เมื่อผมราพันเซลกลายร่างเป็นฝอยขัดหม้อ

สวัสดีทุกคนค่ะ วันนี้มีปัญหาหนักหัว เอ๊ย หนักอกหนักใจมาถาม มารบกวนช่วยหาคำตอบให้หน่อยค่ะ

   เราเป็นคนผมยาวมาก (คลุมก้น) เดิมทีเป็นคนผมหยักศก ยืดผมมาตั้งแต่อยู่มัธยมต้นค่ะ ( ตัดผมเท่าติ่งหู ผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกันคงจะเข้าใจหัวอก ชะนีหัวหยอยท้ายกระดกเป็นอย่างดีว่าทำไมต้องยืดตั้งแต่ยังแบเบาะ -__-")
เราจะยืดกับช่างคนหนึ่งเป้นประจำมาตลอดจนจบม.ปลาย (ประมาน 10 กว่ารอบ ) ผมไม่เคยเสีย ค่อนไปทางผมสุขภาพดี ไปไหนใครก็ชมมากกว่า ..ไม่เคยดูแลผมแบบเต็มที่ อบไอน้ำ ทรีตเม้นอะไรก็ไม่เคยค่ะ สระ-นวด เป้นประจำวันเว้นวันเสมอ

   ปัญหามันเริ่มที่ ราพันเซลหัวหยอยออกจากหมู่บ้านชายป่าเข้ามาเรียนต่อในเมืองกรุงค่ะ เจอน้ำที่อัดคลอรีนเต็มอัตราศึก ฝุ่นควันและมลพิษ ผมเริ่มแห้งค่ะ ปลายสากๆ นิดหน่อย แรกๆ ยังพอถูๆไถๆ ..ด้วยการย้ายจว. เช่นนี้ ทำให้ต้องเปลี่ยนร้านยืดผมไปอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง สองสิ่งที่ไม่อาจควบคุม เข้ามาในชีวิตพร้อมกัน เดินเคียงข้างคู่กันมาตลอด เพื่อต่อสู้กับเส้นผมเรามาจนถึงตอนนี้ ย่างเข้าสู่ปี 4 เส้นผมเราเริ่มแพ้อย่างเห้นได้ชัดเจน ..ไม่สิ ราบคาบเลยล่ะ

*** อาการคือ
- ปลายแห้งมาก กรอบเลยล่ะค่ะ จากผมที่ยาว ดำ เงา ที่ใครต่อใครชม บอกว่าอยากได้ กลายเป็น ฟุ ยุ่งเหยิง แม่จ้องจะตัดอยู่ตลอดเวลา
- มันมักจะขยุกกันเป็นก้อนสากๆ บริเวณท้ายทอย หรือหลังหัว ยิ่งเวลานอนตื่นมาเนี่ยจะ เอิ่มมม.. ไม่รู้จะอธิบายยังไง เหมือนผมวิกเสีย หรือเหมือนเวลาร้านตัดผม เค้ากวาดผมที่ตัดมาเป็นกองแล้วขยุกๆ ไว้อ่ะค่ะ

******คำถามคือ
- มีวิธีอะไรที่จะทำให้ผมกลับมานุ่มสลวยเหมือนเดิมไม๊คะ
   ( น้ำมันมะพร้าว, เบียร์ ,ไข่ ลองมาหมดก็ยังไม่ได้ผลค่ะ :'( |)
- มีร้านทำผม ที่เค้ามีบริการด้านการบำรุงรักษาผมแนะนำไม๊คะ
- แม่บอกว่าผมยาวมากไปมันทำให้เราขี้ไม่สบาย จริงไม๊คะ (เราชอบเปลี่ยนที่นอนไปนอน รพ.บ่อยๆอ่ะค่ะ แฮ่ๆๆๆ แอร์ที่บ้านไม่ค่อยเย็น อิอิ)


*** รบกวนด้วยนะคะ แม่บอกว่าถ้ายังหัวฟู กลับบ้านรอบหน้า แม่จับตัดสั้นเลย ถ้าไม่ยอม ไม่ต้องเข้าบ้าน😞😞 ไม่อยากตัดผมเลยค่ะ ไว้มานานมาก แค่เล็มทีละนิ้วยังใจจะขาด ฮือออๆ ***


ขอความอนุเคราะห์จาก
ราพันเซลหัวหย๋อง