หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
คิดถึง
กระทู้สนทนา
แต่งกลอน
คิดถึงเพื่อนแสนรัก
เคยพูดทักคุยกันเล่น
โม้กันเป็นวรรคเวร
สนุกจังยังอาวรณ์
เป็นเพื่อนสุดสนิท
เรื่องขำคิดเฮฮาผ่อน
เพื่อนจ๋าเป็นนักกลอน
มาเว้าวอนบอกคิดถึง
หลายอย่างเพื่อนแนะสอน
ยังสะท้อนแว่วคะนึง
แสนนานยังรักตรึง
ยิ้มสักหน่อยอย่าน้อยใจ
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
นิทานกลอน ขำขัน เพียงสามบท (เรื่องที่ 26 : ไก่ทอด)
ลูกค้ายืน ถามไถ่ ไก่ทอดนี้ ช่วยบอกที ทอดอย่างไร แม่ค้าจ๋า แม่ค้ายิ้ม ภูมิใจ ในวิชา แล้วตอบว่า สูตรโบราณ ผ่านย่ายาย เป็นสูตรลับ เผยไป ไม่ได้หรอก ขอไม่บอก จะเก็บงำ ไว้ทำขาย ลูกค้าจึง พูดต่อ ขอระบาย ไก่
ครูไผ่ เมืองคอน
O แรกอรุโณทัย .. O
0 เมื่อแสงเรื่อรองงามแห่งยามรุ่ง ค่อยค่อยฟุ้งฟายอณูเพรียกตรู่สาง คลี่ปลายปีกปักษินล้อมถิ่นทาง โลกเบื้องล่างก็ค่อยฟื้นขึ้นตื่นตัว 0 ดอกดวงมวลน้ำค้าง .. หยาดวางเม็ด พร่างราวเกล็ดแก้วบน .. ความหม่นหลัว ล
สดายุ...
O นันทุปาทานรูป .. O
0 แสงสูรย์ค่อยพรายพร่างลงกลางที่ คล้ายรอรับราศีและทีท่า เพื่อจะเหลื่อมเหลี่ยมประกายต่อสายตา ก่อนสบสืบเสน่หาจากตาชาย 0 เห็นงามคุกคามฝ่า .. แววตาสบ ย่อมบรรจบลุกลามเป็นความหมาย ถวิลแต่คุณค่าอันพร่าพราย ท
สดายุ...
“เสียงของกวีที่ยังเงียบอยู่”
เคยมีฝัน…แต่ฝันนั้นเงียบงันเหลือเกิน เคยเขียนกลอนเพลินเพ้อพาราตรีเหงา ร้อยคำรักฝากลมพัดกระซิบเบา แต่ไม่เคยมีใครเฝ้ามองอย่างเข้าใจ ฉันจึงเขียน…ให้แสงจันทร์เป็นพยาน ให้ลมหวานพาความคิดถึงไ
กิรติ
นิทานกลอน ขำขัน เพียงสามบท (เรื่องที่ 23: สกุลเงิน)
ผู้โดยสาร สามคน นั่งบนเครื่อง ต่างมีเรื่อง แสนสนุก มุกขำขัน คนญี่ปุ่น ขอผ้าห่ม พัลวัน ตัวหนาวสั่น เขานี้ มีเงิน "เย็น" หญิงด้านหลัง ร้องโอ๊ย โหยร่ำไห้ คือหญิงไทย สไบห่ม สวยสมเห็น เธอบอกแอร
ครูไผ่ เมืองคอน
O น้ำปลายฝน .. O
0 น้ำปลายฝนกรากเชี่ยวเป็นเกลียวระลอก กระเพื่อมผิวพลิ้วกระฉอกคล้ายบอกว่า เข้มดินโคลนขุ่นข้นที่ปนมา บ่งร่องรอยอันยากยาที่ป่าบน 0 จะกี่รอบเดือนปีในที่นั้น แม่น้ำพร้องจำนรรจ์หมื่นพันหน ยังไม่อาจผ่านนัยสู่
สดายุ...
ขำขัน 4 toshare
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ @ ขอบคุณสหายจิต(ะ)คะนึง....มน(ะ)ซึ้งประจักษ์ใจ ขำขันสนุก ก็จะริให้.................ประทุปัน ณ ฉันท์นี้ @ "คุณครูคะ หนูวจนะด้วย.........คุรุช่วยสดับที 'ตุ๊ด'ครูนะเป็น ฤ? กิระมี
สมาชิกหมายเลข 6522132
นิทานกลอน ขำขัน เพียงสามบท (เรื่องที่ 11: น้ำมัน)
พ่อครัวขี่ มอเตอร์ไซค์ ในถนน ต้องร้อนรน เร่งลาน กลัวงานสาย รถเกิดหยุด กระตุกดับ แสนอับอาย พบเด็กชาย จ้างว่า หาน้ำมัน เด็กชายรู้ แล้วรับ ได้ครับท่าน รีบวิ่งผ่าน ห้านาที ดีจริงนั่น แล้วจึงยื่น ถุงนี้ ม
ครูไผ่ เมืองคอน
นิทานกลอน ขำขัน เพียงสามบท
หญิงคนหนึ่ง ซึ่งมา จากหาหมอ เธอเฝ้ารอ บอกข่าวดี ที่สุขสันต์ หมอตรวจพบ เธอนี้ ว่ามีครรภ์ ตัวเธอนั้น เปรมปรีดิ์ แสนดีใจ เธอนั่งรอ สามี อยู่ที่บ้าน เก็บอาการ ดีใจ แทบไม่ไหว ผัวกลับมา เธอเอ่ย เผยออกไป ดั
ครูไผ่ เมืองคอน
นิทานกลอน ขำขัน เพียงสามบท (เรื่องที่ 9: พยัญชนะไทย)
พยัญชนะไทย ได้มา ร่วมปาร์ตี้ งานเลี้ยงนี้ สี่สิบสี่ ตัวอักษร มาพบกัน คุยเม้าท์ พูดเว้าวอน พอถึงตอน นินทา ก็พาที เธอรู้ไหม พยัญชนะใด โง่ที่สุด ทั้งหมดหยุด ครุ่นคิด นิดหนึ่งนี่ อ๋อ ก.ไก่ กับ ธ.ธง โง่สิ
ครูไผ่ เมืองคอน
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งกลอน
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
คิดถึง
คิดถึงเพื่อนแสนรัก
เคยพูดทักคุยกันเล่น
โม้กันเป็นวรรคเวร
สนุกจังยังอาวรณ์
เป็นเพื่อนสุดสนิท
เรื่องขำคิดเฮฮาผ่อน
เพื่อนจ๋าเป็นนักกลอน
มาเว้าวอนบอกคิดถึง
หลายอย่างเพื่อนแนะสอน
ยังสะท้อนแว่วคะนึง
แสนนานยังรักตรึง
ยิ้มสักหน่อยอย่าน้อยใจ