การออม, โอกาส กับลิขิตแม่

"เอ็งว่า  เราควรแทงอะไรดีวะ  เอาปูดีไหม"                พลรบ ปรึกษากับเด็กชายคู่หูรุ่นเดียวกัน
            "เอ็งจะเลือกปูเน่าไปทำอะไรวะ เลือกอีปูถูกกินตังแน่"    ธงชัยแย้ง
            "ข้าเลือกน้ำเต้า"   ธงชัยวางเหรียญไว้ที่ช่องน้ำเต้า  ส่วนพลรบเปลี่ยนใจจากปูไปวางที่ช่องปลา
            "ฮ่าฮ่าฮ่า  เห็นมั้ย"  
             ธงชัยหัวเราะก้องตบมือฉาด หลังจากที่ผลออกมาถูกต้อง  พลรบมองไปที่เหรียญของตนที่ถูกเจ้ามือเก็บไปตาละห้อย   เด็กธงชัยรู้สึกได้ใจ ตาจ้องไปที่ตารางภาพเพื่อจะเลือกเล่นต่อไป ไม่ได้รู้ตัวว่า ฝั่งถนนตรงข้าม มีสายตาของหญิงวัยกลางคนมองมาที่ตน และลอบถอนหายใจยาว
            "คราวนี้ ข้ากะจะทุ่มสุดตัวเลย"    ธงชัยกระซิบกับพลรบ     "แทงคู่ เสือกับไก่  เอ็งจะเอากับข้าด้วยไหม"
            "โห แทงคู่เลยหรือ"                  พลรบร้อง  
            "ข้าแทงแต่ไก่ก็แล้วกัน"             ว่าแล้วก็วางเหรียญไว้ที่ช่องไก่
            ยังไม่ทันที่ธงชัยจะวางเหรียญเล่น เด็กก็ถูกสะกิดเรียกจากด้านหลัง
            "อ้าว"  เด็กชายหันกลับมา  "ปรานีนั่นเอง  มีอะไรหรือ"
            "แม่เธอเรียกให้รีบกลับบ้านด่วนตอนนี้เลย"  เด็กหญิงปรานีพูด "แต่ฉันไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรหรอกนะ แต่ตอนที่พูดกับฉัน ดูสีหน้าแม่ของเธอดูร้อนใจมากๆ"
            "เฮ้ย พล" ธงชัยกล่าว  "งั้นข้ากลับก่อนนะ"
            "เออๆๆ"    พลรบรับคำ  แต่ตายังจ้องไปที่ลูกเต๋าไม่กระพริบ
            เด็กชายธงชัยเดินห่างออกมาจากวงน้ำเต้ามาแล้ว  แต่ก็ยังแว่วยินเสียงคู่หูโห่ร้องดีใจได้อยู่