เพื่อนสนิทคนหนึ่งบอกเราว่าเขามีอะไรกันกับพี่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีครอบครัวแล้ว พี่คนนั้นเราเองก็รู้จักค่ะ และรู้ปัญหาครอบครัวเขาด้วย เขากับภรรยาอยู่กันแบบทนอยู่เพื่อลูก พี่ผู้หญิงยังเคยมาบ่นๆกับเราเลยว่าเขาไม่ไหวแล้ว มันทุกข์ อยู่กันไม่มีความเป็นสามีภรรยาเลย พี่ผู้หญิงเขาเข้าใจว่าสามีเขาเสื่อมแล้ว เราก็บอกหย่าก็ได้นะ บอกลูกให้เข้าใจ เขาบอกว่าไม่หย่าหรอก มันไม่ใช่แค่ลูกแต่มันเรื่องหน้าตาทางสังคมด้วย เราเคยสงสัยว่าพี่ผู้ชายเขาชอบเพื่อนเรารึเปล่า อาการเขาค่อนข้างชัดเจน แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีอะไร แต่ลับหลังเขากลับไปคุยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เพิ่งรู้ตอนเพื่อนบอก

เพื่อนเราเองคงรู้สึกผิด วันก่อนเลยพูดหมดเลย เรื่องเกิดมาประมาณเกือบปีได้แล้ว เรารู้จักพี่คนนั้นดี เขาเป็นคนดีนะ สุภาพบุรุษคนหนึ่งเลย และรักลูกมาก ส่วนเพื่อนเราคนนี้เราคบเขามาตั้งแต่มัธยม รู้ไส้รู้พุง เพื่อนเราเป็นคนดีมาก เพื่อนเราบอกว่าเขาไม่ขออะไรเลย ไม่ขอให้พี่เขาเลิกกับภรรยา ไม่ต้องดูแลเทคแคร์ ไม่ต้องมาอยู่ด้วยกัน ไม่เอาเงิน และจะไม่ปล่อยให้ท้อง ขอแค่ได้เจอได้คุยกัน แค่นั้นก็มีความสุข เพราะรักเขามากจริงๆ ส่วนพี่ผู้ชายทุกวันนี้ก็ยังอยู่กับภรรยา ตั้งแต่รู้เรื่องเราพยายามถามๆภรรยาของเขาเรื่องปัญหาครอบครัว ใจจริงก็ห่วงเขาด้วยแต่ห่วงเพื่อนตัวเองมากกว่า เขาก็บอกอยู่ตลอดว่าทุกอย่างก็แย่ แย่กว่าเดิมด้วย เพราะทะเลาะกันบ่อย เพื่อนเราเขากลัวว่าจะเป็นบาปผิดลูกผิดเมีย แต่ความรักมันเกิดขึ้นแล้วมันเลี่ยงยากจริงๆ

ในความคิดเรา เราบอกเพื่อนว่าเราไม่รู้จะพูดยังไง เราเองก็เคยมีความรัก แล้วเราก็เข้าใจคำว่าความรักทำให้คนตาบอดมาแล้ว การเป็นชู้มันบาป แต่บาปมันต้องมีเหตุผลด้วย คือเพื่อนเราเขาไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้นเลย ไม่ทำให้พี่เขาเดือดร้อน ไม่บอกภรรยาพี่เขา ทุกวันนี้เขาทะเลาะก็ปัญหาของเขาเอง และเขากับภรรยาก็ไม่มีเซ็กส์กันแล้ว เราบอกเพื่อนเราว่ามันจะบาปก็ต่อเมื่อ เริ่มแสดงตัว เริ่มเรียกร้องไม่ว่าจะเรื่องเงินหรือเวลา ทุกวันนี้ลองทบทวนดูว่าทำให้ใครเดือดร้อนไหม ถ้าไม่ก็ไม่บาป

ทุกวันนี้เขาก็ยังเจอกันอยู่ พี่ผู้ชายก็ดูแลเพื่อนเราดีนะ ในระดับที่เขาพึงทำได้

มันบาปไหมคะ