ระบอบทักษิณ คือระบอบที่ประชาชนเป็นใหญ่ สารพัดนโยบายที่ออกมาก็เพื่อเอาใจประชาชน ที่เรียกว่าประชานิยม
ข้อเสียของนโยบายนี้คือระยะยาวอาจทำให้วินัยการเงินการคลังเสียไป ข้อดีคือผลประโยชน์ตกอยู่กับประชาชน
แต่ไม่ใช่ว่าวิธีนี้จะทำให้ประชาชนเลือกเสมอไป ตัวอย่างเช่นรัฐบาลอภิสิทธิ์ที่ได้ชื่อว่าใช้นโยบายอภิมหาประชานิยม
แต่ก็ไม่ได้รับเลือกมากพอที่จะชนะการเลือกตั้ง
ระบอบทักษิณ คือระบอบที่ใช้เงินซื้อส.ส. ซึ่งไม่ใช่เรื่องใหม่ ในอดีตเคยมีการวิพากย์วิจารณ์มาก่อนแล้วว่าถ้ามีเงินแค่
สามพันล้านบาทก็สามารถซื้อประเทศไทยได้ (ให้ส.ส.คนละยี่สิบล้านก็ได้ส.ส.ในมือ 150 คน) แต่วิธีการซื้อส.ส.ก็ไม่ใช่มีแค่
วิธีนี้ทางเดียว สามารถผ่านทางพรรคร่วมรัฐบาลโดยเสนอผลประโยชน์แลกเปลี่ยน อย่างเช่นรัฐบาลอภิสิทธิ์ที่ยอมพรรคร่วม
เกือบทุกอย่าง จนได้ชื่อว่าพายเรือให้โจรนั่ง
ระบอบทักษิณ คือระบอบที่บริหารประเทศไทยเหมือนเป็นบริษัท มี CEO มีข้าราชการที่เป็น "ข้า"ราชการ มีนโยบายใหม่ๆ
ออกมาตลอดเวลา เพื่อการระดมทุนหรือเพื่อการพัฒนาประเทศ ประสบผลสำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้าง เช่น OTOP อีลิทการ์ด
30บาทรักษาทุกโรค หวยบนดิน หนึ่งทุนหนึ่งอำเภอ ไม่เหมือนระบอบเก่าๆที่มีนายกเป็นปลัดประเทศ
ระบอบทักษิณ คือระบอบที่ประชาชนมีสิทธิ์มีเสียงเท่ากัน แม้ว่ารัฐบาลจะมีเสียงท่วมท้นแค่ไหน แต่หากทำอะไรไม่ชอบมาพากล
หรือลุแก่อำนาจ ประชาชนสามารถแสดงออกได้โดยไม่ต้องกลัวว่ารัฐบาลจะให้ทหารเอาปืนออกมายิงหัวแล้วอ้างว่ายิงกันเอง
รัฐบาลจะต้องฟังเสียงประชาชน อย่างเช่นรัฐบาลยิ่งลักษณ์ที่ยอมถอนพรบ.นิรโทษกรรม แม้กระทั่งยอมยุบสภาในที่สุด
ระบอบทักษิณ คือระบอบทางเลือกของประชาชนเหมือนการเลือกซื้อสินค้า ชิ้นไหนดี ชิ้นไหนด้อยคุณภาพ ชิ้นไหนถูก ชิ้นไหนแพง
พ่อค้า(พรรคการเมือง) จะต้องสรรค์หาสิ่งดีๆมาตอบโจกย์ให้ปชช.ได้เลือก แข่งกันทำความดี สร้างผลงาน
พรรคใดทำตัวแบบเก่าเน่าๆ ดีแต่สาดโคลนใส่คู่แข่ง ย่อมนับวันรอการสูญพันธ์ุ
ระบอบทักษิณ ไม่ใช่ระบอบที่ดีที่สุด เป็นระบอบที่มีจุดบกพร่องช่องโหว่หลายอย่าง แต่ทุกอย่างสามารถอุดได้ด้วยข้อกฏหมาย
และด้วยพลังของประชาชน อยู่ในกรอบ ในระเบียบ แน่นอนว่า ณ ปัจจุบัน ประชานิยมต่างๆสามารถใช้ได้ผล แต่ในระยะยาวแล้ว
ประชาชนย่อมฉลาดขึ้น เห็นผลดีผลเสียมากขึ้น มีโอกาสพัฒนาความรู้ทางการเมืองก้าวขึ้นไปทัดเทียมประเทศที่เจริญแล้ว
ระบอบทักษิณ คือระบอบที่เอื้อให้กับเครือญาติ จากรุ่นสู่รุ่น จากพี่สู่น้อง สลิ่มปัจจุบันจะรู้จักคนในตระกูลชินวัตร แต่จะมีสักกี่คน
ที่รู้จักตระกูลสารสิน (เคยได้ชื่อว่าเคเนดี้เมืองไทย) ตระกูลอภัยวงศ์ แต่ก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่รู้จัก เทือกสุบรรณ เวชชาชีวะ ศิลปอาชา
รัตนเศรษฐ เทียนทอง
คงเพราะระบอบทักษิณเป็นแบบนี้ สลิ่มทั้งหลายที่ตะโกนบ้าคลั่งให้ขับไล่ระบอบทักษิณถึงได้ไม่กล้าพูดว่าระบอบทักษิณเป็นยังไง
หรือว่ากันตามจริง คือไม่รู้อะไรเลยมากกว่า แกนนำว่ายังไงก็ว่าไปตามนั้น
เพราะถ้าสลิ่มมีสมองที่จะคิดเองเป็น อย่างน้อยก็ควรจะบอกได้ว่า ระบอบอะไรที่ดีกว่าระบอบทักษิณจะต้องเป็นยังไง
และที่ทำกันอยู่ทุกวันนี้มันถูกหรือผิด
ระบอบที่ดีที่สุดในสามโลกไม่มี มีแต่ระบอบที่เหมาะสมที่สุดและมีข้อบกพร่องน้อยที่สุด ค่อยๆแก้ไขกันไป
แต่ไม่ใช่วิธีโง่ๆแบบเผาบ้านไล่หนู หรือเอาโจรไล่โจรอย่างทุกวันนี้
*****ชำแหละระบอบทักษิณ ที่สลิ่มไม่มีปัญญาตอบว่าคืออะไร*****
ข้อเสียของนโยบายนี้คือระยะยาวอาจทำให้วินัยการเงินการคลังเสียไป ข้อดีคือผลประโยชน์ตกอยู่กับประชาชน
แต่ไม่ใช่ว่าวิธีนี้จะทำให้ประชาชนเลือกเสมอไป ตัวอย่างเช่นรัฐบาลอภิสิทธิ์ที่ได้ชื่อว่าใช้นโยบายอภิมหาประชานิยม
แต่ก็ไม่ได้รับเลือกมากพอที่จะชนะการเลือกตั้ง
ระบอบทักษิณ คือระบอบที่ใช้เงินซื้อส.ส. ซึ่งไม่ใช่เรื่องใหม่ ในอดีตเคยมีการวิพากย์วิจารณ์มาก่อนแล้วว่าถ้ามีเงินแค่
สามพันล้านบาทก็สามารถซื้อประเทศไทยได้ (ให้ส.ส.คนละยี่สิบล้านก็ได้ส.ส.ในมือ 150 คน) แต่วิธีการซื้อส.ส.ก็ไม่ใช่มีแค่
วิธีนี้ทางเดียว สามารถผ่านทางพรรคร่วมรัฐบาลโดยเสนอผลประโยชน์แลกเปลี่ยน อย่างเช่นรัฐบาลอภิสิทธิ์ที่ยอมพรรคร่วม
เกือบทุกอย่าง จนได้ชื่อว่าพายเรือให้โจรนั่ง
ระบอบทักษิณ คือระบอบที่บริหารประเทศไทยเหมือนเป็นบริษัท มี CEO มีข้าราชการที่เป็น "ข้า"ราชการ มีนโยบายใหม่ๆ
ออกมาตลอดเวลา เพื่อการระดมทุนหรือเพื่อการพัฒนาประเทศ ประสบผลสำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้าง เช่น OTOP อีลิทการ์ด
30บาทรักษาทุกโรค หวยบนดิน หนึ่งทุนหนึ่งอำเภอ ไม่เหมือนระบอบเก่าๆที่มีนายกเป็นปลัดประเทศ
ระบอบทักษิณ คือระบอบที่ประชาชนมีสิทธิ์มีเสียงเท่ากัน แม้ว่ารัฐบาลจะมีเสียงท่วมท้นแค่ไหน แต่หากทำอะไรไม่ชอบมาพากล
หรือลุแก่อำนาจ ประชาชนสามารถแสดงออกได้โดยไม่ต้องกลัวว่ารัฐบาลจะให้ทหารเอาปืนออกมายิงหัวแล้วอ้างว่ายิงกันเอง
รัฐบาลจะต้องฟังเสียงประชาชน อย่างเช่นรัฐบาลยิ่งลักษณ์ที่ยอมถอนพรบ.นิรโทษกรรม แม้กระทั่งยอมยุบสภาในที่สุด
ระบอบทักษิณ คือระบอบทางเลือกของประชาชนเหมือนการเลือกซื้อสินค้า ชิ้นไหนดี ชิ้นไหนด้อยคุณภาพ ชิ้นไหนถูก ชิ้นไหนแพง
พ่อค้า(พรรคการเมือง) จะต้องสรรค์หาสิ่งดีๆมาตอบโจกย์ให้ปชช.ได้เลือก แข่งกันทำความดี สร้างผลงาน
พรรคใดทำตัวแบบเก่าเน่าๆ ดีแต่สาดโคลนใส่คู่แข่ง ย่อมนับวันรอการสูญพันธ์ุ
ระบอบทักษิณ ไม่ใช่ระบอบที่ดีที่สุด เป็นระบอบที่มีจุดบกพร่องช่องโหว่หลายอย่าง แต่ทุกอย่างสามารถอุดได้ด้วยข้อกฏหมาย
และด้วยพลังของประชาชน อยู่ในกรอบ ในระเบียบ แน่นอนว่า ณ ปัจจุบัน ประชานิยมต่างๆสามารถใช้ได้ผล แต่ในระยะยาวแล้ว
ประชาชนย่อมฉลาดขึ้น เห็นผลดีผลเสียมากขึ้น มีโอกาสพัฒนาความรู้ทางการเมืองก้าวขึ้นไปทัดเทียมประเทศที่เจริญแล้ว
ระบอบทักษิณ คือระบอบที่เอื้อให้กับเครือญาติ จากรุ่นสู่รุ่น จากพี่สู่น้อง สลิ่มปัจจุบันจะรู้จักคนในตระกูลชินวัตร แต่จะมีสักกี่คน
ที่รู้จักตระกูลสารสิน (เคยได้ชื่อว่าเคเนดี้เมืองไทย) ตระกูลอภัยวงศ์ แต่ก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่รู้จัก เทือกสุบรรณ เวชชาชีวะ ศิลปอาชา
รัตนเศรษฐ เทียนทอง
คงเพราะระบอบทักษิณเป็นแบบนี้ สลิ่มทั้งหลายที่ตะโกนบ้าคลั่งให้ขับไล่ระบอบทักษิณถึงได้ไม่กล้าพูดว่าระบอบทักษิณเป็นยังไง
หรือว่ากันตามจริง คือไม่รู้อะไรเลยมากกว่า แกนนำว่ายังไงก็ว่าไปตามนั้น
เพราะถ้าสลิ่มมีสมองที่จะคิดเองเป็น อย่างน้อยก็ควรจะบอกได้ว่า ระบอบอะไรที่ดีกว่าระบอบทักษิณจะต้องเป็นยังไง
และที่ทำกันอยู่ทุกวันนี้มันถูกหรือผิด
ระบอบที่ดีที่สุดในสามโลกไม่มี มีแต่ระบอบที่เหมาะสมที่สุดและมีข้อบกพร่องน้อยที่สุด ค่อยๆแก้ไขกันไป
แต่ไม่ใช่วิธีโง่ๆแบบเผาบ้านไล่หนู หรือเอาโจรไล่โจรอย่างทุกวันนี้