บนทางร่วม

กระทู้สนทนา

ถนนทอดยาวไกล
ไม่มีเส้นไหนไปแตะถึงขอบฟ้า
ไม่มีเครื่องมือถนอมวันเวลา
ถึงสุดปราถนาก็ต้องจากกัน

หนึ่งนาทีที่สวยงาม
ทำลายโมงยามที่โศกศัลย์
คืนที่โหดร้ายหายไปพลัน
วันที่สุขสันต์ก็ฟื้นคืน

พลานุภาพสิ่งใดใด
เพียงแค่ใจคิดหยิบยื่น
ริษยาก็ล้มคลืน
จิตชื่นมื่นตื่นรู้ตัว

เธออยากจะได้อะไร
ในหนทางไกลมืดสลัว
คือรัก คือหวัง คือครอบครัว
อย่าลืมตัว ลืมตนให้หม่นช้ำ

แค่คำทักทายมายามเช้า
วันนี้เราต่างสดใสไปยันค่ำ
โบราณว่า น้ำมิตร น้ำใจและน้ำคำ
เจ้าจงจำเอาไว้ให้จงดี

โอภาปราศัยให้ล้ำเลิศ
หากคมคายจะเกิดหม่นหมองศรี
หวังชนะคะคานรานไมตรี
ควรถ้อยทีถนอมคำ จำไว้เอย

ถูกใจให้พอยต์

รางรถไฟ

แอม วิเชียรฉาย ถูกใจ, บุษยา โรส ถูกใจ, ploythana ถูกใจ, nana_tjj ถูกใจ, zoi ถูกใจ, มาโซคิส ถูกใจ, lovereason ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 898908 ถูกใจ, psycho_factory ถูกใจ, Mareeraya ถูกใจรวมถึงอีก 10 คน ร่วมแสดงความรู้สึก

▼ กำลังโหลดข้อมูล... ▼

แสดงความคิดเห็น

คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ

เข้าสู่ระบบ

อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ ปัญหาครอบครัว แต่งกลอน

{room_name}

บนทางร่วม