินข้าวเสร็จคุยกันต่อนะ
พอเราทำธุระเสร็จกลับห้องมาก็คุยกันต่อ แบบว่าชีวิตเปลี่ยนจากหลังทีนเป็นหน้ามือน่ะคะ
คุยกันจนห้าทุ่ม เราก็ขอตัวไปนอนคะ
ฮ่าๆๆ ความฟินของเรายังไม่จบนะมีต่อเรื่องวันต่อมา เดี๋ยวเลิกงานแล้วจะมาต่อนะคะ
*แก้ไขคำผิดคะ