ขออภัย...
ที่บางทีผมอาจ "ไม่คู่ควร" ที่จะเขียนเรื่องนี้
เพราะผมไม่ใช่คนภูเก็ตโดยกำเนิดครับ
แต่ผมเป็นคนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น นานพอสมควร
และทุกวันนี้ ก็ยัง ไปมา ภูเก็ต ปีละหลายครั้ง
พูดได้เต็มปากว่า ภูเก็ต เป็นเหมือนบ้านที่สองของผม
ก็อยากจะเรียนว่า ร้าน" ไม่ควรพลาด" เป็นเหมือนนิทานครับ
เหมือนตำนาน...
แต่มันไม่ใช่สูตรสำเร็จ ของการไปเยือนภูเก็ต
ผมว่าเราอย่าไปทำให้มันเป็น สูตรสำเร็จกันเลยครับ ร้านอื่น มันจะได้ "เกิด" กันได้บ้าง
ว่าคนไปภูเก็ต ต้องกินหมี่ต้นโพธิ์ (ซึ่งโดยส่วนตัวผมว่า ราคาปรับตัวแพงหลุดโลก เป็นราคาดาวอังคารไปแล้ว)
ไปภูเก็ต ต้องกินเสี่ยวโบ๋ย ที่บุญรัตน์...
ต้องกินขนมจีนป้าติ่ง...
ต้องกินโรตีเจ้าฟ้า...
ต้องกินหมี่สะปำยายเจียร...
ต้องกินหมี่แกงปู หมูฮ้อง ที่ระย้า...(นี่ก็แพงโพด)
ต้องกินป่าหล่ายซีฟู้ดส์...
ต้องกินหมอมูดง...
ต้องกินห่อหมกสะพานหิน...
ต้องกินโอ๊ะเอ๋ว ที่บางเหนียว...
"ต้อง" กินนู่น
"ต้อง" กินนี่
"ต้อง" ทำนู่น
"ต้อง" ทำนี่
ผมถามหน่อย...ว่า ใครไปตั้งเงื่อนไขว่า มัน "ต้อง" ครับ
ใคร...
ทำไมถึง "ต้อง"...
มันไม่มีใครบอกว่า "ต้อง" นอกจากตัวเราเอง
ที่พยายามจะ "ไม่หลุดเทรนด์" และเดินตามรอยการกินของผู้บันทึกการเดินทางก่อนหน้า...แบบทุกย่างก้าว
เป็นสิทธิของท่านจริงๆครับ
แต่วันนี้ผมเสี่ยงโดนด่า มายืนยัน ว่า มัน "ไม่ต้อง" ครับ
มันมีร้านอาหารอร่อยๆ ดีๆ อีกมากมายเหลือเกิน ที่มันซ่อนตัวอยู่ตามซอกมุมต่างๆของภูเก็ต
ที่รอให้นักสำรวจอย่างท่านไปเปิดเผย ไปแนะนำ
ของดีภูเก็ต มันไม่ได้มีอยู่แค่ในลิสต์นั้น !
ผมเห็นการรีวิว ร้านเหล่านั้นมาหลายปีในห้องนี้
และจำนวนมันไม่เคยเพิ่มขึ้นเลย
วนอยู่แค่นี้แแหละ
เพราะ เรา-ท่านเอาแต่กลัว "หลุดเทรนด์"
กลัว "เชย" ว่าไปภูเก็ตแล้วพลาดร้านนั้น ร้านนี้
จง "พลาด"ได้อย่างภาคภูมิใจครับ
ภูมิใจ ที่มีความกล้าหาญ "พอ" ที่จะไปสืบเสาะ ค้นคว้า หาร้านอาหารอร่อยๆมาแนะนำกัน
จงอย่าได้อาย ที่จะไปทานร้านที่ไม่ได้อยู่ใน "ลิสต์" เหล่านั้น
ร้านนอกลิสต์ ที่มันซ่อนตัวอยู่ อีกมากมาย มันจะได้ "ผุด-เกิด" กะเขาซะที
เราะถ้าเราจะเอาแต่ไปอุดหนุนเฉพาะร้านที่ "พลาดไม่ได้"
วันนึง ร้านเหล่านั้น มันอาจจะ "สูญพันธ์" ไปด้วยความนิยมของนักท่องเที่ยวอย่างเรา
ที่เข้าไป เปลี่ยนแปลง มันจนมันหาทางกลับบ้านไม่ถูก (อย่างร้านหมี่ต้นโพธิ์ เป็นต้น / คนภูเก็ตเลิกกินนานแล้ว)
ขอบพระคุณครับ
ที่ภูเก็ต... ถ้าเราเอาแต่กินร้านอาหารที่ "ไม่ควรพลาด" อีกหน่อยร้าน"ไม่ควรพลาด" มันจะสูญพันธ์...
ที่บางทีผมอาจ "ไม่คู่ควร" ที่จะเขียนเรื่องนี้
เพราะผมไม่ใช่คนภูเก็ตโดยกำเนิดครับ
แต่ผมเป็นคนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น นานพอสมควร
และทุกวันนี้ ก็ยัง ไปมา ภูเก็ต ปีละหลายครั้ง
พูดได้เต็มปากว่า ภูเก็ต เป็นเหมือนบ้านที่สองของผม
ก็อยากจะเรียนว่า ร้าน" ไม่ควรพลาด" เป็นเหมือนนิทานครับ
เหมือนตำนาน...
แต่มันไม่ใช่สูตรสำเร็จ ของการไปเยือนภูเก็ต
ผมว่าเราอย่าไปทำให้มันเป็น สูตรสำเร็จกันเลยครับ ร้านอื่น มันจะได้ "เกิด" กันได้บ้าง
ว่าคนไปภูเก็ต ต้องกินหมี่ต้นโพธิ์ (ซึ่งโดยส่วนตัวผมว่า ราคาปรับตัวแพงหลุดโลก เป็นราคาดาวอังคารไปแล้ว)
ไปภูเก็ต ต้องกินเสี่ยวโบ๋ย ที่บุญรัตน์...
ต้องกินขนมจีนป้าติ่ง...
ต้องกินโรตีเจ้าฟ้า...
ต้องกินหมี่สะปำยายเจียร...
ต้องกินหมี่แกงปู หมูฮ้อง ที่ระย้า...(นี่ก็แพงโพด)
ต้องกินป่าหล่ายซีฟู้ดส์...
ต้องกินหมอมูดง...
ต้องกินห่อหมกสะพานหิน...
ต้องกินโอ๊ะเอ๋ว ที่บางเหนียว...
"ต้อง" กินนู่น
"ต้อง" กินนี่
"ต้อง" ทำนู่น
"ต้อง" ทำนี่
ผมถามหน่อย...ว่า ใครไปตั้งเงื่อนไขว่า มัน "ต้อง" ครับ
ใคร...
ทำไมถึง "ต้อง"...
มันไม่มีใครบอกว่า "ต้อง" นอกจากตัวเราเอง
ที่พยายามจะ "ไม่หลุดเทรนด์" และเดินตามรอยการกินของผู้บันทึกการเดินทางก่อนหน้า...แบบทุกย่างก้าว
เป็นสิทธิของท่านจริงๆครับ
แต่วันนี้ผมเสี่ยงโดนด่า มายืนยัน ว่า มัน "ไม่ต้อง" ครับ
มันมีร้านอาหารอร่อยๆ ดีๆ อีกมากมายเหลือเกิน ที่มันซ่อนตัวอยู่ตามซอกมุมต่างๆของภูเก็ต
ที่รอให้นักสำรวจอย่างท่านไปเปิดเผย ไปแนะนำ
ของดีภูเก็ต มันไม่ได้มีอยู่แค่ในลิสต์นั้น !
ผมเห็นการรีวิว ร้านเหล่านั้นมาหลายปีในห้องนี้
และจำนวนมันไม่เคยเพิ่มขึ้นเลย
วนอยู่แค่นี้แแหละ
เพราะ เรา-ท่านเอาแต่กลัว "หลุดเทรนด์"
กลัว "เชย" ว่าไปภูเก็ตแล้วพลาดร้านนั้น ร้านนี้
จง "พลาด"ได้อย่างภาคภูมิใจครับ
ภูมิใจ ที่มีความกล้าหาญ "พอ" ที่จะไปสืบเสาะ ค้นคว้า หาร้านอาหารอร่อยๆมาแนะนำกัน
จงอย่าได้อาย ที่จะไปทานร้านที่ไม่ได้อยู่ใน "ลิสต์" เหล่านั้น
ร้านนอกลิสต์ ที่มันซ่อนตัวอยู่ อีกมากมาย มันจะได้ "ผุด-เกิด" กะเขาซะที
เราะถ้าเราจะเอาแต่ไปอุดหนุนเฉพาะร้านที่ "พลาดไม่ได้"
วันนึง ร้านเหล่านั้น มันอาจจะ "สูญพันธ์" ไปด้วยความนิยมของนักท่องเที่ยวอย่างเรา
ที่เข้าไป เปลี่ยนแปลง มันจนมันหาทางกลับบ้านไม่ถูก (อย่างร้านหมี่ต้นโพธิ์ เป็นต้น / คนภูเก็ตเลิกกินนานแล้ว)
ขอบพระคุณครับ