หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
คิดถึง
กระทู้สนทนา
แต่งกลอน
คิดถึงเพื่อนแสนรัก
เคยพูดทักคุยกันเล่น
โม้กันเป็นวรรคเวร
สนุกจังยังอาวรณ์
เป็นเพื่อนสุดสนิท
เรื่องขำคิดเฮฮาผ่อน
เพื่อนจ๋าเป็นนักกลอน
มาเว้าวอนบอกคิดถึง
หลายอย่างเพื่อนแนะสอน
ยังสะท้อนแว่วคะนึง
แสนนานยังรักตรึง
ยิ้มสักหน่อยอย่าน้อยใจ
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
O อาวรณ์ที่ซ่อนเร้น .. O
0 เผยออกมาสักทีจะดีไหม ซ่อนเร้นอยู่ทำไม .. หนอ-ใจนั่น เมื่อต่างก็ .. มีใจมอบให้กัน พร้อมใฝ่ฝันเฝ้าอยู่ .. อย่างรู้คอย 0 คิดถึง .. ละห้อยเห็นเมื่อเร้นหน้า ด้วยแววตาว่างเปล่า-คู่เหงาหงอย เพียงเพราะภาพจั
สดายุ...
O ใต้ปีกนกฟ้า .. O
0 โอ ยอดรัก .. ที่จำหลักลงทรวงคือห่วงหา เสียงกระซิบ, สั่นไหวแห่งนัยน์ตา เผยความว้าวุ่นอยู่ไม่รู้คลาย 0 ปรารถนาย่อมช่วงโชน แววอ่อนโยน แหนหวงย่อมช่วงฉาย หวงความคำแผ่วกระซิบ แววปริบปราย ที่ค่อยถ่ายทอดสู่
สดายุ...
O แรกอรุโณทัย .. O
0 เมื่อแสงเรื่อรองงามแห่งยามรุ่ง ค่อยค่อยฟุ้งฟายอณูเพรียกตรู่สาง คลี่ปลายปีกปักษินล้อมถิ่นทาง โลกเบื้องล่างก็ค่อยฟื้นขึ้นตื่นตัว 0 ดอกดวงมวลน้ำค้าง .. หยาดวางเม็ด พร่างราวเกล็ดแก้วบน .. ความหม่นหลัว ล
สดายุ...
นิทานกลอน ขำขัน เพียงสามบท (เรื่องที่ 26 : ไก่ทอด)
ลูกค้ายืน ถามไถ่ ไก่ทอดนี้ ช่วยบอกที ทอดอย่างไร แม่ค้าจ๋า แม่ค้ายิ้ม ภูมิใจ ในวิชา แล้วตอบว่า สูตรโบราณ ผ่านย่ายาย เป็นสูตรลับ เผยไป ไม่ได้หรอก ขอไม่บอก จะเก็บงำ ไว้ทำขาย ลูกค้าจึง พูดต่อ ขอระบาย ไก่
ครูไผ่ เมืองคอน
“เสียงของกวีที่ยังเงียบอยู่”
เคยมีฝัน…แต่ฝันนั้นเงียบงันเหลือเกิน เคยเขียนกลอนเพลินเพ้อพาราตรีเหงา ร้อยคำรักฝากลมพัดกระซิบเบา แต่ไม่เคยมีใครเฝ้ามองอย่างเข้าใจ ฉันจึงเขียน…ให้แสงจันทร์เป็นพยาน ให้ลมหวานพาความคิดถึงไ
กิรติ
O นันทุปาทานรูป .. O
0 แสงสูรย์ค่อยพรายพร่างลงกลางที่ คล้ายรอรับราศีและทีท่า เพื่อจะเหลื่อมเหลี่ยมประกายต่อสายตา ก่อนสบสืบเสน่หาจากตาชาย 0 เห็นงามคุกคามฝ่า .. แววตาสบ ย่อมบรรจบลุกลามเป็นความหมาย ถวิลแต่คุณค่าอันพร่าพราย ท
สดายุ...
💖🌜🌟 เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว ๒ 🌟🌛💖
@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว ๒ ท่องพารา คราค่ำ ย่ำราตรีดวงฤดี สลักรอย คอยเพียงเขายินสำเนียง เสียงเพลง บรรเลงเบารู้สึกเหงา เร้ารุก ปลุกห้วงวิญญ์ จึงประพันธ์ กลอนไว้ ให้สดับประจักษ์รับ รอยซึ้ง ตรึงถวิ
สมาชิกหมายเลข 6000048
นิทานกลอน ขำขัน เพียงสามบท (เรื่องที่ 23: สกุลเงิน)
ผู้โดยสาร สามคน นั่งบนเครื่อง ต่างมีเรื่อง แสนสนุก มุกขำขัน คนญี่ปุ่น ขอผ้าห่ม พัลวัน ตัวหนาวสั่น เขานี้ มีเงิน "เย็น" หญิงด้านหลัง ร้องโอ๊ย โหยร่ำไห้ คือหญิงไทย สไบห่ม สวยสมเห็น เธอบอกแอร
ครูไผ่ เมืองคอน
O แววในดวงตา .. O
O ดูเลือดฝาดปาดแต้ม .. ทั้งแก้มหน้า เหมือนรอให้สายตาลองฝ่า .. หัก ดูเถิด .. แววตาพร้อมละม่อมพักตร์ เหมือนล้อมกักให้ละห้อย .. แต่คอยรอ O ปั่นป่วนด้วยลมตื่น .. โลมพื้นผิว- น้ำ, เมื่อริ้วเลือดซ่านด้วยหวา
สดายุ...
O ริมฝั่งเจ้าพระยา .. O
O เจ้าพระยา .. วันนี้ยังรี่ไหล เมื่อหัวใจบางดวง .. แสนห่วงหา เอ็นดูความอาวรณ์แฝงซ่อนมา ร่ำรอการไขว่คว้า .. ด้วยอาลัย O คลื่นน้ำ .. เคลื่อนระลอก .. ยั่วหยอกฝั่ง เมื่อคล้ายดั่งอาวรณ์ .. เกินซ่อนไหว ค่อย
สดายุ...
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งกลอน
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
คิดถึง
คิดถึงเพื่อนแสนรัก
เคยพูดทักคุยกันเล่น
โม้กันเป็นวรรคเวร
สนุกจังยังอาวรณ์
เป็นเพื่อนสุดสนิท
เรื่องขำคิดเฮฮาผ่อน
เพื่อนจ๋าเป็นนักกลอน
มาเว้าวอนบอกคิดถึง
หลายอย่างเพื่อนแนะสอน
ยังสะท้อนแว่วคะนึง
แสนนานยังรักตรึง
ยิ้มสักหน่อยอย่าน้อยใจ