เพื่อนบ้านผู้หญิงชอบมาขลุกที่บ้านผมตอนแฟนเธอไม่อยู่ ผมจะทำยังไงดี {คิดไม่ตก}

มีความอึดอัดใจมาปรึกษาครับ
ผมเพิ่งซื้อบ้านใหม่ เป็นบ้านทาวน์เฮ้าส์มือสองอยู่ต่างจังหวัดครับ
บ้านหลังนี้ซื้อมาในราคา 1,100,000 บาท ทาสีใหม่ทั้งหลัง(ทาเอง) + เปลี่ยนอุปกรณ์พวกลูกบิด ฝักบัว ของเล็กๆน้อยๆต่างๆ
รวมๆแล้วก็หมดค่าปรับปรุงไปประมาณ 60,000 บาท ซึ่งผมทำเองทั้งหมด พอทำเสร็จจึงย้ายเข้ามาอยู่เมื่อตอนปีใหม่ที่ผ่านมา
ขณะที่ทำผมก็เช่าหอพักใกล้ๆนี้อยู่ ซึ่งช่วงที่กำลังปรับปรุงบ้านอยู่เพื่อนบ้านที่อยู่ก่อนก็มาคุยผูกมิตรตามปกติ
ผมซื้อบ้านหลังนี้เพื่ออยู่อาศัยและทำงานที่นี่ งานของคือผมรับนำเข้าสินค้าจากจีนให้กับบริษัทต่างๆ โดยรับออเดอร์และส่งให้พี่ชายซึ่งเปิดบริษัทรับนำเข้าสินค้าจากจีนนำเข้าและจัดส่งให้ ซึ่งมันทำให้ผมอยู่บ้านทั้งวันแค่รอรับออเดอร์จากบริษัทที่เป็นลูกค้าประจำ

หลังจากที่ผมย้ายเข้ามาอยู่ ก็ได้คุยกับเพื่อนบ้านมากขึ้น ส่วนมากแล้วก็อัธยาศัยดีครับ ยกเว้นคนนึง คือผู้หญิงที่อยู่บ้านติดกัน ชื่อว่าคุณ เมย์ ซึ่งเธอเองก็อยู่บ้านทั้งวันเหมือนกัน แฟนเธอจะออกไปทำงานตั้งแต่เช้า ประมาณไม่เกิน 7 โมง กลับถึงบ้านประมาณ 6 โมงเย็น ออกไปต่างจังหวัดเดือนละประมาณ 2-3 ครั้ง ครั้งละ 2-3 วัน
ซึ่งตอนแรกก็ไม่ได้มีอะไร แค่พูดคุยธรรมดา
แต่มาช่วงต้นเดือนเมษายนจนถึงทุกวันนี้ เกือบทุกเช้าประมาณไม่เกิน 9.30 คุณเมย์จะ Line มาทักทายผมพูดโน่นนี่นั่น แล้วก็จะชอบเข้ามานั่งเล่นที่บ้านผม มาทุกวันตั้งแต่ 10 โมงเช้า ถึงประมาณ 6 โมงเย็น เธอจะซื้อขนม ซื้อ DVD มาชวนดู หรือเอาโน๊ตบุ๊คมานั่งเล่นเนต บางครั้งผมนั่งเล่นเนต หรือเปิดดูยูทูป มีอะไรที่น่าสนใจ คุณเมย์ก็จะมาดูข้างหลัง บางครังก็ใกล้ชิดไป เรื่องนมชนหลังผมตอนนี้กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ผมก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ไม่ใช่พระเอกด้วย มีอารมณ์แข็งโด่ไปตามระเบียบ
ถ้าวันไหนที่แฟนไม่กลับก็จะอยู่บ้านผมทั้งวันตั้งแต่เช้า จนดึก เช่น เมื่อวันที่ 27 เมษายน 2557 คุณเมย์มาบ้านผมตั้งแต่ 10 โมงเช้า เอาขนม DVD น้ำอัดลม ชาเขียว ฯลฯ มาที่บ้านผม อยู่ที่บ้านผมจน 5 ทุ่ม ผมเห็นว่าดึกมากแล้ว และค่อนข้างจะอึดอัดใจมาทั้งวัน เลยบอกคุณเมย์ว่า

ผม :            5 ทุ่มกว่าแล้วเหรอนี่ ผมชักจะง่วงนอนแล้ว (คิดว่าพูดแล้วคุณเมย์จะกลับบ้าน)
คุณเมย์ :      เมย์ก็ง่วง ขี้เกียจเดินกลับบ้านแล้ว นอนที่นี่ดีกว่า
ผม :            แหม พูดเป็นเล่น จะนอนได้ไง ใครรู้เข้าน่าเกลียด
คุณเมย์ :      อย่าให้ใครรู้ซิ ถ้าเราไม่พูดใครจะไปรู้ล่ะ ใช่มั๊ย
ผม :            ไม่รู้ซิครับ ผมง่วงมากเลย ไปนอนแล้วนะ ถ้าคุณเมย์จะกลับตอนไหนก็ล็อคประตูให้ด้วยนะครับ

แล้วผมก็ขึ้นไปนอน ตื่นเช้ามาประมาณ 6 โมง ลงมาเห็นคุณเมย์ก็นอนอยู่ที่โซฟา คุณเมย์ตื่นประมาณ 6.45 แล้วก็กลับไป พอช่วงบ่ายก็มาอีก อยู่จนดึก ตอนเช้าก็มาอีก อยู่จนเย็น แล้วเช้าอีกวันก็มาอีก
เหตุการณ์มันเป็นอยู่แบบนี้ทุกวันๆประมาณเดือนนึงแล้วครับ

ผมสารภาพตามตรงนะครับว่าผมน่ะชอบคุณเมย์มาก ขาว สวย อวบ ใครเห็นก็ชอบ ตอนเห็นครั้งแรกยังคิดเสียดายเลยที่มีแฟนแล้ว แล้วเวลามาที่บ้านผม ผมก็แอบมอง บางครั้งก็คิด บางจังหวะก็มีอารมณ์
ผมเลิกกับแฟนมาแล้วประมาณ 10 เดือน ก็ตามประสาคนโสดล่ะครับ เวลามีอารมณ์ก็ช่วยตัวเองบ้าง แต่ก็สารภาพตามตรงว่าช่วงเดือนที่ผ่านมาหลังจากใกล้ชิดคุณเมย์ เวลาผมช่วยตัวเอง มักจะเผลอคิดถึงคุณเมย์เสมอ (ยอมรับครับว่าไม่ดี แต่ก็แค่คิด ไม่เคยล่วงเกินเธอเลย)
ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ผมเกรงว่าจะเก็บไว้ไม่อยู่ กลัวจะทำอะไรที่ไม่สมควรลงไป

ผมลองนั่งคิดเองคนเดียวว่าเพราะอะไร คิดยังไงก็คิดไม่ออก แฟนเค้าดีกว่าผมทุกอย่าง นิสัยดี หล่อกว่า รวยกว่า อัธยาสัยดีกว่า คือเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบคนนึงเลยล่ะ ครั้งนึงคุณเมย์นั่งเล่นเนตอยู่ที่บ้านผม เปิดทีวีดูอยู่ มีรายการนึงแนะนำเรื่องเกี่ยวกับสามีเซ็กส์ไม่เก่ง หรือไม่ขยันทำการบ้าน เธอก็พูดเองประมาณว่าโชคดีว่าเธอไม่เจอปัญหาแบบนั้น
ผมก็เลยไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ หรือว่าผมแค่คิดไปเอง หรือว่าเธอแค่ต้องการมีเพื่อนคุย

อย่างที่บอก ผมชอบมองคุณเมย์ ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร มองไปก็คิดไป ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป วันนึงคงอดใจตัวเองไม่ไหวแน่ ช่วยแนะนำผมที ผมต้องทำไงดี ปัญหาโลกแตกสำหรับผมจริงๆ...เครียด

ปล.ตอนที่นั่งพิมพ์อยู่นี่คุณเมย์ก็นั่งเล่นคอมอยู่บนโซฟาในบ้านผม - -"

แท๊กชายคา เพราะ เป็นปัญหาเกี่ยวกับเพื่อนบ้าน
แท๊กศาลาประชาคม เพราะ เป็นปัญหาชีวิต
แท๊กสวนลุม เพราะ เกี่ยวกับสภาวะจิตใจ