ผมแค่จะระบายนะครับ

   วันนี้ขึ้น BTS เจอมนุษย์ป้าคนนึงครับ ก่อนรถมาอยู่หลังแถวแต่พอเห็นรถก็แทรกตัวแซงคนอยู่มายืนรอหน้าประตูพอรถเปิดออกก็เดินเข้าไปเลยไม่รอให้คนในรถออกมาก่อน เรื่องมีเด็ดกว่านั้นครับ ป้าแกยืนพิงเสาที่เอาไว้ให้คนจับครับ (สถานีสยามคงจะรู้คนเยอะแค่ไหน) แล้วก็เอามือถือออกมากดเล่นโดยไม่สนเลยว่าคนอื่นจะยืนกันลำบากมั้ย (ประมาณว่ามีเพลง พื้นที่เล็กๆ ของ บอย ตรัย ดังก้องอยู่ในหัวใจ) คนก็เบียดเข้าไป ป้านี่ก็ชิวเข้าไปผมเลยอยากรู้ว่าพิมพ์ไร เลยแอบดู (นิสัยเสียนะ) เค้าดู facebook เกี่ยวกับการเมือง แล้วก็โพสรูปประมาณ ประชาธิปไตย สิทธิเสรีอะไรประมาณนี้ (คือผมแอบดูอย่างตั้งใจ เลยเห็นชัดเจน) เอาเป็นว่า ผมไม่ยุ่งเรื่องนี้แล้วกัน แต่ผมคิดอยู่ในใจ ก่อนจะรักษา สิทธิประชาธิปไตย รักษาความเกรงใจพื้นฐานก่อนดีมั้ย คือ ถ้า คนๆนั้นทำเพียงแค่อย่างใดอย่างหนึ่ง แซงคิวคนอื่น/ยืนพิงราวตอนคนแน่นรถ/เล่นมือถือกินที่แบบไม่เกรงใจใคร ถ้าทำแค่อย่างเดียว ผมก็ว่าไม่ค่อยเท่าไหร่ไม่คิดไรมาก นี่ เล่น คอมโบชุดอิ่มอร่อยมาเลย หรือบางทีเค้าอาจจะไม่รู้ตัวจริงๆ  หรือผมขี้รำคาญ มองโลกแคบ หรืออาจจะเก็บรายละเอียดมากเกินไป เอาเป็นว่า เราสำรวจตัวเองกันนิดนึงนะครับ ว่าเราทำอะไรแบบนี้ไปบ้างมั้ย ผมว่า การละเลยเรื่องเล็กๆน้อยๆ พอนานไปเราอาจจะไปสะสมจนละเลยเรื่องใหญ่ๆก็เป็นได้

ที่สำคัญผมไม่ใช่คนดีอะไร บางครั้งก็ทำให้ตัวเองสบาย โดยลืมเรื่องความเกรงใจก็มี แต่พอมาเจออะไรแบบนี้แล้ว กลับมามองย้อนตัวเอง เตือนตัวเอง มากกว่านี้ อาจจะยาวไปหน่อย แต่ก็ นะ นั่งจากสยามมา หมอ ชิตก็ใช้เวลาเยอะนะ อัดอั้นอ่ะ อัดอั้น 555