ใครเคยมีประสบการณ์รักที่เจ็บปวด แต่เอาตัวเองออกมาไม่ได้ซักที

เราคบกับแฟนมาตั้งแต่ขึ้น ม.3 (เคยอยู่ รร.เดียวกันตอนประถมรู้จักกันเฉยๆ) แต่มัธยมเราย้ายไปเรียนอีกจังหวัดหนึ่ง บังเอิญได้คุยกันผ่าน msn ก็คุยกันทุกวัน  ประมาณ 5-6เดือน แล้วผู้ชายก็ขอเราเป็นแฟน ก็คบกันมาเขาเป็นคนที่เอาใจใส่เรามาก เสมอต้นเสมอปลาย ห่วงทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ พอ ม.5 เรามีโอกาสได้เรียน รร.เดียวกับเขา (ไม่ได้ย้ายตามผู้ชายนะ ความจำเป็นของครอบครัว) ทุกเย็นหลังเลิกเรียนเขาจะขับมอเตอร์ไซค์ตามเราเพื่อไปส่งพอใกล้ถึงบ้านเขาก็จะกลับ ทั้งๆที่บ้านเราอยู่คนละทางเลย ทำอย่างนี้มาจนจบ ม.6 แต่เราก็ทะเลาะกันบ่อยมาก เพื่อนๆทุกคนรู้ดี พอเข้ามหาลัย เราเรียนจังหวัดเดียวกันแต่คนละสถาบัน แต่ยังคงไปมาหาสู่กันตลอดเจอกันทุกวัน คุยกันตลอด ตอนปี1 เราไม่ค่อยมีเวลาให้เพราะ คณะเรากิจกรรมเยอะ เขาก็จะโกรธไม่อยากให้ไปเราก็พยายามคุยเพราะไม่อยากทิ้งกิจกรรม จนขึ้นปี2 กิจกรรมเริ่มน้อยลงมีเวลาให้มากขึ้น แต่มันรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่แปลกไป แฟนเราชอบเที่ยวกลางคืนชอบไปกินเหล้าฟังเพลง ซึ่งเราไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบเที่ยว อีกอย่างหอเราปิดสี่ทุ่มด้วย ความคิดเราเริ่มขัดกัน แฟนก็บอกว่า แค่ไปนั่งฟังเพลง ไม่ได้ยุ่งกะใคร เราก็เชื่อไม่ได้ว่าอะไร เขามักจะบอกอีกว่า ไปกะเพื่อนไม่มีผู้หญิง เราก็เชื่อเพราะไม่เคยไป จนเมื่อปีที่แล้วตอนอยู่ปีสองแฟนก็นอกใจเรา คือผู้หญิงคนนั้นอยู่ ม.เดียวกะแฟนเราแต่คนละคณะ ตอนแรกก็ไม่รู้ แล้วเราออนเฟสแฟนเราผู้หญิงคนนั้นก็ทักมาเรื่องไปเที่ยวกลางคืนไรงี้ เราก็งง แฟนก็บอกเพื่อนของเพื่อน เราก็เชื่อ (โง่ป่ะ) ผ่านไปประมาณ 2เดือนมั้ง เราก็มาเจอในแชทเหมือนเดิม เขาก็คุยเหมือนคนจีบกันแล่ะ เราก็อึ้ง คือตอนนั้น มันเหมือนคนที่ไม่มีความรู้สึก มันงง มันคิดอะไรไม่ออกตอนที่ไล่อ่านแชท แล้วช่วงนั้นเป็นช่วงที่ทะเลาะกันบ่อยแฟนเราก็บอกเลิกเราบ่อยแล้วบอกว่าห่างกันไปก่อน ค่อยกับมาคุยกันใหม่ เราก็งงๆ พอมารู้เรื่องเราก็เสียใจมาก มันอธิบายความรู้สึกไม่ถูกจริงๆเพราะเขาเป็นคนที่เราาสนิทที่สุด ไว้ใจที่สุด เหมือนรู้ใจกันทุกเรื่อง ไม่ต่างจากเพื่อนสนิทเลย พอรู้เรื่องความรู้สึกเราคือคิดภาพเขาแล้วถามตัวเองว่ามันใช่หรอ เหมือนราไม่เคยู้จักเขาเลย 4-5ปีที่ผ่านมามันคืออะไร แต่เราก้ยังต้องการเขาอยู่มันไม่ชินถ้าต้องอยู่คนเดียว ตอนนั้นคือร้องไห้หนักมากปกติจะไม่ค่อยร้องเพราะมีรูมเมทอยู่ด้วยอีก2คน แต่วินาทีนั้นคือไม่ไหวจริงๆ ร้องไห้แบบไม่อาย เพื่อนๆก็ให้กำลังใจเยอะมาก แต่มันทนไม่ได้จริงๆ สุดท้ายก็กลับมาคืนดีกันเขไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟังซักอย่าง แค่บอกว่าไม่ได้ตั้งใจ  ตอนนี้ก็ผ่านมา6เดือนแล้ว  แต่เชื่อมั้ยว่าไม่เคยลืม ยังมีคำถามที่อยากถามอีกมากมายกับเรื่องนั้นที่เขาไม่เคยตอบเราเลย ถึงตอนนี้กลับมาแต่ไม่มีอะไรเหมือนเดิม เราไม่เคยเชื่อใจเขาเลยสักครั้ง แต่เราก็ยังไปไหนไม่ได้ ไม่รู้ทำไมถึงทน หรือเพราะความดีในอดีตช่วยบรรเทาความเลวร้ายในปัจจุบัน