ไม่เสียใจ แต่โคตรเสียดาย...คุยกันเรื่องเกมส์ครับ

เป็นแฟนหงส์มาตั้งแต่ปี 74 ผ่านทั้งสุข ทุกข์มาพอสมควร คืนนี้ก็ยังเป็นอีกหนึ่งฉากดราม่าที่ไม่น่าจดจำ

เสีย 50 ประตู จาก 37 แมทช์ ไม่ใช่คุณสมบัติของแชมป์แน่ ยิ่งเมื่อเทียบกับปีที่ยิงได้ 85 เสีย 16 ประตู ในยุครุ่งเรือง

รอดเจอร์ทำได้เยี่ยมแล้วครับกับแนวทางการเล่น และทรัพยากรที่มี จะพลาดบ้างกับสองเกมส์ล่าสุดที่ไม่เคี่ยวพอ
และจิ้มเลือกนักเตะมาแทน "เฮนโด้" ได้ไม่ถูกใจ

ไม่ได้ต้องการหาแพะ แต่พยายามหาจุดด้อย

วันนี้ผมนั่งมองนักเตะหมายเลข 21 ทั้งเกมส์ และพยายามหาว่าเขามีดีตรงไหน

คาแรคเตอร์ของผู้ชนะ ความเร็ว ความแข็งแกร่ง ความเฉียบคม ความสร้างสรรค์ ?

เราไม่ได้มีกองหลังที่ห่วยแตกขนาดนั้น แต่เพราะเราไม่มีมิดฟิลด์เกมส์รับที่ดีด้วยต่างหาก

ประตูแรก เปลี่ยน "คูตี้" ลงมา ไม่ทันเซ็ตตำแหน่ง มายืนกองอยู่ทางซ้าย ทับกับ อัลเลน ฟลานาแกน แทนที่จะดีเลย์เกมส์ตรงกลางเหมือน "ริ่ง"  พอบอลถ่ายมาทางขวา จอห์นสันไม่กล้าเข้าพรวด มิดฟิลด์ตัวรับอยู่ไหน ?

ประตูที่สอง โดนเจาะด้านเดียวกัน มิดฟิลด์ตัวรับอยู่ไหน ?

ประตูที่สาม สเคอร์เทล ต้องดันขึ้นมาชิงจังหวะ กับกองหน้า และมิดฟิลด์ตัวรุกฝั่งตรงข้าม แบบ 2 ต่อ 1 มิดฟิลด์ตัวรับอยู่ไหน (รวม หมายเลข 2 ด้วย)

เราโยนโอกาสที่ดีที่สุดทำไม่ได้ลุ้นแชมป์จนถึงนัดสุดท้าย เพราะเราไม่ดีพอเอง กับรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ที่ทำให้เกิดความแตกต่าง

ลูคัส....??

ระบบของ รอดเจอร์ มาอีกทางแล้ว...

คิดถึงไอ้หนุ่มเบอร์ 14 จริงๆ