"บทบัญญัติการเลือกงาน 10 ประการ" ของโรงเรียนมัธยมปลายคอซัง จังหวัดคยองซังนัม ประเทศเกาหลี
อ้างอิงจากหนังสือ "เพราะเป็นวัยรุ่นจึงเจ็บปวด" เขียนโดย คิมรันโด แปลโดย วิทิยา จันทร์พันธ์ สำนักพิมพ์สปริงบุ๊ค
1.จงเลือกงานที่เงินเดือนน้อย
2.จงเลือกงานที่ต้องการฉัน จงอย่าเลือกงานที่ฉันต้องการ
3.จงเลือกงานที่ไม่มีโอกาสก้าวหน้า
4.จงหลีกเลี่ยงงานที่มีทุกอย่างสมบูรณ์พร้อม แต่จงเลือกงานที่ต้องทำทุกอย่างจากจุดเริ่มต้น
5.จงอย่าไปในที่ซึ่งทุกคนอยากไปถึง แต่จงไปในที่ซึ่งไม่เคยมีใครไปถึงมาก่อน
6.จงไปในที่ซึ่งทุกคนบอกว่าไม่มีอนาคต
7.จงไปในที่ซึ่งไม่ได้รับการยกย่องจากสังคม
8.จงอยู่ริมขอบ จงอย่าอยู่ในจุดศูนย์กลาง
9.จงอย่าลังเลที่จะไปในที่ซึ่งพ่อแม่ ภรรยา และคู่หมั้น คัดค้าน
10.จงไปในที่ซึ่งรอการประหาร จงอย่าไปในที่ซึ่งได้สวมมงกุฏ
เพื่อนๆ พี่ๆ คิดว่าถ้าเลือกงานตามบทบัญญัตินี้ เราจะได้อะไรครับ?
แล้วมันหมายความว่าไม่ต้องเรียนสูงก็ได้อย่างนั้นหรือเปล่าครับ? แบบจบม.6 แล้วไปเป็นกรรมกรเหงื่อแลกเงินมันก็ตรงสเป็ก 10 ข้อนะครับ
แล้วถ้าเลือกได้ใครจะกล้าทำครับในเมื่อชีวิตเราเกี่ยวข้องกับอีกหลายชีวิต เช่น ต้องหาเลี้ยงพ่อแม่ ปลดหนี้ คือใครที่ชีวิตยังลำบากอยู่ก็ต้องอยากได้งานที่สบาย หรือเงินเดือนดีอยู่แล้วใช่มั้ยครับ มันไม่ใช่ลองทำงานแบบนี้พอไม่ไหวก็กดปุ่มรีเซ็ทได้ ถ้ามีอิสรภาพทางการเงินแล้วอยากไปลองทำงานตามกฏนี้ก็ว่าไปอย่าง ใครจะกล้าทำครับ?
หรือคนที่กล้าทำคือคนที่สถานการณ์บังคับให้ต้องทำ เหมือนพวกเศรษฐีที่วัยเด็กยากลำบากมากเลยต้องสู้ชีวิตสุดท้ายก็ได้เป็นคนที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง อย่างนั้นหรือเปล่าครับ?
อะไรเป็นเหตุจูงใจที่ทำให้คิดบทบัญญัติแบบนี้ขึ้นมาได้นะ?
หรือมันเป็นการสร้างรากฐานให้ชีวิตครับ? หรือเขาจะสื่อว่าอย่าเลือกงาน แค่นั้น?
คิดเห็นกันยังไงครับ
สงสัย"บทบัญญัติการเลือกงาน 10 ประการ"
อ้างอิงจากหนังสือ "เพราะเป็นวัยรุ่นจึงเจ็บปวด" เขียนโดย คิมรันโด แปลโดย วิทิยา จันทร์พันธ์ สำนักพิมพ์สปริงบุ๊ค
1.จงเลือกงานที่เงินเดือนน้อย
2.จงเลือกงานที่ต้องการฉัน จงอย่าเลือกงานที่ฉันต้องการ
3.จงเลือกงานที่ไม่มีโอกาสก้าวหน้า
4.จงหลีกเลี่ยงงานที่มีทุกอย่างสมบูรณ์พร้อม แต่จงเลือกงานที่ต้องทำทุกอย่างจากจุดเริ่มต้น
5.จงอย่าไปในที่ซึ่งทุกคนอยากไปถึง แต่จงไปในที่ซึ่งไม่เคยมีใครไปถึงมาก่อน
6.จงไปในที่ซึ่งทุกคนบอกว่าไม่มีอนาคต
7.จงไปในที่ซึ่งไม่ได้รับการยกย่องจากสังคม
8.จงอยู่ริมขอบ จงอย่าอยู่ในจุดศูนย์กลาง
9.จงอย่าลังเลที่จะไปในที่ซึ่งพ่อแม่ ภรรยา และคู่หมั้น คัดค้าน
10.จงไปในที่ซึ่งรอการประหาร จงอย่าไปในที่ซึ่งได้สวมมงกุฏ
เพื่อนๆ พี่ๆ คิดว่าถ้าเลือกงานตามบทบัญญัตินี้ เราจะได้อะไรครับ?
แล้วมันหมายความว่าไม่ต้องเรียนสูงก็ได้อย่างนั้นหรือเปล่าครับ? แบบจบม.6 แล้วไปเป็นกรรมกรเหงื่อแลกเงินมันก็ตรงสเป็ก 10 ข้อนะครับ
แล้วถ้าเลือกได้ใครจะกล้าทำครับในเมื่อชีวิตเราเกี่ยวข้องกับอีกหลายชีวิต เช่น ต้องหาเลี้ยงพ่อแม่ ปลดหนี้ คือใครที่ชีวิตยังลำบากอยู่ก็ต้องอยากได้งานที่สบาย หรือเงินเดือนดีอยู่แล้วใช่มั้ยครับ มันไม่ใช่ลองทำงานแบบนี้พอไม่ไหวก็กดปุ่มรีเซ็ทได้ ถ้ามีอิสรภาพทางการเงินแล้วอยากไปลองทำงานตามกฏนี้ก็ว่าไปอย่าง ใครจะกล้าทำครับ?
หรือคนที่กล้าทำคือคนที่สถานการณ์บังคับให้ต้องทำ เหมือนพวกเศรษฐีที่วัยเด็กยากลำบากมากเลยต้องสู้ชีวิตสุดท้ายก็ได้เป็นคนที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง อย่างนั้นหรือเปล่าครับ?
อะไรเป็นเหตุจูงใจที่ทำให้คิดบทบัญญัติแบบนี้ขึ้นมาได้นะ?
หรือมันเป็นการสร้างรากฐานให้ชีวิตครับ? หรือเขาจะสื่อว่าอย่าเลือกงาน แค่นั้น?
คิดเห็นกันยังไงครับ