จะหยุดรักมันไม่ง่ายเลย แม่แฟนห้ามเราคบกัน แฟนตามใจแม่ ตัดสินใจตัดเราออกจากชีวิต

น้องไม่รู้จะทำยังไงดี  เรื่องมีอยู่ว่า น้องกับแฟนคบกันมาปีกว่า มีแพลนจะแต่งงานกันปีหน้า  รักกันดี ทะเลาะกันบ้าง ร่วมสุข ร่วมทุกข์ ฝ่าฟัน ประคับประคองกันมา สำหรับน้องเค้าเป็นทั้งแฟน ทั้งพ่อ ทั้งพี่ เค้าดีกับน้องมาก เรารักและให้อภัยกันเรื่อยมา การใช้ชีวิตของน้องสองปีที่ผ่านมาแฟนเป้นคนที่ช่วยคิดช่วยแชร์ เรารักกันมาก ก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องหนึ่งวันแฟนก็บอกว่ามีความสุขที่น้องย้ายจากชลบุรีมาอยุ่ลำพูน เพื่อตั้งต้นชีวิตที่นี่ตามที่แฟนบอก หลายครั้งที่ทะเลาะกัน หลายครั้งที่กอดคอกันร้องไห้หลังจากคืนดีกัน เราสองคนมีความรักที่ซื่อสัตย์ และมั่นคง เค้าป็นคนเชื้อจีนอยู่ภาคเหนือ น้องเป้นคนอีสาน เรื่องระยะทางเรารับรู้กันดีและไม่เห็นเป็นอุปสรรคมากมายนัก การคบกันของเราครอบครัวของเรารับรู้มาตลอด น้องกับแฟนมีทะเลาะกันบ้างเวลาไม่ได้อยู่ด้วยกันเราทะเลาะกันทางโทรศัพท์ แต่ก็เคลียร์จบและปรับความเข้าใจได้ไม่ข้ามวัน  น้องขับรถจากชลบุรี 800 กิโลโดยไม่มีใบขับขี่มาอยู่ลำพูนได้ 1 เดือนคุยกับแฟนว่าเมื่อเปิดร้านเสร็จน้องจะได้เข้าไปกราบแม่แฟนและจะได้เริ่มทำความคุ้นเคยกันมากขึ้น ตลอดเวลา หนึ่งเดือนแฟนช่วยหาที่ทาง ช่วยกันหาอุปกรณ์ตกแต่ง ร้านกำลังจะเปิดหลังสงกรานต์ แต่แล้ววันที่เกิดเรื่องก็มาถึง พี่สาวแฟนกลับจากกทม มาอยู่บ้านแฟนได้ไม่กี่วัน ในวันที่ 11 เมษา น้องกับแฟนทะเลาะกันทางโทรศัพท์ เราไม่ได้ด่าทออะไรกันหรอกค่ะ แต่เราจะคุยโทรศัพท์กันยาวขึ้นเพื่อปรับความเข้าใจกัน พี่สาวแฟนไม่ชอบใจที่เราคุยกันนาน เรียกแฟนเข้าไปถามว่าทะเลาะกันเรื่องอะไรแล้วก็ซักทุกอย่างที่อยากรู้ แฟนบอกเรื่องที่ตอนนี้น้องอยู่ที่ลำพูนทำให้แม่แฟนไม่พอใจแต่ท่านไม่ได้แสดงอาการ แฟนคิดว่าไม่เป็นไรเพราะเราได้คุยกันว่าให้บอกท่านไปตามตรง ว่าเราคิดที่จะมาทำงานที่นี่และเพื่อได้อยู่ใกล้ชิดไปมาหาสู่บ้านแม่ของแฟนมากขึ้น แฟนอธิบายไป ท่านเหมือนเข้าใจ แฟนน้องดีใจมาก บอกน้องว่าน้องจะได้ไปทานข้าวกับแม่ของเค้าได้บ่อย ๆ เค้าจะได้มาหาน้องดูแลน้องได้อย่างที่ตั้งใจ นั่นคือความคืดแฟน  แต่แล้วเรื่องไม่ได้สงบอย่างที่แฟนเข้าใจ วันที่ 12 น้องกลับบ้านที่อีสาน แฟนโทรมาบอกว่าแม่ไม่ให้คบ เค้าคบน้องต่อไม่ได้ เหตุผลที่ให้คือ ครั้งที่น้องไปกราบแม่แฟนครั้งแรก ไปทานข้าวที่บ้านเมื่อสองปีก่อน แค่ครั้งแรกแม่แฟนคิดว่าน้องไม่ใช่ สำหรับลูกเค้า ณ ตอนนปัจจุบัน ทั้งบ้านคิดว่าถ้าเราคบและแต่งงานกัน แฟนจะไม่มีความสุข อ่ะคิดกันไปใหญ่ แฟนพยายามบอกและเล่าเรื่องของเรา ขอโอกาสกับแม่ แต่แม่ไม่ให้โอกาสเรา ไม่ว่าจะบอกว่าแม่ยังไม่ได้รู้ตัวตน นิสัยใจคอของน้องเลย ให้โอกาสได้รู้จักกันมากขึ้นได้ไหม แฟนพยายามพูดกับแม่ต่าง ๆ ต่อให้บอกว่าเลือกน้องแล้ว ไม่ว่าอย่างไรแม่แฟนก็ไม่ยอมให้เราคบกัน ไม่ให้โทร ไม่ให้คุย น้องเองได้ฟังก็รู้สึกอึ้ง น้องพยายามพูดคุยกับแฟน ตลอด 7 วัน บ่ายแฟนโทรหาก้คุยกัน แฟนอยากคบต่อเอาเหตุผลไปขอร้องแม่ เช้ามาแฟนก็มาบอกเลิกน้อง บ่ายก็อยากคบต่อ เป็นแบบนี้ตลอด 7 วัน น้องเองไม่อยากจะลุ้นว่าวันต่อไปเค้าจะอยากคบต่อมั้ย จนหลังสงกรานต์น้องกลับไปที่ลำพูนเพื่อเปิดร้าน กลับมาก็ไม่ได้เจอแฟน แฟนได้แต่แอบคุยโทรศัพท์กับน้อง ผ่านมาเป็นวันที่ 8 แฟนเล่าว่า แม่เค้ารู้ว่าเค้าไม่มีความสุข แม่เค้ารู้ว่าลูกเสียใจ แต่แล้วเย้นวันนั้น แม่แฟนคุยกับแฟนแล้วร้องไห้ บอกว่าไมม่อยากทำให้รู้เสียใจ ไม่อยากห้าม แฟนเห็นแบบนั้นเลยรับปากแม่ว่าจะไม่คบกับน้องอีก แฟนบอกน้องว่า ได้รับปากแม่ไปแล้ว น้องไม่รู้จะทำอย่างไรได้แต่เสียใจ จะขอพบเปิดใจคุยกับแม่เค้า ๆก็ไม่ยอม น้องมาอยู่ลำพูนไม่มีญาติพี่น้อง คนเดียวที่มีอยู่ที่นี่คือแฟน ร้านของน้องก็ยังไม่ได้เปิด อะไรต่างๆ  ที่ได้ทำมาเค้าบอกว่าเค้าไม่สนใจ ไม่ว่าจ้องจะเป็นยังไงเค้าจะไม่สนใจอีกแฟนบอกว่าได้ตัดสินใจแล้วขึ้นอยู่กับแฟนคนเดียว น้องถามว่า ถ้าแม่อนุญาติจะคบต่อมั้ย แฟนตอบว่าถ้าแม่อนุญาตจะคบต่อ น้องไม่เข้าใจว่าแล้วมันขึ้นอยู่กับที่แฟนตัดสินอย่างไร ก่อนวันสุดท้ายน้องพยายามพูดพยายามบอกว่า น้องไม่เคยต้องการให้เค้าเลือกไม่ว่าแม่หรือน้อง เค้าสามารถเป็นลูกกตัญญูได้ เค้าสามารถทำพร้อมๆ กันได้ทั้งสองหน้าที่ แต่มันก็ไม่เป็นผล เค้ายึดคำเดียวที่ว่า รับปากแม่แล้ว ไม่ว่าน้องจะให้ชีวิตกับแม่เค้าเพื่อพิสูจน์ความจริงใจของเรา มันก็ไม่เป็นผล แฟนเค้ารู้ว่าน้องรักเค้ามากแม้ชีวิตของน้องก็ไม่เสียดาย แฟนรีบขับรถมาหาน้องและโทรคุยกับน้องตลอดทาง แฟนบอกว่าน้องยังเหลือเค้า เค้าจะไม่เป็นแบบนั้น ณ ขณะนั้นแม่แฟนโทรเรียกแฟนกลับบ้าน ทั้งๆ ที่เค้ามาเกือบถึงบ้านน้องแล้ว น้องเห็นเค้าวางสายไป กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุน้องขับรถออกตามหาเค้า ตอนนั้นใส่คอนแทคเลนส์ข้างเดียว ใจก็กลัวว่าเค้าจะเป็นอันตราย น้องขับหาเค้าจนไปถึงบ้านเค้า เค้าส่งข้อความมาบอกน้องว่า เค้าไม่ไปหาน้องแล้วนะ ใจก็รู้สึกดีใจที่เค้าปลอดภัย แต่อีกใจก็เสียใจ น้องรอเค้าอยู่หน้าบ้านจากสามทุ่ม ถึงตีสอง หวังแค่จะได้เห็นหน้าได้เข้าไปคุยกับแม่เค้า แต่แล้วก้ไม่มีใครออกมาพบน้อง วันต่อมา น้องตัดสินใจทิ้งทุกอย่าง หวังเพียงแค่ว่าอยากจะทำอะไรก็ได้ให้แม่เค้าเห็นใจในความรักของเรา น้องตัดสินใจนำพวงมาลัยไปกราบแม่เค้าที่ร้านด้วยความสัตย์จริง (น้องหวังเพียงแค่ขอขมาสิ่งที่ทำกับแม่เค้าทั้งกาย วาจา ใจ ตั้งใจไม่ตังใจขอให้แม่เค้าอภัยให้ด้วย และขอให้ท่านได้โปรดเห็นใจเราสองคนช่วยอวยพรเราด้วย ) แต่แล้วเพียงน้องเดินเข้าไปหาแม่เค้า ขอกราบ แม่เค้าตอบออกมาว่า ไม่มีประโยชน์ ไม่ว่า ไม่คุย ให่น้องจงไปดีโชคดีละกัน  สิ่งที่น้องหวังจะเห็นผู้ใหญ่หนึ่งคน รับคำขอขมาจากลูกสาวของใครหนึ่งคน ด้วยใจจริง น้องขอวางพวงมาลัยแล้วเดินกลับออกมาด้วยความผิดหวัง แม้แต่คนที่ฆ่ากันตายเค้าขอขมายังมีคนให้อภัย นี่น้องทำอะไรหนักหนาขนาดนั้นเลยหรือ ในวันนั้นเอง แฟนส่งข้อความมาหาน้อง บอกว่าเค้าไม่ได้รักน้องแล้วไล่น้องบอกให้น้องกลับอีสานไปซะ น้องจะเป็นจะตายยังไงเค้าไม่สนใจ พี่คะน้องจะทำยังไงดี น้องเสียใจมากร้องไห้ทุกวัน น้องขับรถจากลำพูนกลับอีสาน 750 กิโลผ่านเขาตั้งมากมาย ขับมาคนเดียวพร้อมหมาอีก 1 ตัว ขับไปร้องไห้ไป น้องเสียใจมากทั้งๆ ที่ไม่ใช่รักครั้งแรก แต่เป็นเพราะรักที่ตั้งใจและเชื่อมั่นที่สุด เค้าเลือกที่จะทิ้งน้อง ไม่มองสิ่งที่ทำกันมา น้องคงไม่สามารถอธิบายถึงความเสียใจนี้ได้ เค้าจะเอาน้องไปอยุ่ลำพูนเพื่อทำให้น้องเสียใจเพื่อทิ้งน้องทำไม เค้าบอกแต่ว่าเดี๋ยวน้องก็มีความสุข แต่เค้าไม่รู้หรอกว่าแต่ละคืนวัน มันนานแค่ไหน นอนไม่หลับ หลับก็ฝันถึงเค้า ตื่นก็ร้องไห้ น้องรู้ว่าควรให้อภัยเค้า แต่น้องทำไม่ได้จริงๆ เค้าบอกไม่ให้น้องรอเค้าเพราะเค้าจะไม่กลับมา แต่ทำไมใจของน้องมันเลิกรักเค้าไม่ได้ ถึงน้องจะเกลียดเค้า แต่มันก็ยังรัก น้องบอกไปว่าน้องท้อง เค้าก็เชื่อ ถามและเป็นห่วงน้องต่าง ๆนานา แต่เค้าเอาไปบอกแม่ สุดท้ายเค้าก็มาบอกน้องว่า ก็แล้วแต่น้องจะเป็นยังไง แล้วแต่กรรมของน้อง พี่คะน้องรู้ว่าไม่ใช่น้องเพียงคนเดียวที่เจอเรื่องไม่ให้คบกัน แต่น้องไม่รู้จะทำยังไงดี ถ้าน้องรอเค้าน้องคงโง่มากใช่มั่ยคะ แต่ถ้าเป็นอยู่ทุกวันนี้ก็เสียใจเหลือเกิน