ตอนนี้มีรายได้ประมาณ 45,000 ต่อเดือนคะ ต้องทำงานเสาร์เว้นเสาร์(ครึ่งวัน) เป็นธุรกิจระกว่างประเทศ ทำมาหลายปีแล้ว แต่บริษัทเพิ่งย้ายออฟฟิสคะ ที่ใหม่เดินทางลำบากมากๆ
ที่นี่อีกไม่นานเราก็จะคลอดลูกแล้วคะ แต่เดิมก่อนท้อง(บริษัทยังอยู่ตึกเดิม) คิดว่าหลังลาได้3เดือนก็จะกลับไปทำงานตามปกติเพราะตั้งใจว่า จะไม่ให้การมีลูกเป็นข้ออ้างในการเลิกทำงาน และเพื่อความมั่นคงของครอบครัวด้วย
ตอนนี้ความคิดเปลี่ยนไปคะ ไม่มีคนช่วงเลี้ยงเลย ถ้ามีก็ต้องส่งไปอยู่ ตจว ให้แม่สามีเลี้ยง หรือให้แม่ของเราเลี้ยง คะ แต่...... เราไม่อยากส่งลูกไปอยู่ ตจว แม่ๆหลายท่านถ้าไม่จำเป็นก็คงไม่อยากเหมือนกัน และเราก็ไม่อยากให้แม่ของเราเลี้ยงด้วย เพราะนิสัยแม่เรากับเราเข้ากันไม่ได้ แถมบ้านไกลกัน และแม่ไม่ยอมย้ายมาอยู่กะเราแน่ บวกับ เราไม่อยากให้ลูกเป็นอีกคนที่เราไม่ได้สร้างขึ้นมา (ปล เราดีใจนะคะ ที่มีคนอาสาช่วยเลี้ยง แต่เราไม่มั่นใจอะคะ)
เราจึงคิดว่าจะให้ รพ เลี้ยงคะ เดือนละ 8000 ใกล้บ้าน โดยสามีจะไปรับไปส่ง แต่ด้วยความไกลและลำบากในการเดินทางของเรา(แม้จะใช้รถส่วนตัว) เราคงกลับถึงบ้านดึก ดังนั้นภาระในการดูแลลูกคงตกอยู่ที่สามีอย่างแน่นอน และปัญหาครอบครัวคงตามมา เนื่องจากเราต้องทำงานบางเสาร์ด้วย(เพราะ รพ เค้ารับเลี้ยง จ-ศ 7โมง- 6โมงเย็น)
เราจึงคิดอีกวิธีได้ คือ ลาออกมาเลี้ยงลูกสัก 6 เดือน แล้วหางานใหม่ที่หยุดเสาร์-อาทิตย์ ดีไหมคะ อย่างน้อยลูกก็โตระดับหนึ่ง (เสียดายเงินรายได้อ่ะT_T) เราอายุ 34 แล้วคะ กลัวหางานใหม่ยากส์(หรือเปล่า)
หรือ เพื่อนๆคิดว่าไม่จำเป็นคะ เพราะไงๆเด็กทารกก็ไม่น่าจะจำอะไรได้อยู่แล้วระหว่างขวบปีแรก ส่งไปอยู่ ตจว คงไม่เป็นไร?
หรือ ฝาก รพ เลี้ยง และ จ้างแม่บ้านมาทำความสะอาด ซักผ้า ถูบ้าน สามีจะได้สบาย เลี้ยงลูกอย่างเดียวหลังเลิกงาน? เวลาเรากลับบ้านดึกสามีจะได้ไม่เครียด
เรามีเงินเก็บอยู่พอสมควรคะ สามีเป็นวิศวกรเงินรายได้ สามารถเลี้ยงเรากะลูกได้คะ แต่ประเด็นคือเราชอบพึ่งตัวเองคะ เราสองจิตสองใจ กลัวไม่มีงานทำแล้วจะไร้ค่า ฐานันดรเปลี่ยนจากเมียเป็นคุณแจ๋ว (พูดง่ายๆกลัวโดนสามีข่ม กลัวหมดอำนาจ)
จริงๆแล้วลูกขวบปีแรกอยากให้แม่อยู่ด้วยแล้วใช้จ่ายประหยัด หรืออยากให้แม่ไปหาเงินมาให้เยอะๆเพื่อคุณภาพชีวิต ดีกว่าคะ แต่เด็กขวบปีแรกคงจำอะไรไม่ได้หรือเปล่า?
รบกวนพี่ๆเพื่อนๆด้วยนะคะ ท้องแรกคะ ไม่ได้เตรียมตัวจะมีลูกมาก่อน ก็เลยจิตตก สับสน ขอบคุณคะ
ขอความเห็นเรื่องการลาออกจากงานชั่วคราวมาเลี้ยงลูก(ชั่วคราวนะคะ) จำเป็นจริงๆ หรือคนเป็นแม่คิดไปเอง?
ที่นี่อีกไม่นานเราก็จะคลอดลูกแล้วคะ แต่เดิมก่อนท้อง(บริษัทยังอยู่ตึกเดิม) คิดว่าหลังลาได้3เดือนก็จะกลับไปทำงานตามปกติเพราะตั้งใจว่า จะไม่ให้การมีลูกเป็นข้ออ้างในการเลิกทำงาน และเพื่อความมั่นคงของครอบครัวด้วย
ตอนนี้ความคิดเปลี่ยนไปคะ ไม่มีคนช่วงเลี้ยงเลย ถ้ามีก็ต้องส่งไปอยู่ ตจว ให้แม่สามีเลี้ยง หรือให้แม่ของเราเลี้ยง คะ แต่...... เราไม่อยากส่งลูกไปอยู่ ตจว แม่ๆหลายท่านถ้าไม่จำเป็นก็คงไม่อยากเหมือนกัน และเราก็ไม่อยากให้แม่ของเราเลี้ยงด้วย เพราะนิสัยแม่เรากับเราเข้ากันไม่ได้ แถมบ้านไกลกัน และแม่ไม่ยอมย้ายมาอยู่กะเราแน่ บวกับ เราไม่อยากให้ลูกเป็นอีกคนที่เราไม่ได้สร้างขึ้นมา (ปล เราดีใจนะคะ ที่มีคนอาสาช่วยเลี้ยง แต่เราไม่มั่นใจอะคะ)
เราจึงคิดว่าจะให้ รพ เลี้ยงคะ เดือนละ 8000 ใกล้บ้าน โดยสามีจะไปรับไปส่ง แต่ด้วยความไกลและลำบากในการเดินทางของเรา(แม้จะใช้รถส่วนตัว) เราคงกลับถึงบ้านดึก ดังนั้นภาระในการดูแลลูกคงตกอยู่ที่สามีอย่างแน่นอน และปัญหาครอบครัวคงตามมา เนื่องจากเราต้องทำงานบางเสาร์ด้วย(เพราะ รพ เค้ารับเลี้ยง จ-ศ 7โมง- 6โมงเย็น)
เราจึงคิดอีกวิธีได้ คือ ลาออกมาเลี้ยงลูกสัก 6 เดือน แล้วหางานใหม่ที่หยุดเสาร์-อาทิตย์ ดีไหมคะ อย่างน้อยลูกก็โตระดับหนึ่ง (เสียดายเงินรายได้อ่ะT_T) เราอายุ 34 แล้วคะ กลัวหางานใหม่ยากส์(หรือเปล่า)
หรือ เพื่อนๆคิดว่าไม่จำเป็นคะ เพราะไงๆเด็กทารกก็ไม่น่าจะจำอะไรได้อยู่แล้วระหว่างขวบปีแรก ส่งไปอยู่ ตจว คงไม่เป็นไร?
หรือ ฝาก รพ เลี้ยง และ จ้างแม่บ้านมาทำความสะอาด ซักผ้า ถูบ้าน สามีจะได้สบาย เลี้ยงลูกอย่างเดียวหลังเลิกงาน? เวลาเรากลับบ้านดึกสามีจะได้ไม่เครียด
เรามีเงินเก็บอยู่พอสมควรคะ สามีเป็นวิศวกรเงินรายได้ สามารถเลี้ยงเรากะลูกได้คะ แต่ประเด็นคือเราชอบพึ่งตัวเองคะ เราสองจิตสองใจ กลัวไม่มีงานทำแล้วจะไร้ค่า ฐานันดรเปลี่ยนจากเมียเป็นคุณแจ๋ว (พูดง่ายๆกลัวโดนสามีข่ม กลัวหมดอำนาจ)
จริงๆแล้วลูกขวบปีแรกอยากให้แม่อยู่ด้วยแล้วใช้จ่ายประหยัด หรืออยากให้แม่ไปหาเงินมาให้เยอะๆเพื่อคุณภาพชีวิต ดีกว่าคะ แต่เด็กขวบปีแรกคงจำอะไรไม่ได้หรือเปล่า?
รบกวนพี่ๆเพื่อนๆด้วยนะคะ ท้องแรกคะ ไม่ได้เตรียมตัวจะมีลูกมาก่อน ก็เลยจิตตก สับสน ขอบคุณคะ