สวัสดีค่ะไม่เคยโพสต์Pantipมาก่อน ถ้ามีอะไรผิดพลาดทั้งภาษา รวมถึงศัพท์วัยรุ่นขออภัยด้วยนะคะ
ประวัติการเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้555 สมัยวัยละอ่อนป๊าส่งเรียนenconcept เพราะพี่น้อง เครือญาติบอกดีพี่เรียนมาแล้ว เรียนแทบจะทุกคอร์สที่มีแต่!!ก็ไม่เป็นผล เพราะลักษณะนิสัยส่วนตัวถ้าชอบวิชาไหนเต็มที่โลด ถ้าไม่คือไม่เลย จนเข้ามหาวิทยาลัย ลงเรียนบริติส สอบวัดระดับได้ เวล1 555แอบตลกตัวเอง เรียนถึงมหาลัยแต่เวล1 เรียนจนจบคอร์สผลออกมา ซำ้ชั้นคร้าาาา แต่ยังไม่ย่อท้อ ลงอีกรอบแต่สาขาอื่น ได้ปรับมาระดับ2 แต่ด้วยปัจจัยทางการเงินจึงไม่เรียนต่อ จนเรียนจะจบมหาลัย ลองอีกครั้ง เรียนFast English ที่บ้านเรียนทุกคนค่ะ ประเดิมด้วยแกรมม่า งงตั้งแต่วันแรกและลากไปจนวันสุดท้ายของการเรียน จึงตัดสินใจเข้าไปถามพนักงาน ว่าทำยังไงดี เรียนยังไงก็ไม่เข้าใจ เอกพจน์ พหูพจน์ บลาๆๆ พี่เค้าช๊อค10วิ ถามน้องไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอ ลองเข้ามาเรียนซ้ำ้เทปเดิมมั้ย มาแล้วก็ไม่ช่วย จึงตัดสินใจไม่เรียนต่อ หยุดที่นี่ที่สุดท้าย จนเรียนจบตรีออกแบบ ต่อด้วยเรียนทำอาหาร1ปี
จบปุ๊ปทำงานปั๊ป ทำงานร้านอาหารดังในพารากอน เกือบ1ปี เลยมีความคิดที่อยากจะทำงานครัวในโรงแรมเพราะเพื่อนๆส่วนใหญ่ทำงานโรงแรมและเค้าว่ากันว่าระบบงานภายในดีกว่าร้านอาหาร จึงตัดสินใจไปสมัครโรงแรมที่เพื่อนทำอยู่ไปทั้งชุดครัวนั่นเลย ไปเจอกับHrเค้าก็บอกว่าคุณไม่เก่งภาษาอังกฤษ
แต่ถ้าจะให้ประเมินตัวเอง ก็คิดว่า
ฟังรู้เรื่องพอสมควร แต่ไม่สามารถตอบได้เป็นประโยคยาวๆ
ใจแป้วไปเป็นอาทิตย์เอาใหม่ไปทิ้งใบสมัครแถวพารากอนเต็มไปหมดและที่สุดท้ายโรงแรมย่านสาธร เพื่อนบอกเปิดรับคนเลยชวนเพื่อนอีกคนไปสมัครด้วย เค้าให้สอบแกรมม่า100ข้อ และสัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษ เราก็ทำได้เพียง แนะนำตัว เค้าบอกอังกฤษเราไม่เก่ง และที่สำคัญที่นี่บอกว่า เด็กเค้าต้องจบเลอ กลอดอง เบอ /ดุสิตธานี ผลออกมาเพื่อนเราเค้าโทรตามทั้งที่ก็ไม่ได้เรียนตามที่เค้าบอก จึงตัดสินใจ ลงเรียนอาหารที่เลอ 1 คอร์ส ที่นี่ทำให้เราเข้าใจภาษามากขึ้นเพราะเชฟเป็นคนต่างชาติ ไปเรียนก็ไม่วายที่จะน้อยใจตัวเอง เพราะพี่ๆที่เรียนอังกฤษไฟแล่บ!! (อ่อลืมบอก ทุกครั้งที่ต้องเจอคำปฎิเสธในการสมัครงานและในการฟังเชฟไม่เข้าใจ มันยิ่งแทงใจ และเอากับมาคิดทุกที ป๊ากับม๊าก็คอยบอกว่าไม่เป็นไรเอาใหม่)พอจบออกมา
จึงมีความคิดที่ว่า จะไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศ อยากไปอยู่ซั้ก1ปี เพราะคนเค้ามักจะบอกว่า ไปถึงคนไม่เป็นก็ต้องเป็น ต้องดิ้นรน พี่ๆชาวPantipคิดแบบนั้นด้วยรึเปล่า หนูเก็บเงินเองและจะทำความฝันนี้ให้สำเร็จ และถ้ามีโอกาสก็อยากจะทำงานที่นั่นเก็บเงินมาเปิดร้านอาหารเล็กๆมีความฝันว่าอยากทำอาหารไทยจริงๆให้ชาวต่างชาติได้รับประทาน
ตอนนี้ ณ ปัจจุบัน ทำงานเป็นสาวออฟฟิศ เพราะอยากได้โบนัสในปีหน้า เป็นทุนไปเรียนภาษาต่างประเทศ เพราะทำงานเงินเดือนขึ้นต่ำก็ทำได้แค่เก็บออม นิดๆหน่อยๆ ถึงแม้ไม่ใช่งานที่รักก็ตาม แต่ก็มีความสุขกับงานที่ทำอยู่
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ สู้ต่อไป
ใครมีคำแนะนำดีๆรบกวนชี้แนะหนูด้วยนะคะ ขอบพระคุณค่ะ
ทำงานครัวโรงแรมๆดีๆไม่ได้ เพราะภาษาอังกฤษ !!
ประวัติการเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้555 สมัยวัยละอ่อนป๊าส่งเรียนenconcept เพราะพี่น้อง เครือญาติบอกดีพี่เรียนมาแล้ว เรียนแทบจะทุกคอร์สที่มีแต่!!ก็ไม่เป็นผล เพราะลักษณะนิสัยส่วนตัวถ้าชอบวิชาไหนเต็มที่โลด ถ้าไม่คือไม่เลย จนเข้ามหาวิทยาลัย ลงเรียนบริติส สอบวัดระดับได้ เวล1 555แอบตลกตัวเอง เรียนถึงมหาลัยแต่เวล1 เรียนจนจบคอร์สผลออกมา ซำ้ชั้นคร้าาาา แต่ยังไม่ย่อท้อ ลงอีกรอบแต่สาขาอื่น ได้ปรับมาระดับ2 แต่ด้วยปัจจัยทางการเงินจึงไม่เรียนต่อ จนเรียนจะจบมหาลัย ลองอีกครั้ง เรียนFast English ที่บ้านเรียนทุกคนค่ะ ประเดิมด้วยแกรมม่า งงตั้งแต่วันแรกและลากไปจนวันสุดท้ายของการเรียน จึงตัดสินใจเข้าไปถามพนักงาน ว่าทำยังไงดี เรียนยังไงก็ไม่เข้าใจ เอกพจน์ พหูพจน์ บลาๆๆ พี่เค้าช๊อค10วิ ถามน้องไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอ ลองเข้ามาเรียนซ้ำ้เทปเดิมมั้ย มาแล้วก็ไม่ช่วย จึงตัดสินใจไม่เรียนต่อ หยุดที่นี่ที่สุดท้าย จนเรียนจบตรีออกแบบ ต่อด้วยเรียนทำอาหาร1ปี
จบปุ๊ปทำงานปั๊ป ทำงานร้านอาหารดังในพารากอน เกือบ1ปี เลยมีความคิดที่อยากจะทำงานครัวในโรงแรมเพราะเพื่อนๆส่วนใหญ่ทำงานโรงแรมและเค้าว่ากันว่าระบบงานภายในดีกว่าร้านอาหาร จึงตัดสินใจไปสมัครโรงแรมที่เพื่อนทำอยู่ไปทั้งชุดครัวนั่นเลย ไปเจอกับHrเค้าก็บอกว่าคุณไม่เก่งภาษาอังกฤษ
แต่ถ้าจะให้ประเมินตัวเอง ก็คิดว่า ฟังรู้เรื่องพอสมควร แต่ไม่สามารถตอบได้เป็นประโยคยาวๆ
ใจแป้วไปเป็นอาทิตย์เอาใหม่ไปทิ้งใบสมัครแถวพารากอนเต็มไปหมดและที่สุดท้ายโรงแรมย่านสาธร เพื่อนบอกเปิดรับคนเลยชวนเพื่อนอีกคนไปสมัครด้วย เค้าให้สอบแกรมม่า100ข้อ และสัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษ เราก็ทำได้เพียง แนะนำตัว เค้าบอกอังกฤษเราไม่เก่ง และที่สำคัญที่นี่บอกว่า เด็กเค้าต้องจบเลอ กลอดอง เบอ /ดุสิตธานี ผลออกมาเพื่อนเราเค้าโทรตามทั้งที่ก็ไม่ได้เรียนตามที่เค้าบอก จึงตัดสินใจ ลงเรียนอาหารที่เลอ 1 คอร์ส ที่นี่ทำให้เราเข้าใจภาษามากขึ้นเพราะเชฟเป็นคนต่างชาติ ไปเรียนก็ไม่วายที่จะน้อยใจตัวเอง เพราะพี่ๆที่เรียนอังกฤษไฟแล่บ!! (อ่อลืมบอก ทุกครั้งที่ต้องเจอคำปฎิเสธในการสมัครงานและในการฟังเชฟไม่เข้าใจ มันยิ่งแทงใจ และเอากับมาคิดทุกที ป๊ากับม๊าก็คอยบอกว่าไม่เป็นไรเอาใหม่)พอจบออกมา
จึงมีความคิดที่ว่า จะไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศ อยากไปอยู่ซั้ก1ปี เพราะคนเค้ามักจะบอกว่า ไปถึงคนไม่เป็นก็ต้องเป็น ต้องดิ้นรน พี่ๆชาวPantipคิดแบบนั้นด้วยรึเปล่า หนูเก็บเงินเองและจะทำความฝันนี้ให้สำเร็จ และถ้ามีโอกาสก็อยากจะทำงานที่นั่นเก็บเงินมาเปิดร้านอาหารเล็กๆมีความฝันว่าอยากทำอาหารไทยจริงๆให้ชาวต่างชาติได้รับประทาน
ตอนนี้ ณ ปัจจุบัน ทำงานเป็นสาวออฟฟิศ เพราะอยากได้โบนัสในปีหน้า เป็นทุนไปเรียนภาษาต่างประเทศ เพราะทำงานเงินเดือนขึ้นต่ำก็ทำได้แค่เก็บออม นิดๆหน่อยๆ ถึงแม้ไม่ใช่งานที่รักก็ตาม แต่ก็มีความสุขกับงานที่ทำอยู่
ใครมีคำแนะนำดีๆรบกวนชี้แนะหนูด้วยนะคะ ขอบพระคุณค่ะ